Wild Night with Marco (SPG/R18+)

Chapter 4 Encounter

Present Time…

Marco’s POV

“That’s it, honey. Go, suck me harder… ahh… that’s it, you’re so good…” tuloy-tuloy ang mga nasasarapang ungol ko habang abala si Lucy, Ruby Julie? Whatever the f**k is her name, I couldn’t even remember.

She was so good at giving me a blow job.

“Damn!” napapamura ako dahil ramdam kong malapit na akong labasan.

“Hmm… you’re so big. Halos hindi ko maisubo lahat!” malanding ungol niya at muling isinagad hanggang sa lalamunan niya ang p*********i ko.

“Oh, f**k!” ilang beses pa akong nagmura nang tuluyan na akong sumabog sa loob ng bibig niya. She never let go my c**k and sucked me even harder.

Butil-butil ang pawis ko habang hindi pa rin siya humihinto sa pag-ubos at paglunok sa lahat ng katas ko.

Buhay na buhay pa rin ang alaga ko. Naglagay ako ng condom at pagkatapos niyon ay pinatuwad ko siya sa gilid ng kama at mabilis na ipinasok ang alaga ko sa butas niya. I started pounding hard and deep inside her wet p***y. She’s not that tight so I was disappointed. I like tight women, but this one is not.

Binilisan ko pa ang aking mga pagbayo. Muli, ang inaalala ko ay ang magandang mukha ng babaeng naka-s*x ko sa Pampanga three years ago. I couldn’t take her beautiful and innocent eyes out of my head.

Hinanap ko siya noon pagkatapos kong magising kinaumagahan ngunit nabigo ako. I wanted to make her mine. Maliban kay Ashnea, siya pa lang ang babaeng nakapukaw muli ng interes ko.

Whenever I’m f*****g another woman, I tried to remember her face. Malinaw na malinaw iyon sa isip ko kahit medyo nakainom ako nang gabing iyon. She was so innocent, yet she liked my touches very much. Alam kong nasaktan ko siya noong basagin ko ang virginity niya pero lalo lang akong nakaramdam ng pagiging possessive.

“Ahh!” hindi ko namalayang nilalabasan na pala ako kaiisip kay AZ. Yes, that was the name I could remember. Sana man lang hiningi ko ang apilyedo niya para mas mabilis ko siyang mahanap. Ang laman lang kasi ng isip ko ay ang sarap na dinaranas ko habang inaangkin siya. I was her first, for crying out loud!

“Wait! Don’t pullout. Hindi pa ako nilalabasan!” reklamo ng babaeng kaniig ko ngayon. I only scoffed at her.

“Get out of here! I’m already tired!” taboy ko sa kaniya. I always tried to be so cold after doing s*x to avoid over-clingy woman. Sakit lang sila sa ulo. Ibinibigay ko ang gusto nila – pera at s*x. Sapat na iyon, kaya hindi na nila kailangang magpakita pang muli sa akin.

“Jerk!” asik nito at mabilis na nagbihis. Kinuha niya ang iniwan kong cash sa side table at padarag akong nilayasan.

Kumuha ako ng beer sa mini ref at binuksan iyon sabay lagok. I am still stressing out because I couldn’t find that mysterious woman! Hindi kaya niya ako kilala? Medyo imposible iyon kasi sikat din naman ako, ‘di ba? I owned the second largest broadcasting network in the country.

Gustuhin ko mang hingin ang tulong ni Marcus at Stan, nagdadalawang-isip ako. Siguradong pagtatawanan lang ako ng mga iyon kapag malaman nilang mayroong isang babae ang hindi nagpapatahimik sa akin, tatlong taon na ang nakararaan.

Bakit nga ba hindi siya mawala-wala sa isip ko? I could still vividly remember her beautiful and innocent face. Her sad eyes that momentarily filled with fire as I began making love to her. Yes! In my head, I always call it making love. I felt like I made love to her and not just f****d her.

Kinabukasan ay nakatanggap ako ng tawag mula kay Marcus. Bihira na akong tawagan ng isang ito mula nang magkaroon sila ng anak ni Ashnea. Ang dalawang pamangkin ko ay kamukhang-kamukha namin ni Marcus noong maliliit kami. Madalas akong mainggit pero hindi ko ipinapahalata iyon.

Ang balak ko pa nga ay magkaroon na lang ng anak through surrogacy. I can f**k any woman I want but I can’t find someone worthy of my wedding vows. I want to fall in love again. But the right lady hasn’t shown up, yet.

“What’s with the call, Bro? naalala mo pa bang may kapatid ka?” pabirong sagot ko sa tawag niya. Mahina siyang tumawa sa kabilang linya.

“Wala. Tatanungin ko lang sana kung masasamahan mo si Mommy na magpa-checkup sa linggo? Kung hindi, kami na lang ni Ashnea ang sasama sa kaniya.”

Kumunot naman ang noo ko. Bigla kong naalalang may lakad pala ako sa mga araw na iyan.

“Oh! Sorry, Marcus, hindi ako puwede. Nasa Japan ako niyan hanggang Tuesday,” paliwanag ko agad.

“Alright, kami na ang bahala. Iyan din ang alam ko, may lakad ka. By the way, pupuntahan ko si Stan ngayon. We are helping him get justice for her sister,” malungkot naman niyang saad.

“Yeah. That’s so sad, Bro. Basta kung may maitutulong ako, sabihan ni’yo lang ako, okay?” alok ko naman agad.

“Of course! Sige na at aalis na ako,” paalam na niya at pinatay na ang tawag.

Makalipas ang isang linggo ay pabalik na ako sa opisina nang mapansin ang isang babaeng tumirik ang sasakyan sa gilid ng daan.

“Jojo, hintuan mo nga iyon,” utos ko sa driver ko. Napangiti ako nang isang napakagandang babae ang nakita kong hindi alam ang gagawin dahil pumutok ang gulong niya.

“Hi! What’s wrong?”

Napahinto sa pagmamaktol ang magandang babae at umangat ang paningin sa akin.

“Marcus?” bulalas niya pero agad ding binawi dahil mukhang napagtanto niya kung sino talaga ako. “I’m sorry. Akala ko si Marcus ka. Grabe, magkamukhang-magkamukha pala talaga kayo, ano?” nahihiyang pahayag pa niya. Ngumisi ako sa kaniya at tumango.

“I guess so, because we’re twins,” nagpipigil ang tawang sagot ko. Namula naman siya at halatang nahihiya. She looked really cute, but I was wondering why I am not attracted to her. Gandang-ganda ako sa kaniya, pero wala akong nararamdamang pagnanasa o pagkagusto sa kaniya. I just like her, and I don’t know why.

“You’re Marco, right?” tumango ako.

“Yup! Paano nga pala kayo nagkakilala ni Marcus? Are you one of his exes?” pabirong tanong ko kaya agad naman siyang natawa.

“Kailan lang din kami nagkakilala, at hindi ko siya ex!” tanggi nito agad. Tumango-tango lang ako saka ibinaling nag paningin sa kotse niya.

“Flat tire,” usal ko habang nakatitig pa rin sa gulong ng sasakyan niya.

“Yup. Malas nga, eh. Late na ako,” mahinang reklamo niya kaya natawa na naman ako. She’s really pretty. I like her eyes.

“Do you have a spare tire?” bigla kong tanong sa kaniya. Napatango naman siya kaya napangiti ako.

Kitang-kita ko ang panlalaki ng mga mata niya nang bigla akong maghubad sa harapan niya. Lalong lumuwang ang ngiti ko dahil ang cute-cute niya talaga.

“Teka, ano’ng ginagawa mo?” nagtatakang tanong niya. Kinindatan ko siya kaya lalo siyang namula.

“What do you think?” I smirked and began fixing his tires. Nalaman ko rin na Raiza Antonette Sylverio pala ang pangalan niya. Bagay sa kaniya ang pangalan niya.

Pagkatapos kong maayos nag gulong niya ay inimbitahan niya akong kumain ng almusal. Since I was really hungry, pinagbigyan ko siya. Another thing I discovered was, she is a doctor. Particularly, she is the one handling the case of Charry Makhalov. The sister of Stan Makhalov, who was sexually abused and murdered.

Ngunit ang hindi ko inaasahan ay ang makita ang madilim na awra ni Stan pagbaba ko sa sasakyan ni Raiza. Nagmagandang loob kasi akong ihatid siya at ako rin ang nagmaneho ng sasakyan.

Sinubukan kong magbiro sa kaniya ngunit bugbog lang ang inabot ko. Nang muli akong magising ay nasa ospital na ako at bumungad agad sa akin ang maamong mukha ni Raiza.

Pero natawa ako dahil hanggang dito ay inaaway pa rin ako ni Stan. He reminded me of my brother. They are both very possessive when it comes to their women.

Naging malapit kami ni Raiza sa isa’t isa pagkatapos ng mga pangyayaring iyon.

Addie’s POV

“Addie, paki-check daw iyong pasiyenteng na nasa VIP suite. May nire-request daw yata iyong anak,” pagbibigay-alam sa akin ni Ma’am Glenda. Siya ang head nurse dito sa Madison Medical Center.

Mag-aanim na buwan na akong nagtatrabaho rito at kahit papaano ay unti-unti ko nang nagagamay ang totoong mundo ng pagiging isang nurse. Medyo mahirap dahil talagang challenging pala ang trabaho kong ito sa totoong buhay, pero ang mahalaga ay masaya ako sa ginagawa ko.

“Sige, Ma’am,” magalang kong sagot. Ngumiti naman siya sa akin at tumuloy na ako sa sinasabi niya.

Maingat akong kumatok sa pintuan ng kuwarto bago ko iyon binuksan.

“Magandang umaga po, Ma’am. May kailangan po ba kayo?” magalang kong tanong agad. Palabas na rin pala ngayong araw ang pasyenteng ito. Ang pangalan niya ay Marinelle Del Mundo. Nagkaroon siya ng mild stroke, pero mabilis lang din namang naagapan. Ngunit ang talagang binabantayan sa kaniya ay ang problema niya sa puso.

“Good morning din, Nurse Addie. Hintayin lang natin ang anak ko at sinundo iyong asawa niya sa baba. Hindi ko rin alam kung ano iyong gusto niyang hilingin,” banayad naman nitong saad.

Ilang minuto lang kaming naghintay. Ngunit nagimbal ako nang makita ang matangkad na lalaking pumasok sa silid. Lubhang nanlaki ang mga mata ko at talagang napanganga ako. Hindi ko inaasahang makikita ko pa siyang muli.

Sa loob ng tatlong taon, ay wala akong ibang ginawa kung hindi kalimutan ang gabing iyon. Ang gabing bumago sa buhay ko. Ang gabing naging dahilan kaya nawala ang lola ko at halos masira ang buhay ko. Ang bangungot ng nakaraan ko, tatlong taon na ang nakalilipas.

“Ikaw?” hindi ko napigilang mausal. Biglang sumakit ang puso ko habang pabilis nang pabilis ang t***k nito. Biglang nanginig ang buong katawan ko sa pagbangon ng galit habang gulat na gulat namang nakatingin sa akin ang lalaking ito.

Hindi ako puwedeng magakamali dahil tandang-tanda ko ang lahat. Natatandaan ko ng malinaw ang pagmumukha niyang iyan. Siya ang lalaking lumapastangan sa puri ko at sinamantala ang kalasingan ko.

“Yes? Do you have anything you want to say?” maawtoridad na tanong niya. Malamig ang tono niya ngunit lalo lang nag-init ang ulo ko.

Hindi ko napigilan ang pag-igkas ng kamay ko at sinampal siya ng malakas. Kasabay din niyon ay ang pag-agos ng mga luha ko.

“Ikaw nga! Ikaw ang lalaking nanamantala sa akin!” sigaw ko sa kaniya. Rumehistro naman ang matinding pagkabigla sa mukha niya. Maging ang babaeng nasa likuran niya ay malakas na suminghap.

“Teka lang, Miss, mag-ingat ka sa ibinibintang mo!” umiigting ang mga pangang asik niya sa akin. Ngunit lalo lang nagdilim ang paningin ako at muli siyang sinampal sa kabilang pisngi niya.

“Hoy! Teka nga lang, Miss. Sino ka ba? Nakadalawa ka na sa asawa ko, ah?” galit namang sugod sa akin noong magandang babaeng kasama niya. Parang may kung anong kumurot sa puso ko sa sinabi niya.

“Asawa? May asawa ka na? Kelan pa kayo ikinasal?” gulat na gulat kong tanong. Hindi lang talaga ako makapaniwalang nagpagalaw ako sa isang lalaking may asawa. Kabit pa yata ang kalalabasan ko ngayon.

“Ano ba’ng pakialam mo? Alam mo pasalamat ka at hindi ako pumapatol sa babae, dahil kung hindi ay tatamaan ka talaga sa akin!” galit na niyang sigaw sa akin. Ngunit hindi ako nagpatinag. Ako ang biktima sa nangyari sa aming dalawa. Kahit hanggang ngayon ay hindi ko matandaan kung paanong nangyari iyon, hindi makakalimot ang mga markang iniwan niya sa katawan at pagkatao ko.

“Mahigit limang taon na kaming kasal ni Marcus! Ano ba talagang trip mo?” nalilitong tanong ng babae. Ah, so Marcus pala ang pangalan ng lalaking ito.

“Limang taon ka ng kasal? Pero ni hindi ka nagdalawang-isip na pagsamantalahan ako, tatlong taon na ang nakalilipas? Demonyo ka! Sinamantala mo ang kalasingan ko! Napakasama mo!” pumiyok na ang boses ko at tuluyan na akong naiyak sa harapan nila.

Nagkatinginan naman silang mag-asawa at parehong umawang ang mga labi. Para silang nakakita ng multo habang nakatunghay sa akin.

“Teka lang, Nurse Addie. Hindi magagawa ng anak ko ang sinasabi mo. Baka nagkakamali ka lang,” biglang pakikisabad naman ni Mrs. Del Mundo. Nilingon ko siya habang patuloy na umiiling at umiiyak.

“Hindi po ako maaring magkamali, Ma’am. Siya po talaga ang gumalaw sa akin noon sa isang hotel. Three years ago, na po iyon pero hinding-hindi ko po makakalimutan ang mukha niya!” giit ko pa. Hindi niya ako maloloko dahil matagal kong tinitigan ang mukha niya noon.

“Marcus, umamin ka! Totoo ba ang sinasabi niya?” narinig kong tanong ng asawa ni Marcus kaya napatingin ako sa kanila. Halata ang pait at galit sa tono ng babae. Maging ako ay biglang nakaramdam ng awa para sa kaniya. Malamang masakit talagang malamang may ginalaw na ibang babae ang asawa mo. I know exactly how it feels.

“Of course not! Alam mo ang lahat ng lakad ko at kahit kailanman hindi ko magagawa ang ibinibintang ng babaeng iyan!” matigas na tanggi naman ni Marcus, pero umiling agad ako.

“Sinungaling! Manloloko ka! Namatay sa sama ng loob ang lola ko dahil sa ginawa mo sa akin!” patuloy ko pang akusa. Ngunit mukhang napapatid na ang pagtitimpi niya at bakas na rin ang galit sa mukha niya.

Ngunit hindi niya naituloy ang sasabihin nang biglang tumalikod ang asawa niya at patakbong lumabas ng silid na iyon. Nataranta naman agad si Marcus. Iritable pa siyang tumingin sa akin bago hinabol ang asawa niya.

Para naman akong nanghihinang napasandal sa dingding habang patuloy na kumikirot ang dibdib ko at bumubuhos ang mga luha ko. Bakit sa dinami-rami ng ospital dito ko pa makikita ang lalaking iyon? Sana naman hindi ko na lang siya nakita. Pilit ko na siyang kinakalimutan pero magiging mas masalimuot pa pala ang lahat.