บทที่ 8
สาวๆ ภายในคฤหาสน์จิรประทีปต์ค่อนข้างคึกคัก เพราะต่างเตรียมตัวเดินทางไปเที่ยวทะเลตามคำสั่งของคุณเมธัต
โยษิตา ไหม และมาลีออกมายืนรอเจ้านายที่ด้านหน้าคฤหาสน์ เมื่อทั้งหมดก้าวออกมาจึงทยอยขึ้นขึ้นรถตู้ที่จอดรอ คุณเมธัตและวารุณีนั่งเบาะหน้า ส่วนมารุตและณิชานั่งเบาะกลาง ส่วนโยษิตา ไหมและมาลีนั่งอยู่เบาะท้ายสุด
ใช้เวลาเดินทางไม่กี่ชั่วโมงทั้งหมดก็มาถึงบ้านพักส่วนตัวของคุณเมธัตและครอบครัว เสียงนกร้อง เสียงลมพัด และคลื่นที่ซัดเข้าหาชายฝั่งเบาๆ ทำให้โยษิตารู้สึกได้รับการปลดปล่อย หญิงสาวมองออกไปทางนอกหน้าต่างในห้องครัว ริมฝีปากมีรอยยิ้มแต้มไว้ ก่อนจะหันกลับไปแล้วชะงัก รอยยิ้มเกินครึ่งลดลงเมื่อสบนัยน์ตาคมเข้มของมารุตที่ก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้า
“ขอเครื่องดื่มหน่อย ช่วยเอาไปให้ที่ชายหาดด้วยนะ” เจ้าของเสียงทุ้มกล่าว แล้วปักหลักยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น จนโยษิตาต้องหมุนตัวหันหลังตรงไปยังตู้เย็น เปิดมั
