บทที่ 14
ประตูถูกเคาะเบาๆ ทำให้คนที่ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเพิ่งเสร็จหันไปมอง ก่อนจะก้าวไปที่ประตูแล้วเปิดออก พอเห็นว่าเป็นใครหญิงสาวก็ยืนนิ่ง
“มีอะไรหรือเปล่าคะ”
มารุตกวาดตามองหญิงสาวทั้งตัว ก่อนจะก้าวผ่านประตูเข้าไปโดยไม่ตอบ และเป็นคนปิดลงเสียเองเมื่อหญิงสาวถอยหลังหนี ตีสีหน้ายุ่งเหยิง
“วันนี้เธอทำตัวน่าเกลียดมากรู้ไหม” เขาพูด แต่มือแกะกระดุมเสื้อตัวเองออกไปพลาง ทำให้โยษิตาถอยหลังกรูด ใบหน้าซีดสลับแดง
“คุณจะทำอะไร ฉันไม่สบายอยู่นะ” ถอยไปจนชนกับขอบเตียง แล้วล้มลงนั่งไปบนนั้น ขณะที่มารุตเหวี่ยงเสื้อตัวเองทิ้ง ก้าวเข้าไปหาด้วยท่าทางรุกราน
“เธอไม่เป็นอะไรแล้วละ เพราะฉะนั้น วันนี้เธอต้องถูกทำโทษ โยษิตา”
คำตอบของเขาทำให้หญิงสาวเบิกตากว้าง รีบหมุนตัวคลานหนีไปอีกฝั่ง ทว่าคนตัวโตเร็วกว่า เขาคว้าหล่อนเอาไว้ได้ทันก่อนที่หญิงสาวจะกระโจนหนีไปเสียก่อน
“ว้าย!!”
ร่างระหงถูกดึงกลับ พร้อมกับถูกพล
