Chapter 4 เลิกยุ่ง

1538 Words

“ หนูว่าพี่ไม่ควรมายุ่งกับหนู “ ฉันกลั้นหายใจบอกเขาไป เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้มันเกิดขึ้นเพราะเขา ฉันขอบคุณเขานะที่เขามาช่วยฉัน แต่การที่เขาเข้ามาทำให้ฉันมีเรื่อง และชีวิตที่สงบสุขของฉันกำลังจะหายไป พี่ราชาเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันนิ่งๆ ส่วนฉันก็สบสายตาเขาอย่างไม่เกรงกลัวเช่นกัน “ ผู้หญิงคนนั้นมาหาเรื่องเธอเพราะฉันงั้นหรอ “ พี่ราชาถามเสียงนิ่ง แต่แววตาเขาวาวโรจน์ ดูน่ากลัวยังก็ไม่รู้ “ ค่ะ พี่อรมาหาเรื่องหนูเพราะคิดว่าหนูเป็นอะไรกับพี่ “ ฉันบอกเขาไป “ อื้ม เดี๋ยวจัดการให้ “ แล้วพี่ราชาก็พยักหน้ารับ จากนั้นพี่แกก็มาทำแผลให้ฉันต่อ ดะ เดี๋ยวสิ แล้วที่ฉันพูดก่อนหน้านี้ล่ะ นี่เมินแบบนี้หมายความว่าไง พอพี่ราชาทำแผลเสร็จแล้วเขาก็เก็บของใส่กล่อง “ เอาของไว้ไหน “ พอลุกขึ้นยืนแล้วเขาก็หันมาถามฉัน “ ที่ข้างๆลานคณะ “ ฉันตอบแล้วเดินไปที่ลานคณะ ตอนนี้ เพื่อนๆเลิกกันหมดแล้วเพราะพี่ไฟหลังจากเรียกรวมปีสองแล้วเขาก็มาปล่อยปีหนึ่งให้กลับกันไป ส่วนเพื่อนฉันป่านนี้ไม่รู้กลับไปรึยัง แต่ให้เดาก็คงยัง “ อิงฟ้า “ นั่นไง ทำไมซื้อหวยไม่ถูกว่ะ “ ทำไมเป็นยังงี้ “ กอหญ้ารีบลุกขึ้นมาหาฉัน “ ใครทำอะไร “ เฟสเองก็ตกใจไม่ต่างกัน นี่สภาพฉันตอนนี้มันดูไม่ได้เลยใช่ม้ะ เพื่อนฉันจึงตกใจหน้าเสียกันขนาดนี้ “ ถูกหมากัดมา “ ฉันตอบปัดๆไป เพราะขี้เกียจเล่า เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังทีหลังก็แล้วกัน “ พูดเป็นเล่น มาสภาพนี้ ให้เดาว่าอีกฝ่ายคงเละ “ เฟสพูดขึ้นพร้อมสำรวจฉันไปด้วย อย่างที่บอกว่าเป็นเพื่อนมานาน และนิสัยเหมือนกันด้วย สองคนนี้รู้จักฉันดี “ ผิดคาดแกว่ะ “ ฉันบอกไปนิ่งๆ เพราะสองคนนั้นแทบไม่เป็นอะไรด้วยซ้ำ แค่โดนฉันตบไปไม่กี่ที กับโดนถีบ แค่นี้ พอคิดได้ว่าตัวเสียเปรียบก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที “ ห๊ะ แกถูกรุมหรอ “ กอหญ้าพูดขึ้นเสียงดัง “ จริงหรอ “ “ เออ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง “ ฉันตอบไปแล้วตัดบทเพราะตอนนี้พี่ราชากำลังเดินมาทางนี้ “ นี่อย่าบอกนะว่าที่พี่ไฟเดินหน้าดึงมาว๊ากพวกฉันนี่เพราะเรื่องแก “ กอหญ้าทำท่านึกได้แล้วถามขึ้น “ คงงั้นมั้ง “ ฉันตอบปัดๆไปแล้วเดินไปหยิบกระเป๋ามาถือไว้ “ รอนี่ก่อน จะเอากล่องพยาบาลไปเก็บ “ พี่ราชาที่เดินตามมาถึงทีหลังพูดขึ้นบอกแล้วเดินเลี่ยงออกไป “ ใครอ่ะ “ เพื่อนฉันทั้งสองมองตามอย่างงงๆแล้วหันมาถามฉัน “ ใช่ พี่ราชาที่เขาพูดถึงป่ะ “ เฟสถามขึ้นแล้วมองตามไป “ รู้จักหรอ “ ฉันถามงงๆเพราะเพื่อนฉันคนนี้ไม่ค่อยสนใจใคร “ เปล่า แค่ได้ยินเขาพูดถึง “ เฟสยักไหล่ให้ฉัน “ แล้วตกลงใช่ป่ะ “ กอหญ้าก็ถามขึ้น “ อื้ม “ ฉันเลยพยักหน้าให้เพื่อนๆไป “ เห้ย จริงดิ แกไปรู้จักได้ไงอ่ะ เขาจีบแกหรอ “ แล้วทั้งสองก็หันมามองฉันเป็นตาเดียว อะไรกัน ตกใจขนาดนั้น แล้วถามอะไรมาเนี่ย “ เปล่า พึ่งเจอกันเมื่อวาน “ ฉันตอบไปตรงๆ ก็จริงนี่ พึ่งเจอกันเมื่อวาน ใครจะรู้ว่าจีบรึป่าว แต่แล้วคำพูดของพี่หน่อยก็ดังขึ้นมาใน รักแรกพบ “ ห๊ะ จริงดิ “ ฉันส่ายหัวเล็กน้อยเพื่อเรียกสติแล้วหันไปมองเพื่อนทั้งสองคน “ ยังไงกันแน่ พึ่งรู้จักกันเมื่อวานจริงหรอ “ กอหญ้าหรี่ตามองฉันอย่างจับผิด “ เออ อย่าถามมาก “ ฉันตัดบทไปแล้วชวนเพื่อนคุยเรื่องอื่นต่อ “ ป่ะ “ รอไม่นานพี่ราชาก็เดินมาหาแล้วจับมือฉันให้เดินตามเขาไป “ ห๊ะ ไปไหน “ ฉันนี่ขืนตัวไว้แทบไม่ทัน จะลากฉันไปหนายยยย “ ไปโรงบาล “ เขาหันมาตอบฉันนิ่งๆแล้วออกแรงดึงฉันเบาๆอีกครั้ง “ หนูไม่ไป “ แต่ฉันก็ไม่ยอมไปไหนเหมือนกัน “ อิงฟ้า “ พี่ราชากดเสียงต่ำใส่ฉันแหละ เหอะ กลัวที่ไหนล่ะ “ หนูกลับกับเพื่อนเองได้ “ ฉันบอกเขาไป แล้วหันไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆ “ ไม่ได้ “ แล้วเขาก็พูดขัดขึ้นทันควัน โอเคจ่ะ หน้านี่พร้อมบวกมาก ฉันว่าฉันไม่ควรขัดใจเขาตอนนี้ “ งั้นหนูขอไปหาพวกพี่ไฟก่อนได้มั้ย “ แต่คนดื้อๆอย่างฉันหรอจะยอมง่ายๆ ฉันทำเป็นไม่สนใจใบหน้าที่แสดงออกว่าหงุดหงิดของพี่ราชาแล้วพูดถึงพี่ๆ “ ไปทำไม “ “ หนูทำผิด จะให้คนอื่นมารับโทษแทนได้ไง “ “ เดี๋ยวจะกลับมาจัดการให้ “ พี่ราชาหันมามองฉันอย่างกดดัน “ ไม่เอา พาไปตอนนี้ “ ฉันทำท่างอแง เอาสิ ถ้าไม่พาฉันไปก่อนก็ไม่ต้องไปไหนกันล่ะวันนี้ “ เฮ้ออ งั้นไป “ พี่ราชาถอนหายใจออกมาแล้วพูดอย่างจำใจ เอ๊ะ ว่าแต่เขาก็อยู่ปีสองนี่นา ทำไมไม่ไปกับพวกพี่ๆล่ะ “ ไปนะพวกแก เดี๋ยวเจอกัน “ แต่ไม่ทันจะได้สงสัยอะไรนาน พี่ราชาก็ลากฉันเดินไปทางลิฟท์ทันที ฉันหันไปโบกมือให้เพื่อนแล้วยิ้มแหย่ๆให้พวกมัน พอเดินมาถึงหน้าห้องประชุมใหญ่ก็ได้ยินเสียงที่ดังออกมา “ สี่สิบเอ็ด สี่สิบสอง สี่สิบสาม สี่สิบสี่ “ จากนั้นพี่ราชาก็เดินไปเปิดประตู โดยไม่มีการเคาะใดๆทั้งสิ้น แอดดดด “ มีอะไร “ พี่ไฟที่ทำหน้าโหดๆหันมามองเราสองคน ไม่สิ เรียกได้ว่าทั้งห้องเลยล่ะที่หันมามอง รวมทั้งรุ่นพี่ปีสองที่กำลังลุกนั่งอยู่ด้วย “ หนูมาขอรับโทษ “ ฉันทำใจกล้าพูดออกไป “ คุณอยู่ปีหนึ่งจะมารับโทษอะไร “ พี่ว๊ากอีกคนพูดขึ้น “ ยืนนิ่งทำไม ผมสั่งให้หยุดรึยัง “ แล้วพี่ไฟก็ล่ะสายตาจากฉันหันไปลงโทษพี่ๆต่อ “ สี่สิบห้า สี่สิบหก “ จากนั้นพี่ๆก็ทำการลุกนั่งต่อ ฉันทนเห็นภาพที่พี่ๆถูกลงโทษเพราะฉันไม่ได้จริงๆ “ หนูเป็นคนก่อเรื่อง มาลงโทษหนูสิ “ ฉันตะโกนขึ้นแข่งกับเสียงพี่ๆ แล้วพี่ไฟก็ยกมือขึ้นเหมือนให้สัญญาณว่าให้หยุดแล้วหันมามองฉัน “ ผมไม่จำเป็นต้องลงโทษคุณ “ “ แต่หนูทำผิด พวกพี่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมไม่ลงโทษคนที่ผิดล่ะ “ ฉันตอบกลับไปนิ่งๆแล้วเหลือบตามองพี่อรเล็กน้อย “ ผมเป็นรุ่นพี่ที่ดูแลพวกคุณ แล้วพวกนี้มันก็หน้าที่ดูแลพวกคุณ การที่พวกมันดูแลพวกคุณไม่ได้ นั่นถือเป็นความผิด “ “ ดูแลดีแค่ไหนมันก็พลาดกันได้นี่คะ แล้วเรื่องแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้หรอกนะ ถ้าหมามันจะกัดน่ะ “ ฉันพูดไปแล้วไม่วายแซะไปที่สองคนนั้นด้วย “ นี่คุณกำลังจะบอกผมว่าเด็กมันมีปัญหา ห้ามยังไงมันก็ไม่ฟังงั้นหรอ “ พี่ไฟทำหน้ายียวนแล้วพูดขึ้น แล้วตั้งใจพูดกระทบฉันเต็มๆ “ แล้วพี่ดีแค่ไหนกัน ถึงได้มาตัดสินคนอื่นแบบนี้แล้วสั่งลงโทษคนที่ไม่ได้ทำผิดน่ะ “ ฉันกำหมัดพูดไปอย่างโมโห ที่เขาพูดมันเหมือนเป็นดูถูกฉันมากๆและเหมือนกับเขาว่าฉันคนเดียว เหมือนฉันเป็นตัวปัญหา ซึ่งคนอย่างอิงฟ้าไม่ยอมใครอยู่แล้ว “ อิงฟ้า “ พี่ราชาพูดขึ้นเหมือนห้ามฉัน “ คิดจะปีนเกลียวรึยังไง “ พี่ว๊ากอีกคนตะโกนขึ้นอย่างโมโห “ หนูไม่ได้คิดจะปีนเกลียวใคร หนูเคารพคนที่มีเหตุผล ไม่ใช่เอาอารมณ์มาอยู่เหนือเหตุผล “ ฉันบอกไปแล้วปลายตามองไปที่พี่ไฟ “ เหอะ ได้ ถ้าอยากโดนลงโทษก็จัดให้ “ พี่ไฟพูดขึ้นแล้วเดินมาใกล้ๆฉัน “ ไปวิ่งรอบสนามสามสิบรอบไป “ แล้วหลังจากนั้นทั้งห้องก็มีเสียงเงียบกว่าเดิม “ ได้ “ ฉันทำหน้าจริงจังแล้วหมุนตัวเดินออกไป พรึบ “ จะไม่เกินไปหน่อยหรอ “ แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวไปไหนก็มีมือมาจับแขนฉันไว้ ฉันหันไปมองพี่ราชาที่เป็นคนจับฉันไว้งงๆ เพราะพี่แกเล่นพูดกดเสียงต่ำขนาดนั้น “ มึงคิดจะหือกับกูหรอไอ้ราชา “ แล้วพี่ไฟก็ตวัดสายตาไปมองพี่ราชาทันที “ แล้วเฮียคิดว่าผมหือกับเฮียได้ป่ะล่ะ “

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more