รักลุ้นๆของคุณหนูเอาแต่ใจ

"สวย " เสียงของเมษา "แพง " เสียงของเวทย์มนต์ "เพอร์เฟ็ก " เสียงของฮาน่า "ไร้ที่ติ " เสียงของมิวมิว ที่ต้องเรียกมิวมิวเพราะโดนมันบังคับ อีสองพยางค์!! "เอาไวน์มาอีก " เสียงดิฉันเองค่ะ "ทิชา !! " เสียงของทุกคน ฉันทำหน้ายู่แล้วหันไปทางอื่นทันที ทุกคนคงรู้จักชื่อเพื่อนของฉันหมดแล้ว อ่อ ไม่สิ เหลือเจ้าสาวอีกหนึ่งคน นางมีนามว่า จันทร์เจ้าขา ชื่อเพราะแถมยังสวยออร่าพุ่งจนหยุดไม่อยู่เข้าตากรรมการแต่งงานก่อนเพื่อน "งานแต่งเพื่อนให้เกียรติเพื่อนหน่อยสิ " ฉันมองบน ก็แค่ขอไวน์เพิ่ม มันผิดตรงไหน ?? ฉันก็แค่ขอไวน์เพิ่ม เฮ้ออ ฉันเกลียดงานแต่ง ไม่สิ ฉันไม่ชอบงานแต่ง ฉันเริ่มเลอะเทอะอีกแล้ว พยายามรวบรวมสติแล้วพูดใหม่อีกครั้ง ฉันไม่ค่อยชอบมางานแบบนี้สักเท่าไหร่ ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทฉันคงร่อนแค่ซองใส่เงินมาแค่นั้น พอ!! แต่งานนี้คือเพื่อนคนแรกในกลุ่มที่ได้สละโสดเข้าพิธีวิวาห์ เป็นปลื้มมาก ฉันตื่นเต้นมากกว่าเพื่อนถึงขั้นนอนไม่หลับ เจ้าสาวตื่นมาแต่งหน้าตีห้าฉันยังนั่งยิ้มอยู่เลย ไม่หลับไม่นอน แล้วตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกวิ้งๆแล้วล่ะ "เฮ้อ ไหวมั้ยเนี่ยทิชา เมื่อคืนก็ไม่นอน " เมษาสะกิดแขนฉันเบาๆ ฉันพยักแล้วยกแก้วไวน์กระดกต่อ ไวน์ในงานโคตรดีเจ้าบ่าวจัดเต็มสมศักดิ์ศรีของผู้บริหารโรงพยาบาลSJ ฉันดีใจที่จันทร์เจ้าขาได้สามีที่หล่อแถมรวยมากๆมาเป็นคู่ครอง มองดูตัวเองแล้ว ไกลลิบลับ ฉันคงทำงานหาเงินใช้เองจนชิน แต่ในบางเวลาฉันก็อยากมีใครสักคนมาอยู่ข้างๆ เวลาเหนื่อยมากๆ ก็อยากทิ้งตัวใส่เขาทิ้งทุกอย่างเอาไว้บนตัวเขา มันคงจะรู้สึกดีน่าดู นี่ฉันฝันอยู่หรอเนี่ย ! มองหน้ายัยจันทร์ทีไร เข้าสู่ห้วงความฝันทุกทีเลย "พี่เอสยิ้มละลายใจมากแก ดูสิมองหน้ายัยจันทร์แล้วยิ้มใหญ่เลย " "นั่นสิ อยากมีโมเม้นแบบนี้เร็วๆจังเลย เมื่อไหร่เขาจะรับแอดฉันสักทีวะ " โบราณมาก เดี๋ยวนี้เขาไม่รอรับแอดแล้วย่ะ เพื่อนฉันแต่ละคนทำไมตลกแบบนี้ "เออ ใจเย็นๆสิ " มีความปลอบใจกัน ใครจะรู้ว่าผู้หญิงหน้าสวยอย่างอีพวกนี้ไม่มีผู้ชายเข้ามาจีบ ??? ทุกวันนี้ก็ยังหาคำตอบไม่ได้เลยค่ะ "แล้วก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยกันนะคะ เรามาฟังทั้งคู่เล่าประสบการณ์ความรักที่ผ่านกันดีกว่าค่ะ หลายๆคนคงอยากจะรู้ ว่าทั้งคู่เจอกันได้ยังไง " เสียงพิธีกรสาวบนเวทีร่ายยาว ทุกคนในงานดูตื่นเต้นมากๆ โดยเฉพาะสาวๆ พี่เอสทั้งหล่อแล้วก็รวยขนาดนี้ ฉันเชื่อมั่นในตัวพี่เอสว่าจะดูแลจันทร์เจ้าขาของฉันให้มีความสุขในทุกๆวันได้ "ถามใครก่อนดีคะ " "เจ้าบ่าว " "เจ้าสาว " ฉันยิ้มตาม ทุกคนดูมีส่วนรวมดีจัง แต่หารู้ไม่ว่าฉันหน่ะ รู้เรื่องสองคนนี้หมดแล้ว ปล่อยให้ทุกคนดื่มด่ำกับความหวานที่แสนชุ่มฉ่ำไปก็แล้วกัน ฉันขอออกไปสูดอากาศข้างนอกก่อนที่จะเป็นลมตายเพราะสายตาหยาดเยิ้มของเจ้าบ่าวที่เอาแต่จ้องเจ้าสาว อดใจอีกนิดสิคะ เดี๋ยวก็ได้เข้าหอแล้ว รีบร้อนไปได้ "ทิชาไปไหน ?? " "ไปหาผู้ชายกิน หมอเยอะดี " ผอ.ของโรงพยาบาลแต่งงานทั้งที แขกส่วนมากก็มีแต่หมอ พยาบาล เจ้าหน้าที่ ส่วนญาติสนิทมิตรสหายก็นักธุรกิจไฮโซทั้งนั้น ! ฉันพอรู้จักบ้าง เพราะฉันก็อยู่ในแวดวงของนักธุรกิจมานานพอสมควร ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ฉันไม่ชอบเลยสักนิด ! ขายกล้วยทอดยังมีความสุขมากกว่าการเป็นซีอีโออีก วันๆฉันต้องมานั่งคิดว่าจะทำยังไงให้หุ้นพุ่ง ทำยังไงๆ !! "เธอไม่ชอบหมอ ! " รู้ดีไปอีก ฉันหน่ะไม่ชอบหมอมาตั้งแต่มีอีน้องชายสองตัวไม่รักดีเรียนหมอแล้วล่ะ พวกมันเป็นหมอกันหมดปล่อยให้ผู้หญิงร่างบางอย่างฉันรับช่วงต่อธุรกิจจากพ่อ ฉันเหนื่อย ฉันเบื่อ วันๆมีแต่งานแล้วก็งาน ไปไหนไม่เคยได้ เฮ้ออ TT "ชู่วว อย่าดังสิ เดี๋ยวฉันก็โดนรุมกระทืบหรอก " "จะไปไหนก็บอกมาสิ ไม่ฟังเพื่อนพูดหน่อยหรอ เดี๋ยวก็จะโยนช่อดอกไม้แล้วนะ " "จะโยนเมื่อไหร่ก็ไลน์บอกด้วยนะ อยู่แถวๆนี้แหละ" "ไหวนะทิชา " "แค่นี้เล็กน้อยมาก " ฉันยักไหล่แล้วเปลี่ยนแก้วไวน์ในถาดจากพนักงาน จากนั้นก็ลากชุดราตรีสีเบจเดินออกจากงานพร้อมไวน์แก้วใหม่ คุ้มค่าซองแล้วล่ะไวน์ราคาแพงกับยัยแก้มแดงที่เริ่มเมา อากาศข้างนอกปลอดโปร่งโล่งสบายมากๆ ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดแบบลึกๆ เอาให้ชุ่มฉ่ำหลังจากที่ต้องยืนเกร็งบนส้นสูงนานนับชั่วโมงเพื่อดูแลเพื่อน ฉันเลื่อนเก้าอี้มานั่งแล้วสลัดรองเท้าออกทีละข้างจนมันกระเด็นไปทั่ว สองข้างหนึ่งคู่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน กุลสตรีที่แท้ทรูแบบนี้ไงถึงหาผัวไม่ได้สักที ฉันนั่งกระดกไวน์ลงคอรวดเดียวจนหมด หมดอีกแล้ว แถวนี้ไม่มีพนักงานเดินออกมาด้วยสิ น่าจะเอามาหลายๆแก้ว "เฮ้ออออ เริ่มง่วงซะแล้วสิ " ผลของการนอนไม่หลับเริ่มออกฤทธิ์แล้ว เหมือนร่างกายจะรู้ว่างานใกล้สำเร็จ เตรียมShurt down ทันที ไม่ได้นะ!! ฉันยังไม่ได้รับช่อดอกไม้เลย ฉันหวังกับงานนี้มากๆ มันอาจจะเป็นใบเบิกทางทำให้ฉันมีคู่ครองในเร็ววัน สาธุดังๆขอให้ได้สักครึ่งของพี่เอสก็พอ ไม่ต้องรวยขอแค่อบอุ่นซัพพอร์ตความรู้สึกของฉันได้ก็พอ เพราะที่ผ่านมาเงินไม่สามารถซื้อความสุขที่แท้จริงได้เลย " อ๊ะ โอ๊ย !! " ฉันยกมือขึ้นมานวดขมับ อยู่ๆมันก็รู้สึกจี๊ด ฉันหลับตาปี๋เพื่อไล่อาการเหล่านั้นออกไป แต่ก็ไม่เป็นผล มันทวีคูณมากขึ้นกว่าเดิม ฉันเริ่มลืมตาไม่ขึ้น พอรู้ว่าตัวเองเริ่มไม่ไหวฉันก็พยายามใช้มือควานหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋า ปึก !! ครืดดด ครืดดด กระเป๋าหล่นลงพื้นพร้อมกับมีสายเข้า ฉันบีบนวดขมับของตัวเองแรงๆเพื่อไล่อาการปวดออกไป ในขณะเดียวกันมืออีกข้างก็คลำหาโทรศัพท์บนพื้นไปด้วย "คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า อ่ะ หานี่อยู่หรอ " ฉันพอมองเห็นลางๆว่ามีคนยื่นโทรศัพท์ให้ ฉันรีบรับมาแล้วกดรับสายทันที "โหล " "ทิชา เจ้าสาวจะโยนช่อดอกไม้แล้ว " "เม อยู่ๆก็รู้สึกปวดหัว มาหาหน่อยสิ อยู่สวนข้างโรงแรม " "อ๋อย ได้ไง เดี๋ยวโทรบอกหมอให้ " "หมอไหนวะ !? เม เม โอ๊ย !! อีเห็นความสำคัญของดอกไม้มากกว่าเพื่อน " ฉันเริ่มมวลท้องเหมือนจะอ้วก ทุกอย่างมันหมุนติ้วๆจนฉันไปไหนไม่ไหวแล้ว อีเพื่อนเลว ! ถ้ามันหมายถึงหมอในงานล่ะก็ ใคร ?? คนไหน ?? มันไปดิวกับหมอมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนไหน ?? ทำไมฉันไม่รู้ ฉันจะมาตายตอนจบแบบนี้ไม่ได้ ซีอีโอบริษัทยักษ์ใหญ่จะตกอยู่ในสภาพแบบนี้ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด นักข่าวก็เยอะ ถ้าเกิดฉันโดนแอบถ่ายขึ้นมามันจะต้องกลายเป็นข่าวใหญ่ ข่าวดังแน่ๆ ใครๆก็รู้ว่าสื่อโซเชียลเดี๋ยวนี้มันแรง แรงมาก !! ถ้าพ่อเห็นเป็นเรื่องแน่ "อึก อุก " มันตีขึ้นมาแล้ว "พี่ทิชาครับ พี่ทิชา ทำไมมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะครับ " เสียงใคร ?? ถามได้โง่มาก ใครอยากนอนบนพื้นเย็นๆแบบนี้วะ "ใครหน่ะ อย่าเข้ามาใกล้ฉัน " เรียกพี่ ? โอ๊ยฉันจำไม่ได้ปกติเด็กที่ฉันคั่วก็อายุน้อยๆเรียกฉันพี่หมดทุกคน "ผมฟีรอสเองครับ " ไอ้เด็กฟีรอส เวรแล้ว ไอ้เด็กนี่อีกแล้ว ฉันไม่อยากเจอเด็กนี่ในสภาพแบบนี้ " อย่ามายุ่ง ออกไปไกลๆ " ฉันโบกมือไล่เพราะฉันรำคาญ เป็นคำถามและคำทักทายที่ด้อยคุณภาพมากๆ "ให้ผมช่วยดีกว่านะครับ " ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือยังไง ทำไมถึงได้รั้นแล้วก็ดื้อแบบนี้เนี่ย ! "อย่า อย่าเข้ามา " "มาครับ ผมช่วยนะ " งั้นก็เตรียมรับแรงปะทะ "อุก อ้วกกกกกกกก " "พี่ อ้วกใส่ผมทำไม !" มันเป็นคำถามที่ฉันต้องตอบมั้ย ก็บอกแล้วไงมาอย่าเข้ามา ! "อุก " "อ่า พี่เจอแล้ว " "บอกให้ออกไปไกลๆไง " "พี่เป็นอะไรของพี่เนี่ย มาๆ ผมไปส่งคอนโดดีกว่า กุญแจรถพี่ล่ะ " ไอ้เด็กบ้าเริ่มทะลึ่งแล้ว ตอนฉันอ้วกน่าเกลียดมากมั้ย??? มีใครแอบถ่ายรูปอยู่หรือเปล่า เหมือนกับว่ากำลังมีใครบางคนเดินตรงมาทางนี้ นักข่าวหรอ ?? ปวดหัวก็ปวด ไหนจะต้องมาภวังค์เรื่องนักข่าวอีก ไอ้เด็กฟีรอสอีกคน มันจะหิ้วฉันกลับพร้อมกับมันให้ได้เลย "ขอชื่อด้วยครับ " "ชื่ออะไรวะ ! ออกไปไกลๆเลย "ใครอีกล่ะ ? ฉันไม่มีแรงจะตอบ ฉันอยากกลับบ้าน แต่ต้องไม่ใช่กับไอ้เด็กนี่แน่นอน "ใช่เพื่อนเมษาหรือเปล่า คุณกำลังแย่นะ ปวดหัวมากมั้ย " หมอหรอ ?? "ปวดมากเลยค่ะหมอ พาฉันไปโรงพยาบาลหน่อยนะคะ ไปตอนนี้เลยก็ได้ ไปค่ะไป " ไปกับหมอก็ดีกว่าไปกับไอ้เด็กฟีรอส แค่อาชีพการงานก็แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงละ "คุณอย่าเพิ่งยกแขน อ้วกมันไหล เดี๋ยวผมโทรตามรถพยาบาลให้ดีกว่า " ฟังดูรังเกียจแหละหมอ แต่ก็ขอบใจเพราะทำให้ไอ้เด็กฟีรอสเดินหนีไปได้ "ขอบคุณ " เวลานี้ฉันดูเป็นผู้หญิงบอบบางขึ้นมาทันที หมอคงไม่เหมือนกันหมดทุกคนหรอกมั้ง ??? "ลุกไหวมั้ย ไปล้างตัวดีกว่า " "เหม็นนะหมอ " "ใครบอกว่าผมจะเข้าไปใกล้คุณ คุณต้องเดินไปเอง " สร่างเลย สภาพฉันแบบนี้เนี่ยนะ หัวก็ปวด แถมยังอ้วกแตกเลอะเทอะเต็มพื้นไปหมด ฉันขอถอนคำพูด !!! หมอเหมือนกันหมด !! แต่ ไหนๆก็ไหนๆแล้วขอมองหน้าหมอของยัยเมษาให้ชัดๆหน่อยเถอะ "เหอะ " แม่งหล่อว่ะ แต่ฉันไม่ชอบ ! "ลุกสิ ผมโทรเรียกรถพยาบาลให้แล้วนะ " เฮ้ย ไม่ช่วยแล้วยังเร่งอีก สาบานว่านี่คือหมอ ! "ไม่ต้อง ฉันจะกลับบ้าน ถอยออกไป เดี๋ยวอ้วกมันจะกระเด็นไปโดน " นี่ล่ะนะ หล่อแต่รูปจูบไม่ลง ฉันไม่สนด้วยว่าหมอคนนี้นิสัยที่แท้จริงจะเป็นยังไง first impression ห่วยแตกอย่างแรง !! การที่ให้ฉันเดินไปหาก๊อกน้ำเองด้วยสภาพแบบนี้มันใช่หรอ ถ้าบอกให้ฉันอยู่นิ่งๆมันจะดีกว่านี้เป็นสิบเท่า ! "หายปวดหัวแล้วหรอ คุณพักผ่อนไม่เพียงพอแถมยังดื่มไวน์หนักขนาดนั้น ขับรถเองมันอันตรายนะ " "แล้วจะให้ฉันทำยังไง รอรถพยาบาลมารับด้วยสภาพเลอะอ้วกเหม็นๆแบบนี้หรอ " "คุณกลัวอย่างอื่นมากกว่า " "เป็นหมออะไรคะ หมอดู ? ถอยค่ะ " หล่อแล้วยังเกะกะ รู้ดีไปซะทุกเรื่อง !! ฉันไม่นอนรอให้นักข่าวมารัวชัตเตอร์ใส่หรอกนะ ก่อนที่รถพยาบาลจะมาถึงข่าวของฉันคงว่อนเน็ตไปหลายเพจแล้วล่ะ หมดกันชุดราตรีที่แม่ซื้อให้ เหม็นอ้วกหนักมาก ทำใจไว้เลย แม่ด่าชัวร์ ฉันพยุงตัวเองลุกจากพื้นอย่างยากลำบาก ส่วนหมอหน่ะหรอ ยืนมอง ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองแม่งโคตรไร้ค่าเลย ถ้าไอ้เด็กฟีรอสยังอยู่มันคงไม่ปล่อยให้ฉันตกอยู่ในสภาพแบบนี้แน่นอน แค่มันเห็นเช็กที่ฉันเขียนให้ตาก็ลุกวาวแล้ว ฉันคิดผิดจริงๆที่รั้งหมอเอาไว้ สุดท้ายแล้วหมอแม่งก็เห็นแก่ตัวเหมือนกันหมด !!!! ฉันจะไม่มีวันกระชากผู้ชายชุดกาวน์มาทำผัวอย่างเด็ดขาด แม้รอบๆกายจะมีแต่หมอก็เถอะ !! " ให้ผมเดินไปส่งที่รถมั้ย " ยังจะกล้าเสนอหน้า ! "อย่าเลยค่ะ เดี๋ยวกลิ่นอ้วกมันจะลอยไปติดเสื้อหมอ " "อืม งั้นก็โชคดีครับ " ฉันกัดฟันกรอดเดินออกมาจากตรงนั้น รองเท้าส้นสูงแบรนด์หรูฉันไม่สนใจ ทิ้งมันเอาไว้ตรงนั้นแหละ มันแพงมาก ใช่ค่ะ แต่ฉันรวย จะซื้ออีกร้อยคู่ก็ซื้อได้ ถ้าถอดเสื้อผ้าเดินแล้วไม่ถูกตำรวจจับ ฉันคงถอดไปแล้ว หมอจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้ !! _______