Maagang nagising kinabukasan si Remi. Sa katunayan ay hindi talaga siya nakatulog dahil buong magdamay bumabalik sa kaniya lahat ng nangyari limang taon na ang nakakaraan.
Matapos niyang magpaalam kay Sister Martha at kay Izza ay dumiretso siya sa sementeryo para dalawin si Angela.
"Hey," bati niya dito habang hinahaplos ang lapida nito. "Mukhang mailap pa ang katarungan para sayo," nanubig ang mga mata niya. Saglit siyang tumingala para pigilin ang nagbabadyang luha. "Patawarin mo ako. I'm sorry... Miss na miss na kita." Parang may sariling isip ang katawan niya na nahiga sa damuhan ng puntod nito. Kitang-kita niya ang maliwanag at asul na langit.
She didn't know that the sky could be this pretty. Then she realized, when was the last time that she felt genuinely happy? Sa loob ba ng il
