📗 ‧₊˚ ୨୧ ˚₊‧
คืนหลังฝนตก
ลมเย็น ๆ พัดผ่านระเบียงแก้ว แสงเมืองกระพริบระยิประย้าไกล ๆ งานเลี้ยงชั้นบนเพิ่งจบ คนในห้องคุยกันแผ่ว ๆ ค่อย ๆ จางหายไปทีละน้อย
ลินาออกมารับลมเย็น ๆ มือวางบนราวแก้ว มองถนนไฟยาว ๆ ใจยังเต้นไม่เท่ากันตั้งแต่เหตุไฟดับ
“ยืนด้วยได้ไหม” เสียงกวินดังด้านหลัง นุ่ม ชัด
“ได้ค่ะ” เธอถอยให้ เว้นระยะห่างพอดี
กวินวางแก้วบนโต๊ะมุมระเบียง “ลมเย็นดี แต่ในตึกอุ่นกว่าปกตินะ”
ลินาเงียบ รอฟัง
“ถามตรง ๆ” เขาว่า “คุณกลัวเขาไหม…กลัวคิมหันไหม”
“กลัวค่ะ แต่ฉันไม่ถอย” เธอตอบสั้น ๆ
กวินหัวเราะเบา ๆ “ดี กลัวแต่ยังยืนอยู่ แปลว่ารู้ขอบตัวเอง”
เขาถามต่อ “ตอนเขาจ้อง คุณเห็นอะไรในตาเขา”
ลินาคิดแล้วตอบ “เห็นทั้งเงา ทั้งแสง แยกยาก แต่ไม่ว่างเปล่า”
“ผมก็เห็นแบบนั้น” กวินพยักหน้า “และเห็นกรงบาง ๆ รอบของสำคัญของเขา ใสจนคนข้างในไม่รู้ว่าถูกล้อม”
ลินามองเขา “กำลังชวนหนูหนีกรงเหรอคะ”
“ผมไม่ชอ
