Valizimi sessizce kapattım. Fermuarın dişleri kapanırken çıkan o cızırtılı ses bile bana ağır geldi. Çantanın sapını kavradım, derin bir nefes aldım. Amacım, hiçbir şey söylemeden çıkıp gitmekti. Çünkü kelimeler bazen durumu daha da ağırlaştırırdı, hele ki şu anki gibi zaten kırılgan bir dengedeyken.
Koridor sessizdi, sadece ayaklarımın halıya değen hafif sesi duyuluyordu. Kapıya doğru yürüdüm. Elim kapı koluna yaklaştığında, arkamdan hızlı ve net bir adım sesi duydum. O sesi tanıyordum. Durmam gerektiğini hissediyordum ama durmadım.
Tam kapıyı açacaktım ki, kolumdan sımsıkı biri tuttu. Parmaklarının sıcaklığı, bileğimde bir anlığına kanı durduracak kadar güçlüydü. Dönmek zorunda kaldım. Karşımda Erdem vardı.
“Nereye gidiyorsun?” dedi. Sesi sert değildi ama içinde hem yorgunluk hem de e
