Chapter 121
Lander's POV
Nabitin ang paghinga ko habang dahan-dahang tinutunaw ng utak ko ang huling sinabi niya. Tinatalo ang natitirang lakas ko ng mga nagsusumiklabang emosyon sa dibdib ko. Alam ng Diyos kung papaano ko kinakaya ang lahat pero hindi ko na nagawang pigilan ang pagsabog nang pinakamalakas at pinakamasakit kong iyak sa buong buhay ko nang biglang bumalandra ang mukha ni Supreme nang unang pagkakataong masilayan ko ito. Sobrang lakas ng mga iyak ko sa una na humina nang humina dahil ang sakit ay pabaon nang pabaon sa pinakasagad na parte ng puso ko.
"S-Supreme..." hagulgol ko sa pangalan niya. Ibinagsak ko ang likod sa backrest ng upuan at mapait na napangiti at nailing. Pumikit at muling tinakasan nang tinakasan ng mga luha sa mga mata. "Hindi ako nagkamali ng akala sa
