รักนี้มีแสงตะวัน 14

1050 Words

14. หลังจากที่เขาจัดการแต่งตัวให้แสงตะวันเรียบร้อยเขาก็ออกจากห้องโดยไม่ลืมล็อคประตูให้แน่นหนา เขาเดินไปห้องนอนของเขา แล้วล้มตัวลงไปกอดลูกสาวสุดที่รัก ลูกสาวที่ครั้งนึงเขาไม่คิดจะรับผิดชอบทั้งแม่และลูก แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป เพราะลูกสาวตัวน้อยทั้งน่รัก ช่างพูด ช่างออดอ้อน เหมือนแม่ของแก้มื่อก่อนไม่มีผิด พิพัฒน์นอนคิดทั้งคืนว่าจะทำยังไงกับแม่ตัวดีที่พยายามหอบลูกเขาหนี มีแค่ทางเดียวคือจัดกาขังเธอไว้ที่นี่ เช้ารุ่งขึ้น.... พิพัฒน์นอนรอลูกสาวว่าเมื่อไรจะตื่น เขาใช้ปลายนิ้วเขี่ยแก้มแม่ตัวเล็ก เขาได้แต่ยิ้ม ยิ้มแล้วยิ้มอีก ยิ้มจนเหมือนเขาแทบจะหยุดยิ้มไม่ได้ ความรู้สึกเหมือนการตกหลุมรัก นี่สินะ ที่ใครๆก็ต่างพากันพูดว่า ลูก คือสิ่งมหัศจรรย์ ที่ทำให้เรารักได้โดยไม่มีข้อแม่ ตื่นแล้วเหรอครับนู๋ปลาย..... ปลายฟ้า คุณพ่อ...... ตื่นแล้วค่า..... ที่นี่ที่ไหนคะ? แล้วคุณแม่อยู่ไหนคะ? พิพัฒน์ คุณแม่อยู่อีกห้องค่ะ คุณแม่ไม่สบาย ส่วนที่นี่คือที่ไหน ที่นี่คือบ้านคุณพ่อ หรือว่าบ้านของเราไงค่ะ^_^ นู๋ชอบไหมคะ ปลายฟ้า หืม.....ต้องดูก่อนค่ะ นู๋ต้องสำรวจดูก่อน แล้วถึงจะบอกคุณพ่อได้ว่าชอบไหม นู๋อยากไปหาคุณแม่ พิพัฒน์ ได้สิครับ แต่ต้องหบังจากอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวคุณพ่อไปเรียก ป้าแมวมาช่วยนะครับ ได้ค่า....... (ปลายฟ้า) นู๋ปลายช่างเป็นเด็กร่าเริง แม่เขาคงจะสอนมาดีมากๆสินะ ทั้งอารมณ์ดี ฉลาด ดื้อบ้างตามภาษาเด็ก เอาล่ะที่นี้ต้องไปดูแม่ตัวดี ยัยเด็กโข่ง กล้าหนักนะ คิดจะพาลูกเขาหนี ก๊อกแก๊กๆ คลิก พิพัฒน์ยืนมองแสงตะวันที่หน้าตาซีดเซียว เพราะโดนเขาทำโทษ เขาค่อยๆเดินเข้าไปแล้วมองสำรวจเจ้าหล่อน แสงตะวันยังน่ารักเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือความรั้น และความไม่ยอมคน แต่ก็ไม่ใช่ความผิดของเธอ เพราะเขาเอง และครอบครัวของเธอ มันทำให้เขาอยากรู้เรื่องราวของเธอทั้งหมด ในช่วงเวลา 4-5ปีที่ผ่านมา เธออยู่แบบไหนยังไง พิพัฒน์ ตะวัน......ตะวันครับตื่นได้แล้ว.......เดี๋ยวนู๋ปลายจะเข้ามาหาน่ะ ตะวัน......ไม่ยอมตื่นงั้นเหรอ จุ๊บ..... เขาจุ๊บหน้าผากของเธอเบาๆ พิพัฒน์ ยัง ยังไม่ตื่นอีก พี่จะทำโทษแล้วนะถ้าตะวันยังไม่ยอมตื่น จุ๊บ......จุ๊บ....จ๊วบ ตะวัน อือ....... ยุ......หยุด...... น้ำเสียงที่แหบแห้งของเธอไม่ได้ทำให้เขาคิดจะหยุด พ่อเจ้าประคุณนี่ก็กระไร เก่งนักในเรื่องบิ้วอารมณ์ อือ.......อย่า........ ก๊อกๆๆๆ คุณพ่อขา....... เห้อ........... เสียงถอนหายใจของพิพัฒน์มันทำให้แสงตะวันเหมือนได้มีโอกาสหายใจได้โล่งขึ้นอีกครั้ง ปลายฟ้า คุณแม่ขา........ คุณแม่ไม่สบายเป็นอะไรค่ะ..... สาวน้อยเริ่มใช้มือของเธอจับตามเนื้อตามตัว ใช้หลับมือทาบลงบนหน้าผากของคนเป็นแม่ ทุกการกระทำมันอยู่ในสายตาของพิพัฒน์ เด็กคนนี้เป็นเด็กที่รู้ความ แกรักแม่ของแกมาก ตะวัน คุณแม่มีไข้นิดหน่อยค่ะนู๋ปลาย ขณะที่เธอตอบลูกสาวสายตาเธอก็มองไปทางพิพัฒน์ สายตาของเธอถ้าเป็นมีดคงจะแทงชายหนุ่มได้หลายแผล แต่ทีรึว่าเขาจะสนใจ เขาทำหน้าได้นิ่งมาก ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไอสาเหตที่เธอเป็นไขเป็นเพราะไอผู้ชายเฮงซวยคนนั้น ปลายฟ้า คุณแม่ทานยารึยังคะ? ถ้าไม่ทานยาจะไม่หายนะคะ ตะวัน ยังเลยค่ะนู๋ปลายคุณแม่พึ่งตื่นก่อนที่นู๋จะเข้ามาเมื่อกี้เอง พิพัฒน์ นู๋ปลายครับ ให้คุณแม่พักผ่อนนะครับ เดี๋ยวคุณพ่อจะไปเอาข้าวต้มมาให้คุณแม่แบ่สก็จะได้ทานยายังไงครับ ^_^ ปลายก็ลงไปกินข้าวได้แล้วคุณพ่อว่าป้าแมวคงทำข้าวต้มเสร็จแล้ว ปลายฟ้า ได้ค่า..... อ๊ะ.... คุณแม่ค่ะ เดี๋ยวนู๋มาหานะคะ เดี๋ยวรีบกินข้าวแล้วจะรีบมาเลยนะคะ ^____^ ตะวัน จ้า...... ^_^ พิพัฒน์มองตามหลังลูกสาวตัวเล็ก พอลูกสาวเขาออกประตูไปแล้วเขาก็เข้ามานั่งบนเตียงพร้อมพูดกับแสงตะวัน.... ทำตัวน่ารักๆนะครับที่รัก อย่าดื้ออย่าซน ถ้าดื้อถ้าซน หรือเริ่มแสดงอิทธิฤทธิ์ละก่อน...... พี่เอาเธอตายคาเตียงแน่ .....เดี๋ยวพี่ยกข้าวต้มมาให้ พร้อมยานะ รอก่อนนะ เมื่อเขาพูดจาแกมข่มขู่เธอเสร็จ เขาก็ลงไปด้านล่าง ตะวันได้แต่ปล่อยให้น้ำตาของเธอไหล มันไหลออกมาของมันเอง คงเป็นเพราะความเจ็บใจ เคียดแค้นจากข้างใน มันไหลแบบที่เธอไม่สามารถบังคับมันได้ ตะวัน...ตอนนี้คงจะต้องทำทุกอย่างให้ตัวเองอยู่รอดปลอดภัยก่อน เรื่อง หนี ค่อยคิดอีกที มันต้องมีสักทางที่เธอจะไปจากเขาโดยลูกของเธอก็ต้องไปด้วย พิพัฒน์เดินเข้ามาในครัวแล้วได้เจอกับลูกสาวตัวเล็กกำลังนั่งกินข้าวต้มหมู โดยมีป้าแมวยืนอยู่ใกล้ๆ สายตาของป้าแมวที่มองลูกสาวเขา มันคือคำถามที่ป้าแมวอยากรู้เป็นอย่างมาก พิพัฒน์ นู๋ปลายครับป้าแมว ปลายฟ้าลูกสาวของผมกับแสงตะวัน ป้าคงจะจำได้ น้องตะวันที่มาบ้านเราบ่อยๆเมื่อก่อนไงครับ ป้าแมว อ๋อ....... ป้าจำได้ค่ะ จำได้แล้ว มิน่าละ หน้าตาคล้ายๆกัน ยิ่งลักยิ้มแล้วด้วยทำให้ป้าคิดอยู่นานสองนาน ว่าเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แล้วหนูตะวันละคะ พิพัฒน์ นอนอยู่ข้างบนครับ ไม่ค่อยสบาย ผมเลยจะเอาข้าวต้มกับยาขึ้นไปให้.... ผมฝากนู๋ปลายสักครู่ได้ไหมครับ ถ้าแกกินข้าวเสร็จแล้วก็ค่อยพามาส่งที่ห้องก็ได้ ห้องรับแขกนะครับ ป้าแมว ได้เลยค่ะ ^__^ นูปลายเธอน่ารัก ช่างพูดช่างจา เหมือนแม่แกเลยนะคะ พิพัฒน์ ครับ!!!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more