เหนือบัลลังก์ยังมีเมีย

คุณหนูหม่อนไหม #2

“สถานการณ์แบบนี้หม่อนขอบอกตามตรงว่าหม่อนหัวจะปวด!” หม่อนไหมกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์มือถือ ซึ่งปลายสายผู้รองรับพายุความหงุดหงิดนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเพื่อนสนิทแสนสวยอย่างขวัญชนกนั่นเอง

(ใจเย็น ๆ ก่อนนะหม่อน จากที่ขวัญเล่ามาเรายังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร คือหม่อนกำลังจะหมั้นกับใคร อะไรยังไงนะ) ขวัญชนกถามกลับ เพราะตั้งแต่รับสายมาเธอได้ยินแต่เสียงเพื่อนรักร่ำร้องบอกว่าไม่อยากหมั้น ไม่อยากมีคนรัก ไม่อยากเป็นภรรยาของใครทั้งสิ้น จนเธอไม่สามารถจับประเด็นอะไรได้เลย

“เฮ้อ จริง ๆ หม่อนก็หมั้นไปแล้วนั่นแหละ ม้าบอกหม่อนว่าเราสองคนหมั้นกันตั้งแต่เด็ก โห นี่มันยิ่งกว่าพล็อตโซฟพ์โอเปร่าที่เคยดูอยู่เดอรัมอีก หม่อนจะบ้าจริง ๆ นะขวัญ ไอ้คนที่ชื่อจิณณ์อะไรนั่น หม่อนไม่เห็นจะจำได้เลยว่าเคยไปเดินตามต้อย ๆ พี่มาร์ชก็พูดไปเรื่อย" หม่อนไหมบ่นยืดยาว ซุกหน้าลงบนตุ๊กตาหมีตัวใหญ่บนเตียงกว้าง

(จิณณ์? จิณณ์ที่ว่านี่นามสกุลอะไรเหรอหม่อน) ขวัญชนกถาม น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสงสัย (คงไม่ใช่จิณณ์ อิศรวงศ์หรอกใช่ไหม…)

“นี่ขวัญรู้จักด้วยเหรอ! ใช่ จิณณ์ อิศรวงศ์คนนั้นแหละที่ม้าบอกเรา เราจำไม่เห็นได้เลยว่ารู้จักคนชื่อแบบนี้ คงจะเป็นความทรงจำในสมัยที่เด็กมาก ๆ แหละมั้ง"

(จะไม่รู้จักได้ยังไงล่ะหม่อน คนนี้นี่โชกโชนมาก ๆ เลยนะ เรื่องควงสาวไม่เลือกหน้าอะ เรารู้จักเพราะมีเพื่อนไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ออสเตรเลีย บอกว่ามีหนุ่มตระกูลดังทำตัวเป็นคาสโนว่าอยู่ในมหาวิทยาลัยด้วย ชื่อจิณณ์ อิศรวงศ์ ในกลุ่มเด็กแลกเปลี่ยนออสเมาท์กันสนั่นเลย… แต่คงไม่มีข่าวในไทยแน่ ๆ) ปลายสายให้ข้อมูลตามที่รับรู้มา ตามด้วยคำเอ่ยเตือน (หม่อน เราว่าทางที่ดีหม่อนอย่าไปยุ่งกับคนแบบนี้เลยดีกว่านะ)

“หา… เป็นคนแบบนั้นเหรอ แล้วทำไมป๊ากับม้าเราไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลย ให้ตายสิ เราโคตรไม่ชอบผู้ชายนิสัยแบบนั้นเลย เฮ้อ นี่ไง เพราะแบบนี้เราถึงอยากอยู่กับครอบครัวไปตลอด ไม่อยากแต่งงานออกเรือนไปไหนทั้งนั้นอะ" หม่อนไหมขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เริ่มรู้สึกไม่ถูกชะตากับคนที่ชื่อจิณณ์แม้ว่าจะยังไม่เห็นหน้าในตอนนี้ และไม่รู้ว่าข่าวที่ลือกันนั้นเป็นเรื่องจริงเท็จมากแค่ไหนก็ตาม

(หม่อนลองคุยกับที่บ้านดูก็ได้ว่ายังไม่อยากแต่งงาน ที่ผ่านมาเราก็ไปหาคุณน้าดาออกจะบ่อย ไม่เคยเห็นคุณน้าพูดถึงเรื่องที่จะให้หม่อนหมั้นเลยนะ อ๊ะ มีลูกค้าเข้าร้าน เดี๋ยวเราแชตหาอีกทีนะหม่อน) ขวัญชนกรีบวางสาย หม่อนไหมเดาได้ว่าอีกฝั่งคงมีเรื่องยุ่ง ๆ เพราะกำลังคุมร้านขนมสาขาใหญ่ในห้างสรรพสินค้าของครอบครัวอยู่นั่นเอง

คุณหนูคนสวยวางโทรศัพท์ลงบนแท่นชาร์จไร้สาย ก่อนจะพลิกตัวนอนหงายมองเพดานอย่างใช้ความคิด

“ถ้าบอกป้ากับม้าไปว่าไม่อยากแต่ง คงโดนถามเซ้าซี้ไม่เลิกแน่เลย… จะทำยังไงดีนะเรา…”

เรือนกายอ้อนแอ้นพลิกตัวไปมาบนเตียงอยู่หลายตลบ ก่อนจะตะโกนออกมาด้วยความหัวเสียเพื่อระบายความเครียด

“โอ๊ย อยากจะบ้า!!”

…

มื้อเช้าของวันใหม่เดินทางมาถึง หม่อนไหมสวมเสื้อคลุมทับชุดนอนเดินงัวเงียลงมา เพราะตอนนี้เธอยังไม่ได้ไปรับตำแหน่งในบริษัทของครอบครัว คุณหนูตัวแสบจึงยังถือว่าเป็นคนว่างงานที่ไม่มีความจำเป็นต้องตื่นเช้าอยู่ ต่างจากแมกไม้ที่นั่งเก้าอี้รองประธานบริษัทรอรับช่วงต่อจากป๊า ผู้เป็นพี่ชายจึงแต่งตัวเนี้ยบนั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารก่อนแล้ว

“เหม็นคนไม่อาบน้ำ" แมกไม้แซวน้องสาวที่มานั่งสัปหงกอยู่ข้าง ๆ หม่อนไหมได้ยินแบบนั้นก็ยกส้อมขึ้นขู่ไปที

“หนูแปรงฟันล้างหน้าแล้วนะ! ถ้ายังล้ออีกจะเอาส้อมจิ้มจริง ๆ ด้วย ชิ!” จอมเอาแต่ใจของบ้านสะบัดหน้าหนี รอคอยให้บิดามารดามาถึงจะได้เริ่มต้นมื้ออาหารสักที เพียงอึดใจต่อมา เจ้าสัวโฆษิตก็พาภรรยาอันเป็นที่รักลงมาจากชั้นบน เพื่อร่วมมื้อเช้า

ระหว่างที่หม่อนไหมกำลังเพลิดเพลินไปกับข้าวต้มกุ้งตัวใหญ่ ของโปรดที่กินไม่ได้บ่อยนักในเดอรัม คุณหญิงดาริกาก็ถามคำถามชวนให้สำลักขึ้น

“เป็นยังไงบ้างหม่อนไหม เรื่องที่ม้าเปรย ๆ ไว้เมื่อวาน ตกลงว่าจะจัดงานแต่งงานกับจิณณ์เมื่อไหร่ดี ม้าอยากอุ้มหลานแล้วนะจ๊ะ”

“แค่ก!” คุณหนูคนสวยสำลักจนต้องรีบยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม “แค่ก ๆ พูดอะไรคะเนี่ยหม่าม้า! หนูยังไม่ได้คิดไปถึงขั้นนั้นเลยนะคะ!”

“ป๊าก็คิดแบบนั้นนะ เห็นเพื่อนในแวดวงธุรกิจลงรูปหลานกันชื่นมื่น ป๊าก็อยากมีบ้าง" เจ้าสัวโฆษิตเอ่ยกล่อมทางอ้อม แต่คนฟังหน้าแดงไปถึงใบหูแล้ว

“ม้าคิดว่าจะให้สองครอบครัวดองกันให้ไวที่สุด อีกไม่กี่วันจิณณ์เขาก็จะกลับไทยแล้ว ม้าก็ว่าจะพาหม่อนของม้าไปเจอจิณณ์ด้วย หม่อนจะว่ายังไงลูก”

หม่อนไหมอึกอัก ก่อนจะตะโกนออกมาด้วยความอัดอั้น “หม่อนแต่งงานกับจิณณ์ไม่ได้หรอกค่ะม้า!”

“อ้าว ทำไมล่ะลูก ยังไงค่อย ๆ เรียนรู้กันไปก็ได้นี่” คุณหญิงดาริกาขมวดคิ้ว แคลงใจกับคำพูดปฏิเสธอย่างหนักแน่นของลูกสาว

“ก็… ก็หนู…” หม่อนไหมพูดจาตะกุกตะกัก แต่สุดท้ายก็คิดแผนดี ๆ ขึ้นมาได้ “หนูมีคนรักอยู่แล้วค่ะ! เรารักกันมาก ๆ เลยนะคะ ป๊ากับม้ายกเลิกหมั้นให้หนูกับจิณณ์เถอะนะคะ!”

เจ้าสัวโฆษิตกับคุณหญิงดาริกาตะลึงงันเมื่อได้ยินลูกสาวพูดแบบนั้น

“คนรัก? คนรักคนไหน ทำไมไม่เคยพามาให้ม้ารู้จักเลย"

“นั่นสิ ไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ฮะตัวแสบ หนุ่มคนไหนจากเดอรัมไม่ทราบ” แมกไม้ถามเค้น หม่อนไหมที่โกหกอยู่จึงเริ่มคิดคำแก้ตัวไม่ค่อยออก

“ก็… ก็เป็นคนไทยด้วยกันนี่แหละค่ะ แต่ว่าหนูคงยังพาเขามาเจอตอนนี้ไม่ได้หรอกนะคะ เพราะว่า… เพราะว่าเขาติดงานค่ะ เขาเป็นนักธุรกิจ มีงานชุมมาก ๆ คงยังปลีกตัวมาเร็ว ๆ นี้ไม่ได้หรอกค่ะ”

คุณหญิงดาริกาหรี่ตามองลูกสาวอย่างไม่ค่อยเชื่อใจเท่าไรนัก “งั้นเหรอลูก… งั้นม้าจะรอนะ ถ้าเขาสะดวกเมื่อไหร่ ก็พามาแนะนำตัวให้ทั้งม้า ป๊า แล้วก็พี่มาร์ชช่วยดูว่าเขาเป็นใครมาจากไหน โอเคไหมคะคุณลูกขา"

“ค่ะม้า… เดี๋ยวหนูจะพยายามให้เขาหาเวลาว่างให้นะคะ" หม่อนไหมยิ้มแห้ง ๆ รู้สึกว่าตัวเองกำลังทำให้เรื่องทุกอย่างยุ่งยากหนักกว่าเดิมเข้าซะแล้ว…

…

ทางด้านของบัลลังก์ เขาได้รับแฟ้มเอกสารพร้อมทั้งภาพจากกล้องวงจรปิดเรียบร้อยแล้ว ภายในซองสีน้ำตาลที่ได้มาจากดินไทยนี้มีข้อมูลของหญิงสาวนิรนามอยู่ครบถ้วนสมบูรณ์

มือหนาฉีกซองออกอย่างใจเย็นขณะหยิบเอากระดาษแผ่นบางเฉียบขึ้นมาอ่านข้อมูล เขาอยากจะรู้จริง ๆ ว่าคนที่จะมารับบทเจ้าสาวกำมะลอของตนคนนี้จะเป็นใครมาจากไหน

“หม่อนไหม ตุลภาคโสภณ”

ตุลภาคโสภณ…

ดวงตาสีเปลือกไม้เบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจเมื่อรู้สึกคุ้นเคยกับนามสกุลที่ตนเพิ่งอ่านจบไปหมาด ๆ “น้องสาวของมาร์ชนี่ ยัยนั่นไม่ใช่คนธรรมดาอย่างที่คิดไว้จริง ๆ ด้วย มิน่าถึงได้ใส่นาฬิกาเรือนละครึ่งล้าน"

เขาถอนหายใจเสียงดัง ข้อมูลที่ได้รับทำให้ลำบากใจไม่น้อย เพราะบัลลังก์รู้จักกับแมกไม้เป็นการส่วนตัวมาก่อน เนื่องจากผลประโยชน์ทางธุรกิจในเรื่องของสองห้างสรรพสินค้ายักษ์ใหญ่กลางกรุง

“มีอะไรหรือเปล่าครับเจ้านาย…” ดินไทยถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจดังมาจากผู้เป็นนาย บอดีการ์ดพ่วงด้วยตำแหน่งมือขวาอกสั่นขวัญแขวนไม่น้อย ด้วยกลัวว่าข้อมูลที่ตนส่งให้ไปเมื่อครู่อาจจะมีอะไรเป็นภัยแก่ตนก็เป็นได้

“ไม่มีอะไร...” บัลลังก์ตอบส่ง ๆ ในใจครุ่นคิดอย่างหนักว่าจะเอาอย่างไรกับผู้หญิงคนนี้ต่อไปดี เพราะผลกระทบคงไม่ใช่เล่น ๆ เขารู้ดีว่าแมกไม้เป็นเหมือนเพื่อนสนิททางการค้าที่ควรรักษาไว้ซึ่งผลประโยชน์ “ชักจะมีเรื่องยุ่งยากใจเยอะเกินไปแล้วนะช่วงนี้…”

เจ้าชายน้ำแข็งพึมพำเสียงเบาขณะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้และหลับตาลงเพื่อสงบความฟุ้งซ่านในใจที่กำลังก่อตัว…