ดับเบิลเค บาร์
แสงไฟจากสปอตไลต์ที่อยู่ในบาร์สาดทาบทับลงไปยังร่างของนักท่องราตรีมากมายที่โยกย้ายอยู่บนฟลอร์กลางบาร์ขนาดกลางที่เพิ่งเปิดตัวได้ไม่นานนัก หนึ่งในกลุ่มคนเหล่านั้นคือหญิงสาวดวงตาสีน้ำตาลเข้มสีเดียวกับเส้นผม ใบหน้าบูดบึ้ง เต็มไปความไม่พอใจในบางสิ่ง
น้ำพราวยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นดื่มซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความรู้สึกหงุดหงิดเรื่องที่บัลลังก์เปิดตัวคนรัก เพราะเป็นคนคอทองแดงแต่ไหนแต่ไร เหล้ารสขมปร่าที่ดื่มเข้าไปจึงทำให้เธอยังไม่เข้าใกล้คำว่าเมา
“ไทม์นะไทม์… ทำแบบนี้กับน้ำพราวได้ยังไง…”
มือบางหยิบเอาโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมากดเบอร์ของบัลลังก์เพื่อโทรไปรบเร้าให้เขามารับเธอไปส่งที่พัก น้ำพราวกดโทรหาอยู่หลายสาย แต่ทุกสายก็ไม่มีคนรับจนเธอต้องกดวางก่อนด้วยความหงุดหงิด
“หรือว่าจะอยู่กับยัยคนที่ชื่อว่าหม่อนไหม มีแฟนแล้วจะลืมน้ำพราวง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ…” เธอพ่นลมหายใจด้วยความหงุดหงิด ขณะที่ยกมือขึ
