bc

เมียหลังม่าน

book_age18+
13.1K
FOLLOW
59.2K
READ
billionaire
possessive
polyamory
badboy
CEO
drama
bxg
realistic earth
tricky
passionate
like
intro-logo
Blurb

เบื้องหน้า...หล่อนคือแม่บ้านฝีมือเยี่ยม

แต่หลังบ้านและบนเตียง...

หล่อนคือของตายที่เขามีไว้เพียงเพื่อระบายเท่านั้น

“ร้องไห้ทำไมหืม…มีอะไรไม่พอใจก็บอกกันตรงๆ ก็ได้นี่นา”

คนที่ร้องไห้กระซิกหันขวับ ดวงตาแดงก่ำวาววับ เขาพูดราวกับว่าหล่อนไม่เคยบอกกับเขาตรงๆ

“สิ่งที่ฉันขอคุณไม่เคยให้” บอกเสียงต่ำ จ้องตาเขาเขม็ง ทำให้คนฟังแข็งขึงไปอึดใจ ก่อนจะผ่อนลมหายใจและคลายอ้อมแขนเล็กน้อย ไม่ได้คิดปล่อยเพียงแค่ไม่อยากให้หล่อนอึดอัด

“ขออะไรที่เป็นไปได้หน่อยสิ แต่อย่าขอให้ฉันเลิกยุ่งกับเธอ เพราะเธอก็รู้ ว่ามันเป็นไปไม่ได้”

พูดจบ ก็หลุบสายตาลงมองเนินอกอวบอิ่ม ที่ทำให้เริ่มร้อนรุ่มขึ้นอีกครั้ง เช่นเดียวกับหญิงสาวที่แม้จะพยายามขัดขืน แต่สุดท้ายก็ไม่อาจต่อต้านอารมณ์ปรารถนาที่ซ่อนลึกอยู่ในใจได้เลย จึงต้องหลั่งน้ำตาออกมาอีกครั้งให้กับความพ่ายแพ้ แพ้เพราะใจอ่อนแอ ต้องทนเจ็บซ้ำๆ เมื่อถูกย้ำที่จุดเดิม...

หลายคืนที่ห่างหายมารุตเรียกร้องและตักตวงอย่างคุ้มค่า แม้ผ่อนหนักผ่อนเบาแต่เขาไม่ยอมให้หล่อนได้พักผ่อนเร็วเกินไป จนโยษิตารู้สึกว่ากำลังจะเคลิ้มหลับทั้งที่ยังมีเขาอยู่ในตัวแบบนี้!!

“คุณรุต…”

คนที่นอนอยู่ด้านหลังผลักดันแก่นกายเข้าออกเนิบช้า เป็นการเปลี่ยนจังหวะจากรวดเร็วรุนแรงลงมาที่ความอ่อนละมุนและรั้งอารมณ์ไม่ให้พุ่งสูงจนเขาต้องเสร็จสมเร็วกว่าที่ตั้งใจเอาไว้

“อีกนิด” เขาตอบอย่างรู้ใจ เสียงสั่นพร่าติดแหบเพราะความเสียวซ่านซัดสาดเข้ามาระลอกแล้วระลอกเล่า

“ฉันจะไม่ไหวแล้วนะคะ คุณต้องบ้าแล้วแน่ๆ เลย อื้อ…” แม้จะต่อว่าต่อขาน แต่ก็ต้องยอมรับว่าความเสียวซ่านทำให้หล่อนโอนอ่อนและผ่อนตามเขาไปได้อีกครั้ง

“บ้ารักเธอไง นี่! นี่! ให้ขาดใจตายไปเลยดีไหม อ๊ะ! อ๊ะส์!”

เขากระทั้นกายเข้าหาหนักหน่วง และเริ่มเร่งจังหวะกระแทกสอดสวมเร็วขึ้น จนร่างที่นอนตะแคงสั่นสะท้าน โยกโยนตามอาการสอดเสียบที่เร้าอารมณ์ให้ลุกโหม รุนแรงจนเกินต้านทานเสียงหวีดหวิวเพราะความเสียวสยิว

“ฮ๊าส์!! คุณรุต! คุณรุต!”

chap-preview
Free preview
บทที่ 1
   บทที่ 1  สิ่งที่ทุกคนในคฤหาสน์จิรประทีปต์ต้องทำในวันนี้คือเตรียมตัวต้อนรับคนสำคัญที่กำลังเดินทางกลับมาจากต่างประเทศ ดวงตาคู่งามของแม่บ้านสาวจึงกวาดมองไปรอบห้องนอนขนาดใหญ่ด้วยสายตาพินิจพิจารณา โดยมีสาวใช้ยืนเท้าชิดอยู่ไม่ห่าง ร่างระหงก้าวไปหยุดที่หน้าเตียงนอนขนาดคิงไซซ์ ผ้าปูที่นอนเรียบตึง สะอาดสะอ้าน มีกลิ่นหอมอ่อนๆ โชยมา ก่อนตรงไปยังห้องน้ำที่สะอาดจนลงนอนเล่นได้ แล้วออกมาหยุดที่ตู้เสื้อผ้าซึ่งเปิดค้างไว้รอการตรวจสอบ เสื้อผ้าถูกเรียงเป็นระเบียบ แต่ละชนิดแยกออกจากกันชัดเจน ขยับก้าวไปยังตู้อีกหลัง รองเท้า กระเป๋าและของใช้อื่นๆ ถูกจัดเอาไว้อย่างดี สวยงาม หยิบง่าย เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย จึงก้าวนำบรรดาสาวใช้ออกไปจากห้อง      ที่โต๊ะอาหาร…      สาวใช้ในชุดยูนิฟอร์มสีน้ำเงินเข้มทั้งสามคนยืนเรียงหน้ากระดานด้านหนึ่งของโต๊ะอาหาร ขณะที่แม่บ้านสาวผู้มีใบหน้าเรียวงาม เครื่องหน้าละมุนยืนเยื้องรออยู่ที่ตำแหน่งหัวโต๊ะด้วยใบหน้าเรียบเฉย ทั้งหมดรอ จนกระทั่งเสียงพูดคุยเบาๆ ดังใกล้เข้ามาจึงยืดลำตัวตรง สูดลมหายใจเตรียมพร้อม      เวลา 12.30 น.      บุคคลทั้งสี่ก้าวเข้ามาภายในห้องอาหารของคฤหาสน์จิรประทีปต์ นำโดยเจ้าของใบหน้าคมคายได้รูป หน้าผากกว้าง โหนกแก้มสูง คิ้วเข้มพาดยาวเหนือดวงตาคมกริบ จมูกโด่งเป็นสันรับริมฝีปากได้รูปหยักลึก ร่างกายผึ่งผายสวมสูทอามานีสีดำครบชิ้น ส่วนสูงกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตรเกินมาตรฐานชายไทยทำให้โดดเด่นเกินใคร ขณะเดียวกันผู้ที่เดินเคียงข้างมีส่วนสูงต่ำกว่าไม่มากนั้นมีใบหน้าคล้ายคลึงกัน ทว่ารูปร่างหนากว่าซึ่งเป็นไปตามวัย ตามมาด้วยสาวสวยร่างเปรียวใบหน้าสวยเฉี่ยวในชุดเดรสสีแดง ท่อนแขนเรียวสวยเกาะกอดท่อนแขนล่ำสันของผู้สูงวัยซึ่งมีฐานะเป็นสามีของตน ใบหน้างามหยดนั้นยิ้มให้ท่าน คุณเมธัตยิ้มตอบ ก่อนมองตรงไปยังโต๊ะอาหาร เวลานั้นภรรยาคนงามจึงมองเลยไปยังร่างสูงใหญ่กำยำของชายอีกคนด้วยสายตาวาววาม ขณะที่เจ้าของร่างสูงใหญ่ได้ส่วนชวนหลงใหลไม่ได้มองมาแม้แวบเดียว ตรงกันข้ามเมื่อก้าวไปยังโต๊ะอาหารเขาหันไปสนใจเลขาสาวสวยในชุดสูทสั้นเหนือเข่าเล็กน้อยสีเทาดูปราดเปรียวคล่องแคล่วตามมาติดๆ และแสดงความเป็นสุภาพบุรุษด้วยการเลื่อนเก้าอี้ให้เจ้าหล่อนตามวิสัยที่ทำเป็นประจำ …      เมธัต จิรประทีปต์  ผู้เป็นใหญ่ในคฤหาสน์จิรประทีปต์ ยิ้มให้ทุกคนเมื่อนั่งลงเรียบร้อย ก่อนจะมองตรงไปยังร่างระหงในชุดกระโปรงสั้นพอดีเข่าสีน้ำเงินเข้มคอปกคาดขาวที่ก้าวเข้ามาดูแลประมุขของบ้านยิ้มๆ ทำให้สายตาของทุกคนมองมาที่หญิงสาวเป็นตาเดียว      “ฉันไม่อยู่หลายวัน ที่นี่เป็นอย่างไรบ้าง” ดวงตาคมกริบคล้ายใครอีกคนมองแม่บ้านสาวของตนยิ้มๆ      โยษิตา ชวโรจน์ เงยหน้าขึ้นสบตาท่าน ริมฝีปากอิ่มได้รูปเปิดยิ้มเล็กน้อยพร้อมตอบ      “ทุกอย่างเรียบร้อยดีค่ะ”      ทุกคนฟังคำตอบจากเจ้าของเสียงหวานอย่างสนใจ คุณมารุตพยักหน้าเบาๆ แล้วหันไปมองเจ้าของใบหน้าคมคายกว่าท่านนิดหนึ่ง ก่อนจะบอกออกมาว่า      “เอาล่ะ ตักข้าวได้เลย”      หลังจากนั้น บรรดาสาวใช้ที่ยืนเรียงกันด้านหนึ่งเข้าประจำที่  ทุกอย่างเสร็จสิ้นภายในหนึ่งนาทีก่อนกลับออกไปจากห้อง มีเพียงโยษิตาที่ถอยออกไปยืนอยู่ด้านหลังของเจ้านาย รอรับใช้และคอยเติมเครื่องดื่มและอาหารเมื่อทุกอย่างพร่องลง      “พรุ่งนี้คุณเมธจะเข้าบริษัทเลยหรือเปล่าคะ” เสียงหวานๆ เอ่ยถามคนที่นั่งหัวโต๊ะ ใบหน้างดงามมีรอยยิ้มประดับประดาเสมอ หล่อนคือวารุณี จรรยาลักษณ์ ภรรยาสาวสวยคนล่าสุดของคุณ เมธัต      คุณเมธัตเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองบุตรชายที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับภรรยาสาวสวยของตน ถัดจากชายหนุ่มคือเลขาสาวคนเก่งและมีความสวยไม่แพ้ภรยาของเขาเลยสักนิดเดียว      “เข้าสิ พรุ่งนี้เรามีประชุมด่วน” เขามองนิ่งไปที่ลูกชายคนเดียวที่เกิดกับภรรยาบุญน้อย       มารุต จิรประทีปต์ หรือ คุณรุตเงยหน้าขึ้น ดวงตาคมกริบมองนิ่งก่อนเอ่ยออกมา      “คุณพ่อพักผ่อนก่อนดีกว่า เรื่องประชุมเอาไว้เป็นหน้าที่ของผมเอง”      จากนั้นเสียงถอนหายใจจึงดังมาจากคุณเมธัต สีหน้าค่อนข้างอ่อนเพลียชัดเจน แม้แต่โยษิตาที่ยืนเยื้องออกไปยังสังเกตเห็น และเกิดความเป็นห่วง      “วาคิดว่าคุณเมธควรให้คุณหมอตรวจอาการดูสักหน่อยนะคะ”      ภรรยาสาวละมือจากช้อนขึ้นไปแตะท่อนแขนของสามี แววตาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง ท่านสบตาหญิงสาวยิ้มๆ พลางยกมือขึ้นกุมมือข้างนั้นของอีกฝ่าย      “ผมไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย แค่เหนื่อยเท่านั้น นอนพักวันเดียวก็หาย”      “แต่ว่า…”      “ให้คุณอาหมอตรวจก็ดีครับ ปล่อยเอาไว้อาจเป็นอันตราย” มารุตตัดบท ทำให้วารุณีเม้มปากนิดหนึ่งก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้ชายหนุ่มที่กำลังมองมาด้วยนัยน์ตาเข้มจัด      “วาเห็นด้วยกับคุณรุตนะคะ” บอกเสียงหวาน แววตาที่มองสบนัยน์ตาคมเข้มยั่วเย้าท้าทาย มารุตเบือนหน้าหนี ขณะที่คุณเมธัตนิ่งขรึม       “ตามนั้นก็ได้ เรื่องงานพ่อฝากรุตดูด้วยแล้วกัน พ่อเชื่อใจรุตเสมอ” เขาบอกก่อนจะรวบช้อนแล้วยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม ลุกจากเก้าอี้ก้าวตรงไปยังบันไดเพื่อกลับขึ้นห้องพัก       วารุณีมองตามสามีก่อนหันมาหยุดที่ชายหนุ่ม พยายามสบตาเขาแต่อีกฝ่ายกลับหันไปตักอาหารให้เลขาสาวสวยที่เอ่ยขอบคุณเบาๆ จึงวางผ้าเช็ดปากลงข้างจานแล้วผุดลุกตามสามีไปติดๆ ด้วยความรู้สึกร้อนรุ่มในอก      ดวงตาสีเข้มตวัดมองตามหลังร่างระหงของภรรยาบิดาแวบหนึ่ง ก่อนหลุบต่ำ จากนั้นเพียงครู่เขาก็หมดความสนใจจากอาหารตรงหน้า แต่ยังรอให้เลขาสาวรับประทานจนอิ่มจึงลุกจากเก้าอี้ แต่ก่อนไปเขาไม่ลืมเหลือบมองแม่บ้านสาวแวบหนึ่ง จากนั้นก็ก้าวนำเลขาของตนออกจากบ้านทันทีโดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำเดียว…      โยษิตาหลุบตามองแค่ปลายเท้าของตนจนกระทั่งทั้งสองพ้นออกจากห้อง จึงเหลือบตาขึ้นมองตรงไปที่ประตู เพียงครู่จึงถอนหายใจยาวพร้อมกดกริ่งเรียกสาวใช้คนอื่นๆ ด้วยความรู้สึกทั้งโล่งอกและอ่อนล้าในเวลาเดียวกัน…

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

กระชากกาวน์

read
3.4K
bc

My Buddy เล่นเพื่อน

read
11.4K
bc

นางสาวอินทุอรณ์

read
5.0K
bc

ซ่านเสน่หา พี่น้องต่างสายเลือด

read
2.9K
bc

FirstLove น้องพี่ที่รัก

read
3.7K
bc

ร้อยสวาททาสหัวใจ

read
2.3K
bc

แคดดี้ที่รัก

read
1.2K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook