-เช้าวันถัดไป-
“ท่านอาพรุ่งนี้ต้องเดินทางกันแล้วท่านจะไม่พานางไปด้วยจริงๆ น่ะหรือ”
“ในเมื่อนางไม่อยากไปข้าก็ไม่อยากรบเร้านางมากนัก อีกอย่างที่เมืองหลวงก็ยังจัดการอะไรๆ ไม่เรียบร้อยให้นางรอข้าอยู่ที่นี่ไปก่อนไว้ค่อยมารับนางทีหลังก็ยังได้”
“ท่านไว้ใจให้นางอยู่คนเดียวกระนั้นหรือ”
“ข้าจะส่งมู่เฉินกลับมาเฝ้านางต่อ”
“ท่านอาข้าถามท่านจริงๆ เถอะนะ เหตุใดท่านถึงไม่ปล่อยวางทุกอย่างลงแล้วปล่อยนางไปไม่ดีกว่าหรือ คุณหนูซูเองก็ดูมีใจให้ท่านนางก็ดูจะ…”
“ไม่! เจ้าเลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้วข้าจะไปที่สำนักบัณฑิตเจ้าอยู่ที่นี่ดูแลนางแทนข้า”
“ก็ได้ขอรับ”
มู่อิงเถาที่ยืนแอบฟังทั้งคู่สนทนากันอยู่นั้นก็ค่อยๆ แสยะยิ้มออกมาทีละนิด นางไม่รู้เหตุผลว่าเพราะอะไรเขาถึงไม่ยอมปล่อยนางไปเสียทีหรือเพราะต้องเดินตามเรื่องราวตามบทนิยายไปกระนั้นหรือ
‘เช่นนั้นไม่เท่ากับว่านางก็ยังคงต้องตายตามบทนิยายหรอกหรือ’
แต่หากว่าอยา
