Chapter 3 แกล้ง

1836 Words

มหาวิทยาลัย M 08.43 น. “ อิงฟ้าาาาา “ พอเดินเข้ามาในห้องเรียนก็มีเสียงทักขึ้นจากทางด้านหลังห้อง และทุกสายตาก็มองมาทางฉันเป็นตาเดียว “ แกไม่ควรทำให้ฉันเด่นนะกอหญ้า “ ฉันเดินไปหาเพื่อนแล้วพูดดุ “ แฮร่ๆ โทษที มันลืมตัว “ กอหญ้า ทำท่าปิดปากแล้วยิ้มแหย่ๆให้ฉัน ฉันจึงส่ายหน้าให้เธอแล้วนั่งลง แล้วยังไม่ทันจะได้พูดอะไรอาจารย์ก็เดินเข้ามาก่อน วันนี้ฉันมีเรียนแค่ตอนเช้า บ่ายว่าง แต่ก็ยังมีกิจกรรมรับน้องตอนสี่โมง แล้ววิชาก็นี้ก็เล่นเอาพลังงานฉันลดไปเกินครึ่ง เพราะอาจารย์แกเล่นสอนลากยาวไปจนบ่าย 15.52 น. ฉันและเพื่อนรีบวิ่งมาที่ลานคณะด้วยความเร็วแสง เพราะก่อนหน้านี้เราไปทานข้าวที่ห้างมา แล้วเกือบลืมเวลา ยังดีที่เตือนกันทัน ทำให้พวกเรารีบมากันทันที พอมาถึงก็เห็นเพื่อนๆนั่งรออยู่ก่อนแล้ว แต่ยังไม่ถึงเวลานะฉันว่า “ น้องมาสายนะ “ แล้วก็มีพี่คนนึงเดินมาหาพวกฉัน “ แต่นี่ยังไม่ถึงเวลานะคะ “ เฟสเถียงขึ้น ฉันจึงยกนาฬิกาขึ้นมาดู “ น้องไม่ควรเถียงพี่นะ “ แล้วพี่อร รุ่นพี่ที่ดูจะไม่ชอบพวกฉันเดินมาสมทบเพื่อนเธอ “ แล้วจะเอายังไงคะ “ กอหญ้าถามขึ้นเอือมๆ เพราะพี่คนนี้ตั้งใจจะหาเรื่องพวกฉันตลอด จนฉันและเพื่อนรู้สึกรำคาญ “ น้องต้องโดนลงโทษ “ เพื่อนพี่อรว่าขึ้น “ ว่ามาเลยค่ะ “ ฉันพูดขึ้นนิ่งๆ ตัดรำคาญ รีบๆลงโทษมาเถอะ ฉันไม่อยากจะเสวนาด้วยนานๆ “ ไปวิ่งรอบสนามสามรอบ “ แล้วพี่แกก็สั่งขึ้นทำให้พวกฉันหันไปมองทั้งสองคนเป็นตาเดียว “ ไม่เกินไปหรอคะ “ เฟสถามขึ้นเหวี่ยงๆ “ น้องไม่มีสิทธิปฏิเสธคำสั่งพี่นะคะ “ แล้วเธอก็ย้ำอำนาจของเธอมา ฉันกำหมัดแน่นเพราะไม่ชอบอะไรแบบนี้จริงๆ “ ไปได้แล้วน้อง “ “ มีอะไรกัน “ แล้วขณะที่ฉันกำลังจะหมุนตัวไปทางสนามก็มีคนมายืนอยู่ตรงหน้า พี่ราชา!!! “ เอ่อ ราชา “ พี่อรทักขึ้น “ ฉันถามว่ามีอะไรกัน ทำไมน้องไม่ไปนั่งรวม “ เขาถามขึ้นแต่สายตาก็ยังคงมองฉันอยู่ “ น้องมาสายน่ะ เราเลยสั่งลงโทษ “ พี่อรตอบมา “ มาสาย?? “ แล้วพี่ราชาก็ล่ะสายตาจากฉันไปมองพี่อร “ ชะ ใช่ “ พอถูกจ้องตรงๆพี่อรก็ไม่กล้าสบตาเขาเลย “ นัดกี่โมงอิงฟ้า “ พี่ราชาหันมาถามฉัน ซึ่งเขารู้จักชื่อฉันด้วย แต่ก็คงไม่แปลก เพราะเมื่อวานพวกพี่พาสก็เรียกชื่อฉัน “ สี่โมงค่ะ “ “ ยังไม่ถึงเวลานี่ “ เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูแล้วบอกไป “ อะ เอ่อ “ พอได้ยินอย่างงั้นพี่อรก็ตะกุกตะกักทันที “ บางทีอำนาจของพวกเธอก็ไม่ควรเอามาใช้ในทางที่ผิดนะ “ พี่ราชาพูดขึ้นนิ่งๆ “ ระ เราขอโทษ “ พี่อรก้มหน้าพูดอย่างสำนึกผิด ( มั้ง ) “ พวกเธอควรจะขอโทษน้อง “ แล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ “ ช่างเถอะ พาเพื่อนไปนั่งไป “ พี่ราชาหันมาบอกฉันแล้วเพื่อน ฉันยกมือไหว้พี่แกแล้วเดินมานั่งที่ จากนั้นพี่ราชาก็เดินไปหาเพื่อนของเขาที่นั่งอยู่ด้านหน้า ไม่ได้สนใจพวกพี่อรเลยซักนิด “ ไปเข้าห้องน้ำนะ “ พอนั่งนานๆฉันก็เริ่มผวดฉี่แล้วล่ะนะ ฉันกระซิบบอกกอหญ้าที่นั่งด้านแล้วขออนุญาติพี่ที่ยืนคุมอยู่เพื่อไปเข้าห้องน้ำ พอได้รับอนุญาติแล้วฉันก็รีบเดินไปเข้าห้องน้ำ พอเสร็จธุระแล้วฉันเดินออกมาล้างมือ แล้วก็มีคนเดินเข้ามา ฉันหันไปมองแล้วก็ถอนหายใจออกมาเหนื่อยๆ “ เธอเป็นอะไรกับราชา “ พี่อร รุ่นพี่ที่สั่งให้ฉันไปวิ่งนั่นแหละที่เดินเข้ามาพร้อมเพื่อนของเธอคนนั้นแหละ ที่รวมหัวกันจะลงโทษพวกฉันน่ะ “ พี่พูดเรื่องอะไร “ ฉันถามเธองงๆ อะไรว่ะเนี่ย “ อย่ามาไขสือ ทำไมราชาต้องปกป้องแก “ แล้วพี่อรก็ตะคอกกลับมา “ ไม่ได้เป็นอะไรกัน “ พึ่งเจอกันเมื่อวานด้วยซ้ำ จะให้ไปรู้จักกันตอนไหน “ ฉันไม่เชื่อ “ เออดี พอตอบแล้วก็ไม่เชื่อ แล้วจะถามเพื่อ? “ แล้วเอาไง ตบม้ะ จะได้จบ “ ฉันกรอกตามองบนแล้วถามเธออย่างเอือมระอา คนแบบนี้พูดไปก็เปลืองน้ำลายเปล่าๆ “ อย่าท้านะ “ พี่อรก็มองฉันอึ้งๆที่ฉันกล้าท้าเธอก่อน และบอกเลยว่าคนอย่างฉันนี่คนจริงจ๊ะ “ ไม่ได้ท้า “ เพลี๊ยะ ไม่ต้องคิดว่าฉันโดนตบนะ เพราะฉันนี่แหละที่พูดขึ้นแล้วเดินไปตบหน้าเธอก่อน เปิดก่อนได้เปรียบอ่ะ เคยได้ยินป่ะ “ อร!!! “ “ กรี๊ดดดดด แกกล้าหรอนังฟ้า “ แล้วพี่อรก็เอามือจับหน้าตัวเองอึ้งๆ ส่วนเพื่อนของเธอก็ดูเหมือนจะอึ้งไม่ต่างกัน “ เออ กล้า แล้วพวกพี่ล่ะ กล้ามั้ย “ ฉันท้าเธออีกครั้ง เพราะเริ่มทนไม่ไหวล่ะ ฉันไม่ใช่คนที่ยอมคน และฉันทนตั้งแต่จงใจแกล้งให้ฉันไปวิ่งแล้ว ทั้งๆที่ฉันไม่ได้มาสาย แต่จงใจหาเรื่องกันชัด และถ้ามาหาเรื่องกันตรงๆแบบนี้ฉันจะไม่ว่าเลย แต่ลอบกัดแบบนั้น อิงฟ้าไม่ปลื้ม พลั่ก แล้วพี่อรก็เดินมาผลักฉันตอนฉันเผลอ จนหลังฉันไปชนกำแพงอย่างแรง อ่าาา หลังฉัน “ ไปจับมันไว้ “ แล้วเธอก็หันไปสั่งเพื่อนเธอ พอเพื่อนพี่อรเข้ามาใกล้ ฉันก็ยกเท้าถีบทันที “ โอ้ยยย “ พี่คนนั้นล้มลงไปกับพื้นอย่างร้องโอดโอยยังกับขาหัก “ แก เก่งนักหรอ “ แล้วผมฉันก็โดนกระชากจากทางด้านหลัง ฉันรีบเอื้อมมือไปกระชากผมพี่อรคืนทันที “ โอ้ย ปล่อย “ พี่อรทำหน้าเหยเก พรึบ แล้วด้านหลังฉันก็ถูกจับไว้โดยเพื่อนของพี่อรที่ลุกขึ้นได้ ฉันพยายามจะดิ้นให้หลุดแต่ก็ไม่เป็นผล พี่อรปล่อยมือจากผมฉันแล้วไปแกะมือฉันออก เล็บปลอมๆนั่นจิกเข้ามาที่มือฉันอย่างแรง ฉันเจ็บจนทนไม่ไหวจึงปล่อยผมเธอออก แล้วพี่อรก็กระชากฉันแล้วผลักลงพื้น จากนั้นเธอก็รีบขึ้นมาคร่อม ฉันพยายามเอาเล็บจิกไปที่หน้าเธอ “ เก่งนักหรอมึง “ เพลี๊ยะ เพลี๊ยะ แต่ฉันไม่มีโอกาสแม้จะได้ลุก เพราะพี่อรนั่งทับฉันไว้อยู่ เพลี๊ยะ ตอนนี้ฉันได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งอยู่เต็มปาก “ เฮ้ย หยุด “ แล้วก็มีเสียงร้องห้ามดังขึ้น เพลี๊ยะ แต่พี่อรดูจะไม่สนใจ “ หยุด หยุดดิวะ “ แล้วเสียงตะคอกที่ดังขึ้นพร้อมกับร่างของพี่อรที่ถูกกระชากขึ้นก่อนที่มือของเธอจะตวัดมาตบหน้าฉันอีกครั้ง “ ระ ราชา “ พี่อรมองหน้าคนที่กระชากเธอขึ้นหน้าซีด ส่วนฉันก็รีบลุกขึ้นยืน “ มีเรื่องอะไรกัน “ พี่พาสต้าถามขึ้นเสียงเครียด ส่วนพี่ราชาก็ยืนจ้องหน้าฉันอยู่อย่างงี้ “ ก็น้องเข้ามาหาเรื่องเรา “ แล้วพี่อรก็โยนความผิดมาให้ฉันหน้าด้านๆ จนฉันต้องตวัดสายตาไปมองเธอนิ่งๆ “ มีเหตุผลอะไรที่ต้องไปหาเรื่องเธอ “ แล้วพี่ราชาก็หันไปถามพี่อรเสียงนิ่ง “ กะ ก็น้องคงโกรธที่เราสั่งลงโทษน้อง “ พี่อรตอบแต่ไม่สบสายตาพี่ราชาเลยซักนิด “ ฉันเกลียดคนโกหกที่สุด “ แล้วพี่ราชาก็พูดขึ้นแล้วเดินมาหาฉัน “ มีเรื่องอะไรกัน “ แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร ก็มีเสียงดังขึ้นตรงหน้าห้องน้ำ ทำให้ฉันหันไปมองและเห็นว่าตอนนี้มีคนมุงดูเยอะอยู่เหมือนกัน แล้วตอนนี้ทั้งหมดก็มองไปที่เฮดว๊ากอย่างพี่ไฟที่ตอนนี้กำลังทำหน้ายักษ์อยู่ “ เรียกรวมปีสองทั้งหมด “ แล้วพอพี่แกหันมามองพวกฉัน แกก็คงรู้แหละว่าเรามีเรื่องกัน แล้วพี่ไฟก็สั่งเสียงนิ่งแล้วเดินออกไปทันที “ ชิบหายแล้ว “ พี่พาสพูดขึ้น แล้วทำหน้าจะตาย “ โดนซ่อมหนักแน่วันนี้ “ พี่วินพูดขึ้นบ้าง “ มึงพาน้องไปพักก่อนไป เดี๋ยวพวกกูไปหาพี่แกเอง “ พี่เตพูดกับพี่ราชาแล้วเดินออกไป “ ระ ราชา คือเรา “ แต่ยังมีสองคนที่ยังไม่เดินไปคือพี่อรกับเพื่อนของเธอ “ ฉันว่าเธอควรจะไปอธิบายกับเฮียไฟดีกว่านะ “ พี่ราชาพูดขัดขึ้น แล้วจับมือฉันเดินออกมา เขาพาฉันเดินมานั่งม้านั่งข้างตึกที่ตอนนี้ปลอดคน “ ราชา เราเอากล่องพยาบาลมาให้ “ แล้วก็มีพี่คนนึงเดินเข้ามาพร้อมกล่องพยาบาล ฉันจำได้ว่าเธอชื่อพี่ริน เป็นรุ่นพี่ที่ใจดีคนนึงเลย “ อื้ม ขอบใจ “ พี่ราชาบอกแล้วยื่นมือไปรับกล่องมา “ ให้เราทำแผลให้น้องรึป่าว “ พี่รินถามขึ้น ทำให้ฉันนึกขึ้นได้ว่าตรงนี้ก็มีแค่ฉันกับเขา แสดงว่าเขาจะเป็นคนทำแผลให้ฉันงั้นหรอ “ ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันทำเอง “ “ โอเค “ พี่รินพยักหน้าเข้าใจแล้วเหลือบตามามองฉันเล็กน้อยแล้วเธอก็เดินออกไป “ เป็นอะไรรึป่าว “ พี่ราชาหันมาจับหน้าฉันไปมาเพื่อสำรวจแผล “ ไม่เป็นไรค่ะ “ ฉันเบือนหน้าหนีแล้วพูดเสียงนิ่ง “ ทำแผลก่อนก็แล้วกัน แล้วค่อยไปหาหมอ “ พี่ราชาถอนหายใจเล็กน้อยแล้วหันไปเปิดกล่องยาที่พี่รินเอามาให้ “ แต่หนูต้องไปหาพวกพี่ว๊าก “ ฉันนึกขึ้นได้ว่าพวกพี่พาสโดนเรียกพบ และได้ยินว่าพี่ๆจะต้องโดนซ่อมเพราะดูแลพวกฉันได้ไม่ดี แล้วยิ่งคนที่ก่อเรื่องคือคนดูแลด้วยแล้ว เรื่องนี้มันเกี่ยวกับฉัน ฉันไม่อยากให้คนอื่นเดือดร้อนเพราะฉัน “ ไปทำไม “ “ เรื่องนี้คนอื่นต้องไม่เดือดร้อนเพราะหนูสิ “ ฉันบอกเขาไปเสียงเครียด “ เดี๋ยวจัดการให้ ส่วนเราต้องทำแผลแล้วไปหาหมอก่อน “ พี่เทลบอกแล้วเอาสำลีไปชุบน้ำเกลือ “ พี่ราชา “ “ หื้มมม “ “ หนูว่าพี่ไม่ควรมายุ่งกับหนู “

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more