รักนี้มีแสงตะวัน 11-13

1561 Words

11. หลังจากที่พากันนั่งกินไก่ทอด KFD เรียบร้อย พ่อบุญทุ่มก็ซื้อมาฝากป้าโฉมอีก1ถัง และของเออีก1ถังใหญ่ เพราะเขารู้ว่าเอ ไม่ได้อยู่คนเดียว ชีวิตของตะวันในช่วง4-5วันนี้เหมือนว่าเธอซ้อมตกนรก เพราะไอคุณพิพัฒน์คอยจับตาดูเธอทุกฝีก้าว เธอจะทำยังไงดี จะ หนี ยังไงดี ใจเย็น ใจเย็นๆตะวัน แกต้องใจเย็น เมื่อแสงตะวันคิดไปคิดมาบทสรุปของเธอคือ เธอจำเป็นต้องวางยานอนหลับเขา การกระทำของแสงตะวันถูกจับตามองจากใครคนนึงที่พิพัฒน์ให้คอยตามเฝ้าดู การเฝ้าดูต้องระมัดระวังไม่ให้แสงตะวันรู้ตัว เพราะมันจะเป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่น ก้อง นายครับ คุณตะวันเธอเข้าไปร้านขายยา เท่าที่ผมพอจับใจความได้เธอซื้อยานอนหลับครับ พิพัฒน์ หึๆ ด้ายยยยย..... ตะวัน..... เธอเริ่มก่อนนะ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ด้านตะวัน เธอพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด เธอคอยสังเกตุดูว่าพิพัฒน์เดินไปไหน ทำอะไร แก้วไหนที่เขาใช้ดื่มน้ำ เธอจะคอยสังเกตุอยู่ตลอด เพื่ความแน่ใจ ว่าเธอจะไม่ใส่ยานอนหลับผิดแก้ว ตะวัน ปลายลูก มากินข้าวได้แล้วลูก (เมื่อนู๋ปลายฟ้ามาถึง) ปลายลูกไปเรียกคุณพ่อมากินข้าวด้วยสิลูก ปลายฟ้า ได้ค่า........ ^_^ คุณพ่อ!!!!!!! มากินข้าวเร็วๆค่ะคุณพ่อ...... พิพัฒน์ หึๆ เริ่มแล้วสินะ.... คร๊าบบบบบบ..... มาแล้วครับ โอ้โห้....... วันนี้กับข้าวเยอะจัง สงสัยผีจะเข้าถึงทำของกินเยอะแยะ เขาพูดกระซิบกับตะวัน จิ๊!! ตะวัน กินๆไปเถอะ พูดมากน่ารำคาญ ตะวันนั่งลุ้นตลอดเวลาว่าเขาจะดื่มน้ำตอนไหน จนแล้วจนรอดเขาก็ยังไม่ดื่มเลยสักอึก ตอนนร้เธอเริ่มกระสับกระส่าย เพราะกังวลว่าจะไม่เป็นตามแผน อื๊ดดดดดดด อื๊ดดดดดดด โทรศัพท์ของเธอสั่น เพราะดูเหมื่อนมีคนโทรมา เธอจึงเลี่ยงไปรับโทรศัพท์ ในจังหวะนั้น เขาได้เทน้ำทิ้งในกระถางกล้วยไม้ ลูกสาวสุดที่รักก็ไม่ทันสังเกตุ หึๆ เมื่อตะวันเดินกลับมาก็เห็นเขาทำท่าดื่มน้ำในแก้ว เรียบร้อย!!!!! รอบยิ้มอย่างผู้ชนะของเธอมันแทบจะปิดไม่มิด เมื่อทานข้าวเสร็จ ลูกสาวตัวน้อนก็เริ่มหาว โดยที่พิพัฒน์ก็เริ่มหาวตาม พิพัฒน์เลยชวนลูกสาวสุดที่รักไปแปรงฟันแล้วพากันขึ้นนอน ส่วนตะวันเธอจัดการเก็บของที่จำเป็น เสื้อผ้าเดี๋ยวค่อยหาซื้อใหม่ แค่เงิน บัตรประชาชน เอกสารที่จำเป็นต้องใช้เธอก็จัดการเก็บใส่กระเป๋าเรียบร้อย ตอนนี้ก็แค่รอเวลาสักนิด 2 ชม. ผ่านไป ตะวันได้เดินขึ้นไปที่ห้องนอน เมื่อเปิดเข้าไปก็เห็นพ่อลูกนอรกอดกันกลม เธอจึงจัดการแกะลูกสาวของเธอออกจากอ้อมกอดของเขาและถีบเขาไป1ที เพราะความหมั่นไส้ ตะวันจัดการสะพายกระเป๋าแล้วก็รีบอุ้มลูกสาวของเธอเดินออกไปหน้าปากซอย เพื่อหาเรียกวินมอไซค์รับจ้าง พิพัฒน์ได้รับสายจากก้องเขาก็ค่อยๆลุกแต่งตัวแล้วรอให้ไอโจมารับ แล้วให้โจขับรถอีกคันกลับ เพื่อไม่ให้ความแตก พิพัฒน์ หึ... เธอไม่รอดแน่ตะวัน 12. เมื่อมาถึงสถานีขนส่งตะวันก็จัดการซื้อตัว แล้วต้องนั่งรอรถโดนสาร การรอแต่ละนาทีชั่งนานแสนนาน งายยยยยยยยยย แสงตะวัน @_______@ ไม่ใช่ เป็นไปไม่ได้ เขาดื่มน้ำไปแล้ว แต่ทำไม.........ไม่จริง ตะวันที่ทำท่าจะลุกเพื่อวิ่งหนี แต่ทันก็ชั่งลำบาก หมับ!!!!! พิพัฒน์ คิดจะพาลูกฉันหนีเหรอ..... ไอก้องงงงงงง มึงไปสตาร์ทรถรอกู!!!!! ส่วนเธอ...... เลือกเอา จะไปด้วยกันดีๆ หรือฉันจะเอาแค่ลูกไปแค่คนเดียว ในเมื่อเธอกล้าลองดีกับฉัน งั้นได้!!!!!!! ไป๊ !!!!!!! ขึ้นรถ ตอนนี้ตะวันโดนชุดกระชากลากถู เขาไม่อุ้มลูก เพราะเขาคิดว่าถ้าเขาอุ้มเธอได้วิ่งหนีแน่ เขาเลยให้เธออุ้มแล้วเขาก็ลากตัวเธอขึ้นรถ ปัง!!!! เสียงเขากระแทกปิดประตูรถ มันชั่งน่ากลัว กลัวว่าประตูจะหลุดลงมา ตะวัน @_______@ คึ..... เงียบ!!!!!! น้ำเสียงของเขามันชั่งดูโกรธแค้น เขาจะฆ่าเธอไหม ตอนนี้ตะสันได้แต่นั่งเงียบ แล้วมองมือของเขาที่สั่นเทาเพราะความโกรธ ตะวัน นี้คุณจะพาฉันไปไหน? นี้!!!!! พิพัฒน์ เธอ...ไม่มี....สิทธิ์พูด ! (น้ำเสียงนิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความโกรธ ) ตะวันได้นั่งเงียบตลอด3ชั่วโมงกว่า จนรถเลี้ยวเข้ามาถึงหมู่บ้านนึง ใจของตะวันเต้นระรัว เหมือนมันจะหลุดออกมาให้ได้ บ้านหลังนั้น บ้านที่เธอไม่อยากจะก้าวเข้าไปอีกครั้ง บ้านหลังนั้น เป็นบ้านที่ทำให้เธอรู้จักกับคำว่า รัก ....เสียใจ...โดดเดี่ยว....ไม่เหลือใคร .....บ้านหลังนั้นเธอไม่อย่กจะเหยียบอีกครั้ง นับตั้งแต่วันที่เธอตัดสินใจก้าวออกไปจากชีวิตเขา และชีวิตของใครหลายๆคน ตะวัน คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม พิพัฒน์ไม่แม้แต่จะมองเธอ เขาอุ้มยัยตัวเล็ก แล้วปล่อยให้เธอยืนงงในดงลูกน้องของเข้า ทำไม!ทำไมบ้านของเขาถึงมีครคอยเฝ้าเยอะแยะมากมายขนาดนี้ แล้วแต่ละคนดูแล้วไม่เป็นมิตรแน่นอน คุณ คูณ........ รอด้วย!!!! เขาไปไหนของเขานะ นี้!!!! คุณพิพัฒน์ คุณพิพัฒน์!!!!! อยู่ไหน ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ออกมา......... หลังจากพิพัฒน์พาลูกสาวของเขาเข้าห้องนอนของเขาแล้ว เขาก็รีบสาวเท้าดิ่งตรงมาหาหญิงสาวทันที มานี้!!!!!! เขาชุดกระชากเธอให้กึ่งเดินกึ่งวิ่ง เธอแทบล้ม เพราะไอขายาวๆของเข้า มันชั่งเร็วซะเหรอเกิน ปัง!!!!!! ตุ๊บ........ เสียงปิดประตู และเสียงเหวี่ยงอะไรสักอย่าง โอ๊ยยยยยย เสียงตะวันโอดโอยออกมา ตะวัน นี้!!!! คุณทำบ้าอะไห๊ะ พิพัฒน์ ทำบ้างั้นเหรอ บ้างั้นเหรอ!!! เสียงตะหวาดของพิพัฒน์มันเริ่มทำให้ตะวันรู้สึกหวั่นกลัวยังไงก็ไม่รู้ แล้วท่าทางนอนนี้ของเขา ทำไมมันเหมือนคนที่สติสตางค์ไม่อยู่กับตัว นี้เขาเสียสติไปแล้วเหรอ ตะวัน คุ....คุณจะทำอะไร...... อย่าเข้ามานะ.....หยุดนะคุณพิพัฒน์......ฉันบอกให้หยุด.......ม่าย........ ตอนนี้พิพัฒน์ไม่ฟังเสียงอะไจากหญิงสาวอีกแล้ว ยัยตัวดี!!!!กล้าพาลูกเข้าหนีงั้นเหรอ แค๊วก....... อือ.........ม๊ะ......ม่ายยยยยย.....ยุ.....หยุดเดี๋ยวนี้......หยุดนะ........ อือ....อือ......... พิพัฒน์กระชากเสื้อยืดของแม่ตัวดี แล้วเขาก็ถอดเสื้อของเขาออกมามัดมือของเธอเอาไว้ เสื้อยืดของเธอตอนนี้เขาได้เอามาอุดปากของแม่ตัวดีไว้เรียบร้อย ขาที่พยายามตะเกียกตะกายเขาก็ใช่ขาของเขากดทับเอาไว้ 13. อือ...........อือ.............ตับๆๆๆ เพี้ยะ.......ตับๆๆๆ จ๊วบ.......อือ......... อือออออออิ ตับๆๆๆๆ เอี๊ยดอ๊าดๆ ตับๆๆๆ เสียงหยาบโลนภายในห้องมันดังครึ่งค่อนคืน พร้อมเสียงครางของหญิงสาว ที่ได้แต่ร้อง อือๆๆ เขานอกจากนั้นธอทำอะไรไม่ได้ เขาโกรธมาก โกรธเธอมาก เธอต้องโดนลงโทษ บทลงโทษของเขามันชั่งโหดร้ายกับเธอนัก เพราะตามเนื้อตามตัวของเธอแดงเถือกไปหมด ทั้งจากรอยดูด และรอยที่เขาตีเธอ เขาตีไปที่แก้มก้นของเธอหนักๆหลายทีจนตอนนี้มันแดงมาก ตับๆๆๆ เอี๊ยดอ๊าดๆๆ พั่บๆๆๆ เพี๊ยะ อือ..... อ๊า.......นี้คือโทษของเธอตะวัน....อ๊าห์.......แม่งเอ้ย.......โคตรแน่นเลย.....แม่ง......เสียวมากตะวัน.....อ๊า..........ตับๆๆๆๆๆ อือ........ อ๊าห์.......เกือบแล้วตะวันพี่เกือบเสร็จแล้ว.....เ.ดแม่ง.......อ๊าห์........โคตรเสียวเลย.......อือ......อ๊าห์........แตกแล้วๆ เขากระแทกส่วนนั้นของเขาหนักๆ4-5ทีแล้วเขาก็เกร็งตัว ร่างเขากระตุก3-4ที น้ำรักของเขาฉีดเข้าไปร่องรักของตะวัน พิพัฒน์ นี้คือการเริ่มต้นการทำโทษของเธอ ตะวัน!!! ตะวันได้แต่นอนนิ่งปล่อยให้น้ำตาไหลออกไปโดยที่เธอทำอะไรไม่ได้ เธอเจ็บปวด ร่างกายเธอปวดร้าว สิ่งที่เขาทำมันไม่ต่างจากการ ข่มขืน เธอเลย นี้หรือคือบทลงโทษของเขา นี้หรือ ชีวิตของเธอ ทำไมมันช่างเลวร้ายขนาดนี้ พิพัฒน์ได้แต่มองหญิงสาว ตอนนี้ร่างกายเธอมีแต่รอยของเขาเต็มไปหมด จะว่าสงสารไหม ก็สงสาร แต่ความโกรธมันมากกว่าความสงสาร เขานอนลงไปข้างๆเธอ ดึงเธอเข้ามากอด เขารับรู้ได้ว่าเธอร้องไห้เสียใจขนาดไหน แต่จะโทษใครไม่ได้ต้องโทษตัวเธอ ไม่นานหญิงสาวก็หลับลงไปในอ้อมกอดของเขา พิพัฒน์จัดการ เอาเสื้อของเธอที่เขาอุดปากเธอไว้ออก ปลดมัดเสื้อที่เขามัดแขนเธอไว้ เขาจัดการเช็ดตัวให้เธอ เพราะเขารู้ว่าเธอคงจะเหนียวตัวแน่นอน หลังจากที่เช็ดตัวให่เรียบร้อยแล้ว เขาก็หาเสื้อผ้ามาใส่ให้เธอ ซึ่งเป็นเสื้อยืดสีดำของเขา ส่วนขุดชั้นในไม่จำเป็นต้องใส่ เพราะเขาไม่มีชุดชั้นในผู้หญิง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more