เหนือบัลลังก์ยังมีเมีย

แผนกให้คำปรึกษา #1

บริษัททีเคพร็อบเพอร์ตี้กรุ๊ป

ผ่านมาสามวันหลังจากที่บัลลังก์ลั่นวาจาออกมาว่าตนจะเป็นคนที่ทำตามคำขอเรื่องการแต่งงานของคุณหญิงย่าเอง ชายหนุ่มก็คิดไม่ตก กังวลว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาไม่เคยมีความรักกับใครเลยแม้แต่คนเดียว หากจะมีสัมพันธ์กับผู้หญิงบ้างก็เป็นแค่ชั่วครั้งชั่วครู่ เป็นการผูกสัมพันธ์แบบชั่วข้ามคืน เมื่อตื่นขึ้นมาก็กลายเป็นคนไม่รู้จักกัน

มันเป็นแบบนั้นมาตลอด… ด้วยเหตุนี้เขาจึงคิดหนักว่าจะหาผู้หญิงคนไหนมาทำหน้าที่เจ้าสาวได้บ้าง เพราะแค่ผ่านมาสามวัน คุณหญิงย่าก็คอยถามไถ่ไม่หยุดว่างานมงคลจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่

“…ไม่มีสมาธิทำงานเลยแฮะ" บัลลังก์พึมพำขณะหยิบเอกสารออกมาจากแฟ้มที่เลขาสาวเอาเข้ามาวางไว้ให้ตั้งแต่เช้า ตารางงานของเขาในวันนี้ไม่มีอะไรมาก จะหนักหน่อยก็ตรงที่ต้องเข้าประชุมตอนบ่าย ส่วนช่วงเช้ามีแค่เอกสารเกี่ยวกับบริษัทลูกที่ต้องการเพิ่มยอดขาย เลยเสนอแผนโฆษณาเข้ามาให้ประธานบริษัทสุดเนี้ยบพิจารณา

จังหวะนั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้นสามครั้ง

“เชิญ" บัลลังก์ตอบรับและอนุญาตโดยไม่เงยหน้าจากตัวอักษรที่เรียงรายอยู่บนหน้ากระดาษเอสี่ เขารับรู้ได้ถึงการมาถึงของผู้มาเยือนผ่านเสียงเปิดประตูและรองเท้าส้นสูงที่กระทบพื้นกระเบื้องดังก๊อก ๆ

“ท่านประธานคะ นี่เป็นเอกสารจากหุ้นส่วนรายใหญ่ของเราทั้งหมดค่ะ ดิฉันแยกประเภทไว้ให้เรียบร้อยแล้วนะคะ” เรือนกายสูงเพรียวของเลขาสาวหน้าตาสวยเฉี่ยวปรากฏขึ้นตรงหน้าพร้อมกับน้ำเสียงหวานหยดย้อยและเอกสารที่โอบอุ้มเอาไว้ในวงแขนเล็ก ชุดทำงานสั้นหมิ่นเหม่ทำให้คนที่มองคนออกอย่างทะลุปรุโปร่งรู้ดีว่าหล่อนทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร

“ครับ วางไว้ได้เลย" เขาตอบเสียงเนิบ ๆ ละสายตากลับจากการแต่งตัวของหญิงสาวมายังเอกสารในมือต่อเหมือนพระอิฐพระปูน

อิงอรพ่นลมหายใจชอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นท่าทีไม่ยินดียินร้ายของหัวหน้า “ท่านประธานขา จะรับชาหรือกาแฟดีคะวันนี้ดิฉันนั่งเฝ้าอยู่ที่หน้าห้องตั้งแต่เช้าแล้ว ยังไม่เห็นท่านประธานดื่มอะไรเลย รับสักหน่อยไหมคะ"

“ขอเป็นกาแฟครับ วันนี้รบกวนใส่น้ำตาลให้หนึ่งช้อนด้วยครับ ขอบคุณครับ" เจ้าชายน้ำแข็งยังคงจ้องเขม็งไปบนตัวเลขบนเอกสารในมือไม่ไหวติง ไม่รู้เลยว่าเลขาสาวใช้น้ำเสียงหวาน ๆ นั่นพร้อมกับใบหน้าที่ยั่วเย้ามากแค่ไหน

อิงอรเป็นผู้หญิงตัวสูงสง่า บุคลิกภาพดีเป็นที่หนึ่ง ใบหน้าสวยหมดจด มีความดึงดูดใจเพศตรงข้าม แต่นอกจากความสวยแล้ว เธอยังมีความสามารถรอบด้าน พูดจาโน้มน้าวเก่งเป็นที่หนึ่ง จึงไม่แปลกที่จะได้รับหน้าที่เป็นเลขาคู่ใจของประธานบริษัททีเคพร็อบเพอร์ตี้กรุ๊ปแห่งนี้ เวลาตามติดไปคุยธุรกิจที่ไหนก็มักจะได้รับคำชื่นชมกลับมาด้วยอยู่เสมอ

“ได้สิคะท่านประธาน เดี๋ยวดิฉันไปจัดการให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ" หญิงสาวแย้มรอยยิ้ม พยายามอย่างยิ่งที่จะเรียกร้องความสนใจจากคนที่ยังจดจ่อกับเอกสารไม่ไหวติงอยู่ เมื่อเห็นว่าบัลลังก์ไม่มีทีท่าว่าจะเงยหน้าขึ้นมา เธอก็สูดลมหายใจตั้งสติ พยายามที่จะไม่วีนออกมาแล้วเดินไปชงกาแฟให้ตามคำสั่งของเขา

อ่อยขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวอีกเหรอเนี่ย!

เมื่อได้ยินเสียงปิดประตู บัลลังก์ก็เงยหน้าขึ้นจากเอกสารในมือ เขารู้ดีว่าอิงอรมีจุดมุ่งหมายอะไร แต่เพราะไม่อยากเสียทรัพยากรบุคคลที่เรียกได้ว่าดีเยี่ยมไปจากองค์กร ชายหนุ่มจึงเลือกทำเป็นทองไม่รู้ร้อนตามฉายาเจ้าชายน้ำแข็งใส่เธอ และเขาก็มองออกว่าอิงอรไม่ได้อยากใช้เต้าไต่อะไรมากขนาดนั้น ถือว่าอยู่ในระดับที่ไม่เป็นภัยนัก

“แล้วจะเอายังไงเรื่องแต่งงานดีนะ… หรือจะให้อิงอรแสดงละครให้ดี…” บัลลังก์พึมพำ สมาธิหลุดลอยไปจากงานที่กำลังอ่านอยู่ กดโทรศัพท์บนโต๊ะต่อสายหาดินไทยซึ่งอยู่นอกห้องโดยตรง

“ดินไทย เข้ามาที" เอ่ยคำสั่งกับมือขวาสั้น ๆ เพียงไม่กี่นาที ร่างสูงล่ำของบอดีการ์ดหนุ่มก็เดินมาหยุดยืนลงที่หน้าโต๊ะทำงานอย่างรวดเร็วทันใจ

“ครับเจ้านาย" ดินไทยยืนกุมมือนิ่ง

“ฉันมีเรื่องอยากปรึกษา" เขาเปรยขึ้น พับหน้าแฟ้มลงพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ออก เดินไปยืนที่หน้าต่างห้องทำงานเพื่อมองทัศนียภาพในเมืองหลวงไปด้วย “ฉันตกปากรับคำกับน้อง ๆ ไปว่าจะทำตามคำสั่งของคุณหญิงย่าเรื่องที่ว่าให้รีบแต่งงานแล้วมีเหลนให้อุ้ม"

บัลลังก์เข้าเรื่องรวบรัดตัดตอนโดยไม่จำเป็นต้องเกริ่นก่อน

“ตอนแรกฉันคิดว่าคุณหญิงย่าอาจจะคอยถามไถ่นาน ๆ ครั้ง แต่กลับกลายเป็นว่าท่านจี้อยู่ตลอดว่าเมื่อไหร่จะพาว่าที่หลานสะใภ้มาให้เจอหน้า… แล้วแบบนี้ฉันควรทำยังไง”

ดินไทยยังคงยืนเงียบอยู่ เพราะตั้งแต่ทำงานร่วมกับเจ้านายหนุ่ม เขาไม่เคยต้องคิดเรื่องงานประเภทนี้เลยสักครั้ง คนไม่เจนสนามรักอึกอัก ไม่รู้ว่าควรให้คำปรึกษากับเจ้านายอย่างไรดี

“ว่าไง ลองเสนอมาสักวิธีสองวิธีหน่อย”

“ผม…” ดินไทยลากเสียง “คือผมคิดว่าเจ้านายอาจจะต้องหาใครสักคนมารับบทเป็นคนรักปลอม ๆ แล้วก็… แล้วก็แกล้งเลิกกันแบบกะทันหันไปเรื่อย ๆ ครับ"

วิธีสุดทื่อจากมือขวาทำเอาบัลลังก์คิดหนักกว่าเดิม จะต้องหาผู้หญิงสักกี่คนมารับบทเป็นคนรักและเลิกกันแบบนี้ คงจะต้องผูกพันกับสาว ๆ เหล่านั้นไปเรื่อย ๆ ถ้าหากมีบางคนที่ไม่ยอมรับว่าเป็นการแสดง คิดอยากจะผูกมัดเขาจริง ๆ ขึ้นมาก็อาจจะกลายเป็นเรื่องยุ่งยากใจไปอีก แบบนี้เขาคงปวดหัวหนักไม่เว้นแต่ละวันแน่ ๆ

“เอาไว้จะลองเก็บไปคิดดู” เขาตอบกลับความคิดของดินไทยอย่างไม่หักหาญน้ำใจ แม้จะรู้สึกว่าวิธีนี้คงใช้ไม่ได้ผล “ขอบใจมาก ออกไปได้"

“ครับเจ้านาย" ดินไทยก้มหัวให้ทีหนึ่งแล้วรีบเดินออกไป ประธานหนุ่มจึงอยู่กับตัวเองเพียงลำพังอีกครั้ง เขาเดินกลับมายังโต๊ะทำงานแล้วทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ หลับตาลงเพื่อคลายความตึงเครียดที่โจมตีเข้ามาตลอดสามวัน

อิงอรที่ชงกาแฟเสร็จเรียบร้อยแล้วเคาะประตูขออนุญาต ก่อนจะใช้สะโพกดันประตูเข้ามา ยิ้มหวาน ๆ เหมือนกาแฟในถ้วยเสิร์ฟให้บัลลังก์พร้อมเสียงเจื้อยแจ้วเช่นทุกครั้ง

“กาแฟได้แล้วค่ะท่านประธาน ดิฉันจัดขนมปังกรอบเล็ก ๆ มาให้ด้วยค่ะ" อิงอรยืนถือถาดพร้อมรับคำชม แต่เมื่อเห็นว่าสีหน้าของท่านประธานเต็มไปด้วยความเครียดเคร่งจึงยอมล่าถอยกลับไปหน้าห้องดังเดิม

บัลลังก์ยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบอย่างใช้ความคิด ก่อนจะนึกขึ้นได้ถึงเพื่อนรักทั้งสองคน พวกเล่ห์เหลี่ยมเยอะอย่างปริณณ์และราเชนทร์คงจะมีแผนดี ๆ ให้กับเรื่องนี้ได้ไม่มากก็น้อยแน่ มือหนาหยิบเอาสมาร์ตโฟนออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วพิมพ์ข้อความหาทั้งสองคนเพื่อนัดให้มาเจอกันยังสถานที่เดิมคือ เจด บาร์ นั่นเอง

หลังจากเห็นข้อความตอบรับการนัดหมายแล้ว ชายหนุ่มก็เอนหลังไปยังเก้าอี้ หลับตาลงเพื่อพักสมองจากเรื่องที่ทำให้ต้องวิตกอยู่แบบนี้ วูบหนึ่งของความคิด เสียงแว้ด ๆ ของหญิงสาวนิรนามในห้องวีวีไอพีของเจด บาร์ก็ดังเข้ามาในโสตประสาท

อีตาบ้า!

“ยัยตัวแสบเอ๊ย…" บัลลังก์สะบัดหัวไล่ความคิด หยิบเอาแฟ้มเอกสารที่ปิดไปขึ้นมาอ่านใหม่ พยายามปัดทั้งเรื่องคำขอของคุณหญิงย่า และใบหน้ายู่ยี่ของหญิงสาวนิรนามให้พ้นไปจากห้วงความคิด