วิศวะมาเฟียเถื่อนคลั่งรัก

📗 โต๊ะพิเศษของคนถูกจับตา ꙳꒰•◡̎•꒱꙳ ♡̶ ⟡

📗 ꙳꒰•◡̎•꒱꙳ ♡̶ ⟡

เช้าวันถัดมา 🌤️

ลินามาแต่เช้า ผ่านสแกนเงียบ ๆ ไหว้พนักงาน แล้วขึ้นลิฟต์ด้วยใจที่นิ่งกว่าวันแรกนิดเดียว

ระหว่างลิฟต์ขึ้น เธอทวนกฎสี่ข้อในหัว

“ทำแล้วเขียน เห็นแล้วพูด ไม่เล่าให้คนนอก เลิกสงสัยว่าทำได้ไหม”

ติ๊ง! ถึงชั้น 54

หัวหน้าทีมระบบเรียกสั้น ๆ “ลินา มานี่” แล้วพาเดินเข้าพื้นที่ทำงานโล่ง ๆ 💼

โต๊ะติดกระจก หน้าจอคู่ แขนยึดปรับได้ คีย์บอร์ดเรียบ สายไฟเก็บมิด ตู้ลิ้นชัก เก้าอี้ปรับพนักพิงได้ 🖥️

หัวหน้าทีมชี้ “นี่โต๊ะเธอ” วางบัตรลง “สิทธิ์นี้เชื่อมระบบรีวิว อ่าน–เขียนได้ตามอนุมัติ ถ้าจะเข้าเครื่องจริง ต้องขอฉันก่อน จำไว้นะ”

“ค่ะ” เธอแตะบัตรเบา ๆ เหมือนรับน้ำหนักความไว้ใจ 💳

หัวหน้าทีมเปิดจอ แถบสถานะหลายเส้นขึ้นมา “งานวันนี้ อ่านแบบให้จบ จับจุดเสี่ยง แล้วทำโน้ตสั้น ๆ ให้เข้าใจชัดเจน ไม่ต้องยาว ไม่ต้องแต่งเพิ่ม”

“เข้าใจค่ะ”

“ดี มีอะไรถามฉันหรือหัวหน้าชุดย่อย เรื่องสิทธิ์พิเศษถามได้แค่ฉันกับบอส กินดื่มได้แต่เก็บให้เรียบร้อย ที่นี่ไม่ชอบเสียงดัง”

“ค่ะ” เธอสูดหายใจเบา ๆ แล้วเริ่มวันใหม่ 💬

หัวหน้าทีมหันบอกทีม “นี่ลินา อินเทิร์นฝ่ายระบบ นั่งโต๊ะนี้ ใครขอไฟล์ผ่านสิทธิ์รีวิว เขียนคำขอส่งมา ห้ามขอปากเปล่า”

เสียงรับคำดังเบา ๆ แต่สายตาหลายคู่หยุดที่โต๊ะเธอนานกว่าปกติ 👀

พอหัวหน้าเดินออกไป เสียงซุบซิบเริ่มช้า ๆ

“อินเทิร์นได้จอคู่เลยเหรอ”

“ได้สิทธิ์รีวิวตั้งแต่วันแรก…เพราะใคร”

“เมื่อวานเห็นเดินตามบอส”

“บอสพยักหน้าเองนะ”

“อภิสิทธิ์ชัด ๆ หรือเก่งอย่างอื่น” 💢

ลินาได้ยินหมด แต่ไม่หัน ไม่เงยหน้า เธอเปิดสมุด วางปากกา แล้วล็อกอินเข้าระบบ หน้าจอโครงการรีวิวขึ้น เมนูซ้ายเรียงเป็นขั้น เธอกดดูแบบ

แผนผังแกนกลางขึ้นมา มีภาพตัดชั้น ระบบท่อ ระบบไฟ จุดเตือนเล็ก ๆ กระจาย 🔧

เธอตั้งหลังตรง อ่านทีละหน้า จากภาพรวมสู่รายละเอียด ข้อต่อ เส้นหลักก่อน แล้วค่อยซูมจุดเล็ก ๆ เทียบข้อกำหนด ไล่เช็กเงียบ ๆ

ระหว่างเลื่อนเมาส์ มีเสียงรองเท้าหนังเดินช้า ๆ เงายาวทาบพื้น กลิ่นหนังจาง ๆ ผ่านหลังเธอ

ไม่ต้องเงยหน้าขึ้นมองก็รู้ว่าเป็น คุณ “คิมหัน”

เขาเดินเฉียดหลัง เงียบ ไม่แตะ เหมือนทดสอบสติ เธอยังจ้องจอ ไม่เร่งไม่ช้า ขยาย “ทดสอบแรงสั่น” อ่านค่า

“จุดที่ดูอยู่คืออะไร” เสียงเรียบ ชัด ไม่ยืนตรงหลัง แค่เฉียงให้เห็นปลายสายตาถ้าเงย

“ท่อระบายแรงดันชั้น 21 ค่ะ ใกล้เครื่องหลักฝั่งตะวันตก แรงสั่นจากเครื่องข้างเคียง ถ้าไม่ยึดเพิ่มจะคลอนใน 30 วัน”

“ทำไม 30”

“เพราะพีคซ้ำทุก 8 ชั่วโมง แคลมป์เสื่อมราว 5% ต่อสัปดาห์ รวม 4 สัปดาห์เริ่มงอค่ะ ทางแก้เร็วสุด เพิ่มแคลมป์ 2 จุด และเพิ่มตรวจมือสัปดาห์แรก” 📈

คิมหันพยักหน้า “สั้น และตรง” แล้วเดินไปโต๊ะอื่น ทิ้งแรงกดบางอย่างไว้ 💼

คำชมสามคำ แต่ทั้งโซนได้ยิน บรรยากาศเปลี่ยนจาก “บ่น” เป็น “จำ”

ลินาไม่ยิ้ม ไม่เม้มปาก เธอสงบลง แล้วจดในสมุด

“ชั้น 21 ท่อระบายแรงดัน เพิ่มแคลมป์ 2 / ตรวจมือสัปดาห์แรก”

จากนั้นเลื่อนไปดูไฟสำรอง ซูมช่องเดินสายตรงแกนบันได ⚙️

เสียงแก้วน้ำวาง “น้องลินาใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ”

“พี่ก้อง ฝ่ายทดสอบภาคสนาม มีอะไรให้ช่วยบอกได้ พี่รู้พื้นที่จริง”

“ขอบคุณค่ะ”

อีกคนเอียงมา “พี่อันดา ฝ่ายโครงสร้าง เห็นได้สิทธิ์รีวิววันแรก เก่งนะ”

“บอสให้ค่ะ” เธอตอบสั้น

“อ๋อ เพราะช่วยลิฟต์เมื่อวาน?”

ลินาเงียบ “ทำตามหน้าที่ค่ะ” 💬

ก้องยิ้ม “อย่ากดดัน เห็นอะไรก็บอก ไม่แน่ใจให้ถาม อย่าฝืน” เขายื่นโน้ต “นี่เบอร์พี่ โทรได้ทุกเวลา” ☕️

“ขอบคุณค่ะ” เธอรับไว้ วางข้างจอ เงียบ ๆ

เวลาไหลช้า ๆ เธอจับจุดเพิ่ม ทั้งสายไฟพาดเฉียงบนแผงระบาย และช่องเซอร์วิสกินพื้นที่ทางหนีไฟ

เธอแบ่งหัว “แก้ได้ทันที” กับ “ต้องคุยหลายฝ่าย” แล้วจดเป็นคำกริยาสั้น ๆ 🔧

ช่วงสาย ทีมชวนไปร้านกาแฟ “ไปไหม”

เธอส่ายหน้า “ขออ่านแบบต่อก่อนนะค่ะ”

พอเดินออก เสียงคุยอีกมุมโผล่

“อินเทิร์นไม่ไปหรอ…กลัวคุยและเผลอพูดเหรอ”

“หรือกลัวหลุดปาก”

“บอสชมทีเดียว เป้าเลยนะ”

“ก็เข้าใจ โต๊ะเชื่อมเซิร์ฟเวอร์ ใครก็อยากได้” 💢

คำพูดไม่มีชื่อ ลอยมาแล้วหาย แต่ทิ้งรอยในใจ 💭

เธอวางมือ หยุดหายใจสั้น ๆ แล้วหันกลับไปทำงานเหมือนเดิม ไม่เถียง ไม่หันไปมอง ไม่ตอบโต้ ทำงานให้ชัดเจนกว่าคำพูด

ใกล้เที่ยง หัวหน้าทีมถาม “เก็บได้กี่จุด”

“แก้ทันที 7 จุด ต้องดูหน้างาน 4 จุดค่ะ” เธอยื่นโน้ตสั้น ๆ

หัวหน้าทีมอ่านเร็ว ๆ แล้วยิ้ม “ดี ตรง ชัด ถ่ายเก็บในระบบ แล้วไปกินข้าวได้”

“ค่ะ” เธอหยิบกล่องข้าว ไปนั่งมุมหน้าต่าง มองเมืองไกล ๆ 🌇

กินเงียบ ๆ พักสายตาสิบกว่าที

เงาหนึ่งเลื่อนมา เธอเงยหน้าขึ้น “คิมหัน”

เขามองกล่องข้าว “เธอทำเองหรอ?”

“ค่ะ”

“กินให้หมด บ่ายมีรีวิวสั้น ฉันจะเรียกชื่อเธอหนึ่งครั้ง เตรียมคำตอบไว้สามประโยค”

“สามประโยค?”

“ใช่ หนึ่ง … ปัญหา สอง … ผลกระทบ ถ้าไม่แก้ สาม … ทางแก้ที่เร็วที่สุด อย่าเกินสาม อย่าขาดสาม อย่าพูดเกินสิ่งที่รู้”

“ค่ะ” เสียงเธอนิ่งและมั่นใจกว่าเมื่อวาน 💬

เขาพยักหน้าแล้วเดินจากไป ลินาแบ่งกระดาษสามช่อง “ปัญหา–ผล–ทางแก้” เปิดแบบ ไล่หาจุดที่จะตอบบ่ายนี้ ✍🏻

ช่วงบ่าย ☀️

ห้องรีวิวเดิม มาเริ่มตรงเวลา หัวหน้าหลายฝ่ายนั่งพร้อม คิมหันเข้ามา วางแฟ้ม พูดทันที

“ทวนจุดที่ต้องแก้ก่อนติดตั้งจริง เอาที่กระทบเสถียรภาพและความปลอดภัย เริ่มระบบท่อ”

หัวหน้าทีมท่อรายงานจบ คิมหันหันมา “อินเทิร์น ลินา”

ห้องเงียบ ลินาสูดลมหายใจสั้น ๆ แล้วพูด

“ปัญหา: ท่อระบายแรงดันชั้น 21 ใกล้เครื่องหลักฝั่งตะวันตก รับแรงสั่นจากเครื่องข้างเคียง ทำให้แคลมป์หลวมใน 4 สัปดาห์

ผลกระทบถ้าไม่แก้: ค่าเพี้ยนสะสม เสี่ยงรั่ว และซ่อมฉุกเฉินแพง

ทางแก้เร็วสุด: เพิ่มแคลมป์ 2 จุด เพิ่มตรวจมือสัปดาห์แรก และตั้งเตือนในระบบ” 💡

สามประโยคพอดี ห้องเงียบชั่วครู่ คิมหันพยักหน้า “ทำตามนี้” แล้วสั่งหัวหน้าทีมท่อ “ส่งแผนใน 3 วัน”

“ครับ”

สายตาหลายคู่ยังมองเธอ ตอนนี้ชื่อเธอถูกจดไว้ว่า “คนที่บอสเอ่ยชื่อในห้องประชุม” 💬

รีวิวจบเร็ว คำสั่งชัด ทุกฝ่ายรู้หน้าที่ ตอนออกจากห้อง ก้องสบตาแล้วยกนิ้วโป้ง 👍

ลินายิ้มบาง ๆ “ตอบได้ดีมาก”

กลับไปที่โต๊ะทำงาน เธออ่านแบบต่อ ดูโซนกำแพงกันไฟกับลิฟต์บริการ 🔧

เธอลากสายตาตามเส้นสีเขียวทางหนีไฟ แล้วสะดุด “ประตูหนีไฟฝั่ง A เปิดเข้า”

เธอขมวดคิ้ว ตามหลักต้องเปิดออก เธอเขียนโน้ต “ตรวจทิศประตู A” แล้วแฟล็กในระบบ

ไม่กี่วินาที แชตทีมเด้ง

หัวหน้าชุดก่อสร้าง: ใครแฟล็ก A?

ลินา: ลินาค่ะ

หัวหน้าชุดก่อสร้าง: ไปดูหน้างานบ่ายนี้ได้ไหม

เธอเช็กปฏิทิน ว่างหลังบ่ายสอง “ได้ค่ะ” แล้วแจ้งหัวหน้าทีม

หัวหน้าทีม: ไปกับก้อง กลับก่อนห้าโมง

ไม่นาน ก้องมาถึง “ไปกันเลยไหม”

“ไปค่ะ” เธอเก็บสมุด ปากกา ใส่กระเป๋า เดินไปลิฟต์ภายใน 🚧

ประตูลิฟต์เปิด เสียงเจาะ เสียงเชื่อมไกล ๆ กลิ่นเหล็กอุ่นกับฝุ่น

ก้องยื่นหมวก “ใส่นี้ก่อน”

เธอสวม ปรับสาย แล้วตามไปจนถึงประตูหนีไฟ

“นี่ประตู A” ก้องดัน เปิดเข้า จริง ๆ

ลินาสบตา “ควรเปิดออกค่ะ”

“ใช่ ช่างติดกลับ เพราะถือแบบเวอร์ชันเก่า เราแก้ในแบบแล้ว แต่หน้างานยังถือกระดาษชุดเดิม ถ้าเธอไม่แฟล็ก อาจหลุดไปถึงตอนตรวจรับ”

ลินาจด “แก้ทิศบาน A / ตรวจเอกสารเวอร์ชันหน้างาน” ✍🏻

ก้องวิทยุสั่งแก้ แล้วหันมาว่า “ตาดีนะเรา”

“แค่เห็นผิดนิดเดียวเองค่ะ” เธอยิ้มใต้หมวก 😊

เดินต่อ เจอช่องเดินสายพาดทับป้ายทางออก

“เห็นเหมือนกันไหม” ก้องถาม

“เห็นค่ะ” เธอจด “ย้ายสายหลบป้ายทางออก” ✍🏻

ระหว่างกลับขึ้นชั้น เสียงเครื่องจักรเบาลง เธอเริ่มคุ้นกับที่นี่ทีละนิด

งานภาคสนามจบก่อนห้าโมง ลินากลับชั้น 54 เห็นคิมหันคุยกับหัวหน้าทีม เขามองเธอแวบเดียว พอให้รู้ว่า “เห็นแล้ว” แล้วหันไปคุยต่อ

เธอกลับไปที่โต๊ะทำงาน อัปเดตโน้ต แนบรูปจากก้อง ส่งหัวหน้าทีมกับหัวหน้าชุดก่อสร้าง แล้วเก็บโต๊ะ 📂

ข้อความเพื่อนเด้ง “เลิกยัง เล่าได้ยังว่าเจอบอสเป็นไง”

เธอไม่ตอบ ทวนกฎข้อสาม “ไม่เล่าเรื่องงานให้คนนอกฟัง” แล้วเผลอยิ้มบาง ๆ

ขณะเก็บของ มีผู้หญิงสองคนเดินผ่าน

“วันนี้บอสชมอีกไหม”

“ไม่ค่ะ วันนี้บอสชมระบบงาน”

“ได้โต๊ะดี ๆ ระวังคนเขาว่าเอานะ”

“ขอบคุณค่ะ” เธอตอบสั้น ๆ แล้วเดินไป 💬

ถึงหน้าลิฟต์ เสียงทุ้มดังจากด้านหลัง “วันนี้ตอบสามประโยคได้ดี”

เธอหัน คิมหันยืนห่างสองก้าว สายตานิ่ง

“ขอบคุณค่ะ”

เขาพูดช้า “จำไว้อย่างหนึ่ง คำชมจากฉันคือใบมีดสองคม คมหนึ่งตัดข้อสงสัย อีกคมเรียกศัตรู เธอต้องมีประสบการณ์หนาพอ จะได้ไม่บาดตัวเอง”

ลินาตอบหนักแน่น “ฉันจะต้องมีประสบการณ์หนาเท่าที่ควรค่ะ”

เขาถามความคืบหน้า เธอบอกแก้ประตูกันไฟ ลิฟต์บริการ และเช็กเอกสารหน้างานแล้ว

เขาพยักหน้า “พรุ่งนี้อ่านระบบควบคุมอุณหภูมิแกนกลาง เขียนสามประโยค ส่งก่อนเที่ยง”

“ค่ะ”

ลิฟต์ถึงล็อบบี้ เขาไปซ้าย เธอไปขวา ไม่มีคำล่ำลา เธอพิมพ์โน้ตสั้น ๆ

“คำชม = ใบมีดสองคม / หนาเท่าที่ควร” แล้วเก็บใส่กระเป๋า

ระหว่างเดินไปสถานี เธอถามตัวเอง “ฉันมาเพื่ออะไร”

ตั้งใจมาทำงาน เก็บประสบการณ์ แต่ในเงายังมีความแค้นที่เคยทำลายบ้าน เธออยากรู้ความจริง และรอวันเจอมันตรง ๆ

วันนี้ได้โต๊ะจริง จอจริง งานจริง เธอเห็นชัดว่าความสามารถมีค่าที่นี่ ถ้าทำได้ดี ที่นี่จะใช้เธอ แต่ถ้าจะใช้ที่นี่เพื่อแก้แค้น เธออาจหลุดกฎของตัวเอง

เธอหยุด สูดลมหายใจ ตอบตัวเองเบา ๆ “วันนี้…ทำงานก่อน”

คำนี้ง่าย ชัด และพอให้เดินต่อ เธอสัญญากับตัวเองว่าจะอ่านแบบพรุ่งนี้ให้จบ ตอบให้สั้นและตรง ขอความช่วยเหลือเมื่อจำเป็น และเก็บเรื่องงานไว้ในใจ

คืนแรกหลังได้โต๊ะพิเศษจบเรียบ ๆ เธอเตรียมเสื้อผ้า ซ้อม “สามประโยค” แล้วนอน

ก่อนหลับ เธอทวนกฎสี่ข้อ และเติมข้อที่ห้าในใจ

“ถูกจ้อง … ให้นิ่ง ถูกถาม … ให้ตอบ ถูกชม … ให้หนา” 🌙

เช้าใหม่กำลังมา…!

เกมบนโต๊ะพิเศษของ “คนที่ถูกจับตา” เพิ่งเริ่มจริง ๆ เท่านั้นเอง ⚙️

ꕀ .* ✴︎ • ·̭ •̥ ☃︎ ✿ 𖠚ᐝ