Pagdating ni Dedo sa airport, agad siyang nagulantang sa narinig na kaguluhan mula sa loob. Hindi niya alintana ang ingay at nagmadaling lumapit doon. Sa kanyang pagdating, tumambad sa kanya ang eksena ng matinding pagdadalamhati—ang ilan sa mga tao'y balisa, parang nawawala sa sarili, habang ang iba ay nakalugmok sa sahig, tila naubusan ng lakas. May mga naglulupasay sa kaiiyak na parang nawawala sa katinuan. Ang iba naman ay nagwawala, sumisigaw nang walang direksyon, mistulang nagmamakaawang marinig ang kanilang hinaing.
Ang mga hikbi at hagulgul ay dumadagundong, umaalingawngaw sa bawat sulok ng lugar. Nakakakilabot ang tunog ng matinding kalungkutan na bumalot sa paligid—isang tagpo ng sama-samang hinagpis, desperasyon, at pagdadalamhati. May mga umiiyak habang paulit-ulit na binibig
