จอมแก้วรู้สึกได้ว่าตอนนี้เธอกลายเป็นนักโทษของเขาไปแล้วทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เห็นต้องมีใครมาคอยดูแลติดตาม แต่ปภังกรไม่คิดจะประมาทถ้าจะปล่อยให้หญิงสาวอยู่คนเดียว ให้คนมาดูเธอในตอนที่เขาไม่อยู่ดีกว่าเพื่อความสบายใจ
เพราะขัดความต้องการของผู้ใหญ่ไม่ได้ปภังกรจึงจำต้องเดินทางไปจีนพร้อมกับหยาดพิรุณเพื่อเข้าไปทำความรู้จักกับครอบครัวฝั่งเธอให้มากขึ้นและเพื่อสายงานธุรกิจที่ประเทศจีนด้วย ตลอดหลายวันหลังจากเดินทางมาถึงเขาคอยติดต่อกับคนที่ให้เฝ้าดูหญิงสาวเป็นระยะและได้รับรายงานว่าจอมแก้วไม่ได้ออกจากเพนต์เฮาส์เลย ทุกอย่างเรียบร้อยดี
ด้านของจอมแก้ว ตั้งแต่ที่ปภังกรเดินทางไปจีน เธอก็อยู่แต่ในห้อง นั่งทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่างโหยหาอิสระภาพของตัวเอง หลายวันที่ผ่านมาเธอไม่ได้ออกไปไหนเหมือนปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร้จุดหมาย พรุ่งนี้เขาก็จะกลับมาแล้ว เธอควรจะทำอะไรสักอย่างก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ทำ
เมื่อคิดได้
