บทที่ 16
วารุณีเดินทางมาถึงสถานที่นัดหมายกับเพื่อนกลุ่มเดิมของหล่อน สาวๆ พวกนั้นรีบโบกไม้โบกมือเรียกกันหยอยๆ
“ทางนี้ยัยวา!”
ภรรยาสาวของนักธุรกิจชื่อดังก้าวฉับตรงไปหาเพื่อนพ้อง แต่สีหน้าขรึมจัดติดงอทำให้ต่างมองด้วยความกังขา
“โกรธใครมายะหล่อน” ลดาเอ่ยพลางกวาดตามองเพื่อนรักที่เวลานี้ราศีคุณนายจับจนน่าอิจฉา
“เกลียดคน!”
พรชิตาเลิกคิ้วสูง สบตากับลดาและเบญจพร
“อย่าบอกนะว่าหมายถึงยัยแม่บ้านอะไรนั่นอีกน่ะ”
เสียงถอนหายใจดังขึ้นแทนคำตอบ
“ฉันเกลียดมัน นับวันยิ่งเกลียด”
“ถามจริง แม่นั่นทำอะไรให้เธอถึงได้จงเกลียดจงชังมันนักน่ะ”
เบญจพรเป็นคนถาม อีกสองคนตั้งใจฟังจดจ่อ วารุณีตวัดสายตามองเพื่อน พลางกอดอก สีหน้าไม่คลายจากความโกรธเคือง
“มันอวดดีกับฉัน คงคิดว่าเป็นคนโปรดของคุณเมธแล้วก็รุต มันเลยทำท่าเย่อหยิ่งจองหอง ไม่เห็นหัว ไม่เคารพฉัน”
ลดา เบญจพรและพรชิตามองหน้ากัน ก่อนพุ่งสายตาไปที่วารุณี
“
