Hindi ako kinakabahan na sumugod sa anuman na laban.
Hindi ako natatakot na salubungin ang kahit na anong klase ng bala o kahit pa ng talim ng mga kutsilyo at espada.
Pero bakit gusto kong umurong kanina ng makita ko si Alexis sa lobby?
Gusto kong magtago para maiwasan ang matatalim niyang mga mata.
Gusto kong tumakbo ng mag umpisa niya ng ihakbang ang mga paa niya patungo sa akin.
Ilang beses akong napalunok habang hinahanda na ang sarili sa gagawin sa akin ni Alexis.
Kung sasampalin, sasapakin, susuntukin o sisipin ay nakahanda naman ako.
Hindi nga ako kumikilos at talagang hinihintay na pagbuhatan niya ako ng kamay kung ikakaluwag ng puso niyo.
Alam ko kung gaano siya kagalit sa akin na lalo kong napatunayan ng tawaging niya akong demonyo, walang kaluluwa, nakakasuklam at hayop
