“ยังไงฉันก็จะไป”
“เธอจะอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีเงินสักบาทจอมแก้ว จำไว้นะ วันใดที่เธอก้าวขาออกไปจากฉันสักบาทฉันก็จะไม่ให้เธอ”
ปภังกรตะคอกใส่หน้าเธอด้วยความโกรธที่ออกมาจากความรู้สึกในห้วงลึก เห็นหญิงสาวร้องไห้สะอื้นปานจะขาดใจ สายตาของเธอเหมือนว่ารังเกียจเขามากมายมันก็ทำให้ใจเขาปวดแปลบไม่น้อย ประโยคที่บิดาพูดกับเขาก่อนจะกลับมาที่นี่ก้องขึ้นในหู
“ถ้าผู้หญิงคนนั้นเขารักแกมากพอ เขาก็ต้องยอมได้ แต่ถ้าเขายอมไม่ได้แสดงว่าเขาไม่ได้รักแก แล้วแกจะไปรั้งไว้ทำไม หาใหม่สิวะ แกอย่าลืมนะแกบอกว่าเอาอยู่ อย่าทำให้ธุรกิจที่บรรพบุรุษสร้างมาต้องพังเพราะผู้หญิงคนเดียว”
ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึกปรับอารมณ์ให้เย็นลง เขาเชื่อว่าเธอรักเขาหลายครั้งที่เธอคิดว่าเขาไม่เห็นแต่เขาเห็นจากเงาสะท้อนในกระจก สายตาที่เธอมองเขามันแสดงออกชัดเจน แต่อาจจะยังไม่มากพอแบบที่ป๊าบอกก็เป็นได้ ไม่เป็นไรเขาจะทำให้เธอรักเขามากจนไม่อยากไปจากเ
