Chapter 47
Lander’s POV
Ala una na nang sabay kaming magising ng asawa ko. Itong oras na ito ang napag-usapan naming pagbaba ko. Nagwawala ang alarm clock sa bedside table. Isinisigaw nito ang itinakdang oras sa kaniya. Inabot ko ito at pinatay. Muli ko siyang sinamahan sa pagtitig sa kisema sa itaas.
The dawn chorus of melodic birdsong hovered in. The dark horizon outside diffuses its hue slightly as the hand of the clock moves from one place to another. The cool breeze of the wind made the curtains dance up in the air. Isang panibagong araw na naman ang mabubuksan. Another day to live in.
“It’s wonderful and sad at the same time, running with time.” Malungkot akong napangiti sa mismong sinabi.
Nilalaro ng mga daliri sa isang kamay ang hibla ng mga buhok niya habang siya’y nakaunan s
