‘ฝันชอบเฮียนะ เฮียรู้ใช่ไหม?’ เสียงหวานเอ่ยถามขณะทั้งสองยืนอยู่ในห้องเรียนห้องหนึ่งภายในอาคารเรียนของโรงเรียนมัธยมซึ่งร้างราผู้คน ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว นักเรียนทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน ทว่าภายในห้องเรียนที่ปิดประตูมิดชิดกลับยังมีนักเรียนชายหญิงคู่หนึ่งยืนอยู่
คนหนึ่งยืนนิ่งอยู่ริมหน้าต่างซึ่งปิดบังด้วยผ้าม่านสีขาว อีกคนยืนด้านหลังเขา ท่าทางกระสับกระส่ายเล็กน้อย
‘เฮียเพลิง…’
เพราะคนถูกสารภาพรักเอาแต่ยืนนิ่งเงียบ ทำให้คนที่เป็นฝ่ายสารภาพอย่างนับฝันกระวนกระวายใจ เธอไม่ได้ใจร้อนเกินไปหรอกใช่ไหมนะ แต่เพราะอีกไม่ถึงเดือนเพลิงศูรย์ก็จะเรียนจบแล้ว หากไม่รีบบอกไปตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอีกเมื่อไหร่ เธอไม่อยากมานั่งเสียใจภายหลัง
‘มันไม่ใช่ความรักหรอก’
‘ว่าไงนะ…’
เพลิงศูรย์หันกลับมามองสบตากับนับฝัน แววตาเฉยชาไร้ความรู้สึกอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
ใคร ๆ ก็พูดว่าเพลิงศูรย์เป็นค
