บทที่ 36 จะยอมให้ผมเช็ดตัวหรือจะยอมเสียตัวให้ผม
“ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยพี่ประกอบ” อินทิรามองกล่องโฟมหลายกล่องที่บรรจุอยู่ในถุงใสพิมพ์โลโก้โรงแรม แล้วยังมีตะกร้าที่บรรจุไวน์ไว้อีกสามขวดต่างหาก “ซื้อมาจากโรงแรมหรูซะด้วย”
“พี่ไม่ได้ซื้อนะครับคุณป่าน พี่แค่เอารถมาส่งให้คุณป่านแล้วบังเอิญเจอคุณแก้วเขาพอดี ก็เลยช่วยถือของเข้ามาจากหน้าห้องนี้เอง”
“ป่านไม่ได้เป็นคนสั่งเหรอ” ปัทมาทำท่าแปลกใจ
“เปล่านี่” อินทิราพยายามข่มความเจ็บปวดที่ฝ่ามือเอาไว้
“หรือว่าเขาส่งผิดห้องครับ” ประกอบตั้งข้อสงสัย
“ไม่นะ ตอนที่แก้วเซ็นรับเขาก็ระบุชื่อคุณอินทิราห้องห้าศูนย์เก้า วงเล็บต่อท้ายว่าคุณป่านด้วยนะ”
‘...ยังไงก็รักเธอคนเดียว คนเดียวที่รักทั้งหัวใจ วันเวลาผ่านไป ฤดูเปลี่ยน ฉันไม่เปลี่ยน รักเธออยู่อย่างนั้น...’ ขณะกำลังคุยกันอยู่ โทรศัพท์ของอินทิราก็ส่งเสียงดังขึ้น
“ป่านรับโทรศัพท์ก่อนนะ” อินทิราหยิบโทรศัพท์
