The Billionare's Possession

C H A P T E R 1

Unti-unti kong minulat ang mga mata ko at isang nakakasilaw lang na liwanag ang nakita ko. Sa una ay malabo hanggang sa luminaw at narinig ko ang aparato na nasa tabi ko. Nasa hospital ako? Nilibot ko ang tingin ko at nakumpirma. Sinubukan kong umupo pero may kamay na pumigil sa’kin.

“Hija, salamat naman at gising ka na.” Nakangiting sabi ng ginang habang may hawak na sanggol.

“Sino ho kayo? Nasaan ho ako?” Sunod-sunod na tanong ko.

“Hindi mo ba ko natatandaan, hija?” Umiling naman ako sa tanong niya at kita ko sa mata niya ang lungkot.

“Ako ito ni Nanay Imelda mo.” Naluluhang sambit niya. Pero wala talaga kong maalala. Teka, sino ako?

“Alam niyo ho ba ang pangalan ko?” Tuluyan ng tumulo ang luha niya dahil doon.

“Pwedeng pahawak muna nitong bata, hija? Tatawagin ko lamang ang mga doctor.”

When I hold the child, I felt something pinch my heart. I look at him and he is so handsome.

“Hey, handsome. What is your name?” I ask smiling even though he will not answer me yet. I hold his small hand and I feel like crying.

After a minute the doctor and nanay Imelda is here. The doctor smiled at me so I smiled back.

“How are you feeling, hija?” She ask.

“I’m okay, Doc.”I smiled at her.

“Do you remember what happened to you?” I shook my head.

“I see. We will run some test and consultation and see if you can be discharge.” I just nodded my head and play with the baby again.

“I’ll just prepare the things we need for the test.”I nodded again while still playing the baby.

“Abriana hija, bagay na bagay sayo maging ina. Ano ang ipapangalan mo sa kaniya?” Nanay Imelda ask. Napakunot naman ang noo ko.

“What do you mean, Nay?” Tinitigan naman niya ko bago sumagot.

“Anak mo siya, hija.” Nagulat naman ako at napatingin sa bata.

“But how?” Nagtataka kong tanong.

“Malalaman mo rin sa susunod, anak.” Napaluha naman ako habang nakatingin sa anak ko daw.

“Hi baby, I am your momma.” But where is his dad? Mag tatanong na sana ako kasi hindi ko na lang tinuloy. Hindi siguro kami imporatante sa kaniya kasi wala siya ito.

“Anong ipapangalan mo sa kaniya, hija?” Nakangiting tanong ni nanay.

“Drake Ethan Winston po.” Lalong lumawak ang ngiti ni nanay.

“Napaka gwapong pangalan. Sige sasabihin ko sa nurse para maparehistro na.” Sabi ni nanay na tinanguan ko lang.

“Ilang months na po pala siya?” Hinawakan ko ulit ang kamay ni Drew.

“3 months. Siguro oras na para ikaw naman mag padede sa kaniyapara lumakas si baby. Ako na bahala sa pagkain mo.” At lumabas na si nanay at ako naman naiwang nakikipaglaro kay baby.

---------------------------------

“Any updates?” I coldly ask to my private investigator.

“None, sir.” He nervously said.

“Damn it! I’s been a year but still you can’t find her?! Get out!” I spat angrily. The investigator immediately storm out of my office.

Pabagsak ako sumadal sa swivel chair ko at hinilot ang sintido. Where are you, love? I hope you are fine. I miss you so much.