Losing My Soul in Seoul (SoKor#1)

Kabanata 7

Kabanata 7

Breath

Ilang minuto lang ay nakarating kami sa isang mamahaling restaurant around Bucheon District.

I saw some group of friends that are eating. Every table was wearing different type of school uniforms. And every one of them looks like an elite. Pawang mga galing sa private school.

Nilibot ko ang mata ko at wala akong nakita na may nakausot ng uniform ng Trade. Our school is not a private school kaya siguro kahit sa paglalakad namin patungo sa table ay pinagtitinginan kami dahil sa suot na school uniform.

Sa apat ay maraming bumati at tinanguan ang halos puro kalalakihang nadoon. Even Sun Hee receive greetings from the others and she just waved back.

May mini stage ang restaurant sa gitna na napaliligiran ng mga mesa at upuan. There are different instruments on that stage. May dalawang babae na kumakanta at isang lalaki na tumutugtog ng gitara. It seems that it's free to play an instrument or sing there.

Nakatutok sa stage ang iba't ibang kulay ng mga ilaw. Hindi naman iyon gaanong masakit sa mata dahil hindi katulad sa bar na sobrang likot. Isa itong resto bar.

And it also seems that they are a regular dahil kilala sila ng staff lalo na si Moon. We seated near that stage. Sa may gilid. At ang table ay mukhang reserved na talaga para sa amin.

Ang nasa harapan kong si Mavi ay tahimik pa rin hanggang ngayon. Ang huling tingin niya sa akin ay noong bago niya nilagay ang sumbrero sa mukha. After that he didn't give me at least a glance. I wonder why.

He's beside Min Ah that is just across to Sun Hee. Si Sun Hee naman ay katabi ko at si Moon na katapat naman nina Il Woo at Hyun Jae.

As I guessed, naging sobrang tahimik ang aming byahe. Hindi ako naging komportable sa kinauupuan ko.

Min Ah is repeatedly looking at my other side. Parang gusto nitong kausapin si Mavi pero hindi niya magawa dahil nasa gitna nila ako.

Kung hindi pa nagiingay sina Sun Hee at Il Woo ay baka tuluyan na kaming nilamon ng katahimikan.

To be honest, I've never seen my friend that hype. Ang weird sa paningin na hindi seryoso ang mukha nito at nagiingay pa.

At si Il Woo. Hindi ko inakala na ganoon siya ka childish. He's smiling widely and chanting like a kid. Gusto kong matawa pero hindi ko magawa dahi sa awkward kong sitwasyon.

And Moon being weird makes me more uncomfortable and awkward. Madalas kasi ang pagsulyap nito sa akin matapos ibaba ang cellphone mula sa isang tawag. Tanaw ko siya sa aking peripheral vision pero hindi ko na lang pinapansin. Nakikipagtawanan naman ito kila Sun Hee kanina pero ang weird niya lang ngayon.

Nag order si Moon para sa aming lahat. May mga side dishes at drinks na hindi pamilyar sa akin. It's like a feast sa sobrang dami.

Mayaman nga siguro ang lalaking 'to. Mayroon pang sasakyan at driver. He even treat his friends including me na kakikilala lang niya.

Paglapag pa lang ng server ay dinampot ni Il Woo ang chopsticks at nilantakan na ang pagkain. Hyun Jae told him to eat slowly but Il Woo just ignored him. Napailing na lang siya at wala nang nagawa kundi kumain na rin.

"Woah, oppa. You're the best cousin ever!" ani Sun Hee.

Halos magningning ang mga mata nito habang nakatitig sa lamesang nilatagan ng iba't ibang klase ng korean foods.

Nagpalipat lipat ang tingin ko sa dalawa. Now that Sun Hee mentioned it, I can see the resemblance of the two.

Pareho silang may maliit at maamong mukha. They also had this black chinky eyes. Sa tangos ng ilong at nipis lang ng labi nagkaiba. Mas maliit at matangos ang kay Sun Hee. While Moon's lips are more thin.

Hinampas hampas nito ang balikat ni Moon. But the latter just frowned at her.

"Hell. You just know me when I give you food. Such a pig."

Kaya naman pala mukhang close na close ang dalawa dahil magpinsan. Inisip ko pa naman na magkarelasyon sila. I'm so damn wrong.

"You two are cousins?" kumpirma ko.

"Oh... you didn't know? Hah! I bet you also didn't know that Moon is the son of the owner of GIT." si Min Ah ang sumagot.

Nagulat ako sa nalaman pero umiling na lang ako sa huli bilang tugon.

Nilapag niya ang chopsticks at nakangising tumingin sa akin.

"Ah, that's right. It's your first time to see Moon and your friendship just got started not so long ago." tinuro niya kaming dalawa ni Sun Hee.

Kumunot ang noo ko. I don't know if it's her nature to say out loud her realizations in life. I'm slightly offended by her words. Para bang pinararating niya na wala akong alam tungkol sa kaibigan ko.

"Min Ah." banta ni Mavi.

Tumigil pa ito sa pagsubo ng pagkain at ibinigay ang buong atensyon sa sinabi ni Min Ah. He looked at her and seems like talking to Min Ah by just his stare.

Min Ah shrugged her shoulders and started to eat her food again.

Nanatili ang titig sa akin ni Mavi. He has this blank expression that I can't explain. And it started when he removed his stare at me when he's singing at the gymnasium.

"Just ignore that girl. She's an attention seeker. Just so you know." Sun Hee whispered.

From Mavi's face, I looked at Min Ah. Nakataas ang kilay nito kaya nag iwas na lang ako ng tingin.

And Moon is backed to his weird self. His weird stare really makes me feel awkward. Hindi ko matagalan ang pagtitig sa mga mata niya.

Nag iwas ako ng tingin at napunta naman iyon kay Il Woo. Pinalobo niya ang pisngi sabay paikot ng hintuturo sa tapat ng tainga. He mouthed 'crazy' and points her lips to Min Ah.

I slightly laughed. Siguro ay nakita niya ang ekspresyon ko nang sabihin ni Min Ah na hindi pa ganoon katagal ang pagkakaibigan namin ni Sun Hee. I know he is trying to light up the mood.

Oo at magkaibigan kami ni Sun Hee at In Woo pero aminado ako sa sarili ko na hindi buo ang tiwala ko. There's this side of me that are telling to not to reveal my secrets to them. Wala pa sa ganoong stage ang friendship namin o sadyang wala lang talaga akong lakas ng loob na magkaroon ng tiwala.

Pinagpatuloy ko na lang ang pagkain. The food tastes good even it's not familiar to my tongue. Kahit nawalan na ng gana ay sinubukan ko iyon ubusin. Hindi ako ang magbabayad at nakakahiya kung mayroon akong natira.

Nagpapasalamat ako dahil hindi na gaanong naging tahimik sa hapag. They are talking loudly that are usually doing by a group of friends.

Nakikinig ako sa kanila kahit na hindi ko naman sila maintindihan. Maski si Min Ah ay sumasali sa usapan nila. Magkakakilala na siguro sila noon pa. I felt so out of place. Hindi ako makasabay.

I drank the glass of water beside the juice. Hindi kasi ako mahilig uminom ng ganoon.

Nakinig lang ako sa kanilang lahat. They're still talking and I still don't understand even a word from it.

Nahagip ng paningin ko si Mavi. His right fist is in his chin while looking at me. Medyo nailang ako at nag iwas ng tingin. Muli akong sumubok na sumulyap pero ganoon pa rin ang ayos niya.

Tinaas ko ang dalawang kilay, senyales na tinatanong ko siya kung bakit ganoon siya makatingin.

Hindi nakatakas sa akin ang bahagyang pag angat ng gilid ng kanyang labi. He handed me the tissue paper that he took from the table.

Sa puntong iyon ay alam ko na ang ibig niyang sabihin. Pinanlakihan ko siya ng mata at agad iyong dinampot mula sa kamay niya.

"Thanks." mahina kong sabi.

Nawala na lang bigla ang kanyang ngisi at imbis ay sumandal na lang sa kanyang upuan. He crossed his arms.

What is it that's stopping him from smiling and looking at me?

Napasulyap ako sa mga naguusap at natanaw ang titig ni Moon. He's watching us like a hawk. Nag iwas ako ng tingin at ganoon din siya.

"Thanks for the food!" Il Woo shouted.

Nakangiti ang mga mata niya tulad ng kanyang labi.

Naalala ko si Felisse tuwing bago at pagkatapos namin kumain. She's shouting for saying that she's thankful for the food that we ate. Sa kanilang bahay man o sa school canteen. Sa tuwing sinasaway ko siya dahil maraming tumitingin ay sinasabi niyang ayos lang daw iyon. Ginagaya daw nito ang napapanood niya sa mga Korean Drama.

Ang ibang kumakain sa resto bar ay napatingin sa gawi namin. Pansin ko rin na kanina pa sila nagnanakaw ng tingin sa table namin.

Sinaway ni Hyun Jae ang kaibigan pero hindi siya nito pinansin. Kinuha niya ang gitara sa katabing upuan.

"What about a song before we leave?" he asked.

Tinuro niya ang hawak na gitara at ang mini stage. Hinihintay na pumayag ang lahat sa kanyang suggestion.

I once dreamed to learn that instrument. Wala nga lang pagkakataon dahil nasa photography ang focus ko.

I feel like I was born to captured sceneries and moments.

Everyone looks at each other and shrugged their shoulders. Seems like we had no choice. Ako naman ay tahimik lang na tumango bilang pagsangayon. It's going to be fun for sure.

"Call!" si Min Ah.

Il Woo spread his right hand into the strings. Preventing it to make sounds. Bigla itong lumingon kay Min Ah.

"Wow, Park Min Ah. You're too excited to get the sky cry because of your voice."

Noong una ay seryoso niya itong sinabi pero bigla na lang itong tumawa. He even hit the table for laughing too much. Si Hyun Jae ay halatang pinipigilan ang tawa na nauwi sa ngisi. Samantala ang dalawang lalaki ay nanatiling seryoso ang mukha.

Hindi ko na rin mapigilan ang ngiti hindi dahil sa sinabi ni Il Woo. Dahil ito sa pagtawa ni Sun Hee ng walang tunog. Her mouth are wide spread open but it makes no sound at all. She can't even breath normally because of laughing.

Napatingin ako sa nakatitig sa akin na si Min Ah. I suddenly pressed my lips into a straight thin line. Parang wala yata akong karapatan na tumawa dahil sa talim ng titig niya.

"Stop teasing her, Jung Il Woo." ani Mavi.

Kahit mahinahon ay may bahid pa rin ng awtoridad. Agad na tumahimik ang dalawang tumatawa. Natanaw ko ang pag gapang ng kamay ni Min Ah sa braso ni Mavi. Inalis nito ang titig sa akin at mahinhin na ngumiti kay Mavi.

"Okay, okay. What kind of song do you want. Suggestion please." bawi ni Il Woo.

"Something English, please." I joked.

Half meant naman iyon dahil ayaw ko nang makarinig ng Korean song dahil tiyak na hindi ako makakasabay sa kanila.

I'm so sick to that language. Korean na ang kinanta nila kanina pati ang salita at sinasabi. Pwede naman siguro ang English minsan.

"Yeah. Of course. That will surely do," he laughed.

"Ah! Can you play my favorite song?" Sun Hee said excitedly and even batted her eyelashes.

Umiling si Moon at biglang pinitik ang baba ni Sun Hee. The girl groaned.

"What's that song? I wanna hear it."

Humilig si Min Ah sa balikat ni Mavi habang nakangisi sa amin. Wala naman naging angal ang lalaki. Pero si Il Woo ay mukhang mainit ang dugo sa kanya dahil nakatingin lang ito sa kisame at nagpapanggap na walang narinig.

"Just play it, oppa."

Nagulat ako sa boses ni Sun Hee. Pinaliit niya ito at tila nagpapa cute kay Il Woo para gawin ang hinihiling nito. Pinalobo pa ang pisngi para mas maging kumbinsido.

The boys groaned. Tila mga nagrereklamo ang mukha. My lips twitched. Ibang iba talaga ito sa Sun Hee na nakilala ko two weeks ago. She has this funny side that I just saw today.

"Join me, Jari. Help me convince him. I just want to sing, jebal." bulong niya.

At dahil natutuwa ako sa kalokohan niya ay sinabayan ko siya.

Just for today, I wanna forget the sadness within me. Gusto ko munang maging masaya.

"Play it for us, oppa." we said in chorus.

Ginaya ko ang pagpapa cute ni Sun Hee. She told me that it is called 'aegyo' in their language. We batted our eyelashes and pouted.

Nagtawanan kami at ginawa ulit iyon. It's alright to act crazy sometimes.

Narinig ko ang click ng camera kaya napatigil ako. Nakita kong binaba ni Mavi ang cellphone at nilagay iyon sa bulsa. Positibo akong siya ang kumuha ng litrato. Ako lang yata ang nagiisang nakapansin sa ginawa niya.

"Hoy!" saway ko.

Pinanlakihan ko siya ng mata pero nag kibit balikat lang ito.

"Woa, I can't resist to that aegyo." si Il Woo.

Nabaling sa kanya ang atensyon ko.

"Just remember that I'm not the one to blame if you'll be disappointed with this. And just let her sing here instead. Not on the stage."

Still, Sun Hee shouted 'yes' when she heard the guitar makes sound. Umayos pa ito ng upo na parang naghahanda sa pagkanta.

Pamilyar ang kantang ito sa akin. Paboritong artist ng isa sa mga kaibigan namin ni Felisse ang kumanta nito. I often heard that song.

"I remember tears streaming down your face when I said, "I'll never let you go.""

I almost lost myself when I heard Sun Hee's voice. Sobrang seryoso nito sa pagkanta ng lyrics pero pumiyok naman. Tumalikod ako sa kanya nang hindi na mapigilan ang pagtawa. I burst from laughing.

The rest looks disappointed with her voice or not. Expected na yata nila na ganito ang boses ng babaeng 'to.

Kung makatawa ito kay Min Ah kanina. Siya pa pala ang magpapaiyak sa langit ngayon.

"What was that?" I said to her while calming myself.

Hinayaan namin na kumanta si Sun Hee. After that, we part our ways to go home. Kasabay ko sina Hyun Jae at Il Woo sa pagsakay sa bus.

Si Sun Hee ay sumabay kay Moon. Kaya pala hindi ko nakikita noon si Moon tuwing group study namin nila In Woo ay dahil magkaiba sila ng bahay.

I bet, mas malaki at maganda ang kila Moon. Rich kid, eh?

Bumalik sa school sina Mavi at Min Ah para kuhanin ang naiwang motorbike.

Hindi ko na naalalang ipabura ang picture ko kanina. Siguradong hindi na naman maganda ang itsura ko doon.

Naupo ako sa harapan ng dalawa. Naguusap sila kaya naging tahimik lang ako.

May ilan na nakakilala sa kanila sa loob ng bus. Hindi ko maintindihan ang sinasabi kaya hindi ko na lang inintindi.

Hindi ko alam kung kailan ako masasanay sa pamumuhay dito.

Naisipan kong mangamusta kay Felisse habang nasa byahe. I texted her asking what's up. As I expected, she replied right away.

Palagi naman kasi nitong hawak ang cellphone. Kung hindi nanonood ng music videos ay Korean Drama naman ang pinapanood.

Felisse:

I'm fine with my oppas here.

Nag send siya ng selfie na background ang mga posters ng band na kinababaliwan niya.

Ako:

Ew. Oppa ka dyan. Di ka naman kilala.

Felisse:

Hay nako, ayan ka na naman. Send a picture too. Nasaan ka ba?

Ako:

Bus. Pauwi na ko.

Felisse:

Swerte. Gusto ko rin makasakay diyan huhu. Picture, please.

And because I know how much she wanted to go and experience the life here, I granted her wish. Sinadya kong ipakita sa background ang bus na sinasakyan ko at ang bintana na kung saan makikita ang iba't ibang establishments.

Hindi ko na iyon tiningnan at agad na sinend sa kanya.

Bumaba kami sa bus stop at naglakad pa ng kaunti para makarating sa apartment building.

Nagpaalam at nagpasalamat ako sa dalawa.

"Can I get your number?" tanong ni Il Woo.

He winked at me. Hinampas naman ni Hyun Jae ang balikat nito. Umiiling ito sa akin na parang sinasabi na huwag kong ibigay.

I laughed. Wala naman akong nakikitang masama doon.

"Sure."

Inabot niya sa akin ang cellphone. Sinave ko ang number ko pati ang pangalan.

"Thank you."

I just smiled in return.

Hinintay ko pa silang makatawid sa kabila bago pumasok sa loob. Kumaway sila at ganoon din ako pabalik. Napahinto ako nang mag beep ang cellphone ko.

Felisse:

Who was that?!

Kumunot ang noo ko. I scrolled up and saw the photo I send to her. Nasa likod ko si Il Woo na naka peace sign.

Hindi na ako nakapag type ng reply dahil sunod-sunod na ang text niya sa akin. Tinatanong kung sino ba ang lalaki sa litrato. Nakatitig lang ako sa cellphone at sa pagdating ng mga text ni Felisse.

I laughed. Nababaliw na talaga ang babaeng 'to. When it comes to Korea and it's citizen she's being active all the time.

"Do you enjoy being with him?"

"Him? Who?" sagot ko na natatawa pa rin.

Binaba ko ang cellphone nang ma realize na boses iyon ng lalaki at malapit pa iyon sa tainga ko. Nasa likuran ko ang nagsalita.

Humarap ako dito at ganoon na lang ang kaba ko nang sobrang lapit na pala ng mukha ko sa lalaki. Hindi ako makagalaw sa pangamba na maglapat ang mga labi namin.

"Ma-Mavi? W-What are you doing he-here?"

Halos hindi na ako humihinga nang tanungin iyon sa kanya.

Wala itong naging sagot. He's just looking intently at my eyes that makes me hold my breath even more.

Humakbang pa siya lalo papalapit sa akin. Umatras ako ng isang beses at pakiramdam ko ay nanlambot na ang katawan ko. Nalaglag ang hawak kong phone. Iyon ang naging dahilan ko para umiwas ng tingin. Tinitigan ko lang ang cellphone na parang napaka interesting nito.

Nanlaki ang mata ko nang naramdaman ko ang daliri niya sa baba ko. Iniangat niya ito para masalubong ko ang kanyang titig.

From my eyes, he's now looking at my lips. Sa sobrang kaba ay tinakpan ko ng dalawang kamay ang aking bibig.

He devilishly twitched the side of his lips and then pushed my chin using his one finger.

I drew a stepped backward. Still holding my breath and my mouth.

"Don't worry..."

Niligay niya ang mga kamay sa magkabilang bulsa ng pantalon. Nakangisi ito pero hindi saya ang nakikita ko sa mga mata niya. Masama ang titig niya at parang hihigupin na ako paloob.

"I don't kiss lips that smiles to another man."

Dinampot niya ang phone ko sa lapag. Kinuha niya ang kaliwang kamay ko at nilagay doon ang phone.

"Now, breath."

Parang automatic na bumuga ako ng hangin. Matagal ko rin itong pinigil kaya ngayon ay naghahabol pa ako. Both of my hands are tightly holding my cellphone.

Muli itong tumitig at wala na akong nagawa kundi panoorin siyang tumalikod at umalis.

Kahit pumapasok at lumalabas na ang hangin sa katawan ko ay pakiramdam ko nawalan ako ng hininga.

I felt like I can't breath when I am already breathing.

Breath, Jari. You need to breath.

I told myself.