ซ่งอี้ถงให้เหตุผลว่าเพราะใกล้เข้าสู่ช่วงสอบแข่งขันแล้วเขาจึงไม่สามารถไปสอนหนังสือให้คุณหนูซูผู้นั้นได้อีกต่อไป สตรีผู้นั้นพยักหน้ารับรู้แต่วันต่อมากลับหอบเอาตำรามาที่บ้านของพวกนางตั้งแต่เช้า
“ข้าเองก็จะเข้าเมืองหลวงเช่นกันท่านแม่อยากให้ข้าไปช่วยงานที่ร้านโอสถน่ะเจ้าค่ะข้าจึงต้องอ่านให้มากๆ หน่อย”
‘อ่านให้มากๆ ไม่ใช่ว่าต้องใช้เวลาส่วนตัวอ่านเงียบๆ หรอกหรือ’
มู่อิงเถาแม้จะงุนงงกับเหตุผลโง่ๆ ของนางอยู่ไม่น้อยแต่เพราะภารกิจเปลี่ยนตัวภรรยาของซ่งอวี่ถงยังไม่สำเร็จนางจึงทำได้เพียงแค่ส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรไปให้ซูม่านอี้เท่านั้น
“ข้าจะไปเตรียมของว่างมาให้พวกท่านๆ เองก็อยู่สอนนางไปก่อนนะเจ้าคะ”
“เดี๋ยวสิ! เวลานี้มู่เฉินกับหงเอ๋อก็ไม่อยู่บ้านเช่นนั้นเจ้าก็อยู่สนทนาเป็นเพื่อนกับนางไปก่อนดีหรือไม่”
“ข้าไม่…”
“แม่นางซู ภรรยาของข้าทำซาลาเปาเอาไว้รสชาติอร่อยใช้ได้เลยเดี๋ยวข้าจะไปเอามาให้เจ้ากิน อิงเอ
