Chapter 3
1003 Words
RIAN RITCH PARK POV:
"Gumising kana Rian!" singhal sakin ni JB, pero nagkumot ako. f**k, puyat ako at ayokong pumasok
"Isa Rian! Bubuhusan talaga kita ng tubig pag di ka nagising" dabog akong bumangon at masama siyang tinignan, nakaapron siya at nakaboxers lang. Gosh, hindi manlang nagdamit ng pangtaas ang gago
"ang tigas talaga ng ulo mo umagang umaga Rian. Maligo kana at baka malate ka pa" tangina, para siyang magulang kung makapagsalita, damn daig pa niya tatay ko
"Whatever JB" at inayos ko ang buhok ko, "Nakaready na dyan ang susuotin mong uniform" tinuro niya ang tabing upuan ng higaan ko
"What the hell? Bakit may uniform?" inis na sabi ko, "well, nakalimutan kong sabihin sayo na uniform attire ang MK, Rian" tinapik niya ang ulo ko
"Bilisan mo at ihahatid pa kita" bago siya lumabas ay may sinabi ako, "pwede ka ng mag-asawa JB" sabi ko sakanya, ngumisi siya. "Pwede kana ba?" hindi ako slow para hindi magets ang sinabi niya
"Gago" sagot ko at dumiretso na sa bathroom, f**k I hate first day of class
BUMABA na ko sa sasakyan at hindi ko na siya hinintay pang magsalita, damn, nakakasira ng araw ang unang araw ng klase. Bakit ba kasi naisip ni dad na papasukin ako ulit? I'm enjoying my life for goddamn sake. Nakareceive ako ng text galing kay JB
Manager:
Tawagan mo ko pag dismissal mo na, susunduin kita. Goodluck :*
I rolled my eyes at binulsa na ang phone ko, naglakad lakad na papasok sa loob ng MK. Hindi na ako naligaw dahil halos nalibot ko na ang lugar na 'to noong last na punta ko
"She looks familiar"
"s**t! Rian Park!"
"Seriously? Dito siya mag-aaral?"
"Tangina ang ganda niya"
"Ang ganda ng school year natin, f**k"
"sinabi mo pa, she's a walking s*x goddess"
Halos matawa ako sa huli kong narinig, walking s*x goddess? Funny
Pumunta ako sa dean's office para kunin ang class schedule ko for the first sem, pero bago ko buksan ang pintuan, kumatok muna ako. Well, may respeto pa naman ako sa sarili ko kahit papaano
"Dean..."
"Oh iha!" lumapit sakin ang dean at niyakap ako, "you should start calling me Tito, iha" umiling ako, "its alright, dean. Hindi na rin ako sanay na tawagin kayong tito"
"Ikaw talaga, parang naman wala tayong pinagsamahan noon"
"well dean, alam niyo naman po na kinalimutan ko na po yun diba"
"pero kasama ba sa pagkalimot mo kami?" at ngumuso pa ito, damn I forgot, magkaugali pala sila ni dad. childish, jeez.
"fine dean I mean tito" ngumiti naman siya, "that's good to hear, iha. Kamusta na pala si Gelo? Hindi pa siya tumatawag sakin ha"
"mukhang busy siya ngayon tito, pero kakausapin ko siya para kamustahin naman po kayo"
"sabihin mo din sakanya na 'wag masyadong magbabad sa trabaho. Kailangan din naman ng bonding" tumango naman ako
Binigay sakin ni tito ang class schedule ko, "ayos lang ba sayo na magkaklase kayo ng anak ko?" nabigla ako sa tanong niya, "alam ko naman na may --"
"okay lang tito, ilang beses na rin po kami nagkita"
"what do you mean na ilang beses?"
"nagkita po kami noong isang araw sa mall and unfortunately nakadeactivate po ang card niya kaya ako ang nagbayad ng order niya sa jollibee" natawa naman si tito pero umiling din sa huli
"ang batang 'yun talaga kahit kailan hindi nagdadala ng pera kundi ang card lang niya. I want him to learn his lesson kaya pinadeactivate ko ang card niya"
"dahil po ba yun sa nangyari noong nakaraan na linggo?"
"isa na rin yun sa mga rason iha. Patagal ng patagal tumatandang paurong si Raphael, kung kailan don siya tumatanda doon lalong tumitigas ang ulo niya"
"tito..." hinawakan bigla ni tito ang kamay ko, "wag mo sana mamasamain iha, pero pwede mo ba akong matulungan para mabago ang ulit ang ugali ni Raphael?" napalunok ako, hindi ko alam ang gagawin ko at kung ano ang sasabihin ko
"alam kong mahirap ang hinihingi kong tulong sayo, pero sigurado ako na mapapabago mo si Raphael" umiling ako kay tito, at ako naman humawak ng kamay niya "mahirap po talaga yan tito, it will be very hard"
"pag isipan mo sana iha" bumuntong hininga ako, "pag-iisipan ko po tito dahil hindi po tayo makakasigurado na magiging successful ang gusto niyong mangyari"
Mahirap talaga lalo na si Raphael ang pinag uusapan dito
TINITIGNAN ko siya habang natutulog, ayos lang sakin na maging kaklase kami, pero tadhana nga naman magkatabi pa kami ngayon. Tsk
"masaya kana ba ngayon?" bulong ko at ilang segundo ay umiwas na ko ng tingin
BREAK TIME at dumiretso ako sa cafeteria para bumili ng makakain, gutom na gutom na ko dahil sa kakaisip sa gusto ni tito Raf, Raphael's father.
"Miss Rian! Pwedeng papicture?"
"Miss Rian maautograph naman po!"
"Tingin naman po kayo dito, Rian!"
Hindi ko aakalain na ganito pala ang mga estudyante dito, parang ngayon lang sila nakakita ng artista jeez. Buti nalang suot ko ang sunglasses ko para hindi nila mapansin kung saan ba ako nakatingin
Napatigil ako at nasalo ko ang isang bola na muntikan na akong tamaan. Darn, muntikan na 'yun. Napasinghap ang lahat ng estudyante sa paligid
"Paano niya nagawa yun?"
"Ang galing niya!"
"s**t, lalo akong nafafall!! Ahhh"
Tumingin ako kung saan galing ang bolang 'yun. Raphael
Binato ko sakanya ang bola at nasalo naman niya ito, "This is not a soccer field, asshole" malamig na sabi ko. Nagulat ang mga tao sa inasal ko lalo na ang mga barkada nito na nasa tabi niya
"YOU!" singhal niya sakin, "Hindi mo na kailangan magpasorry, you are forgiven" at tinalikuran ko siya, nakailang hakbang palang ako nang makaramdam ako ng pagkahawak sa braso ko. f**k sparks
Agad kong tinanggal ang pagkahawak niya sakin at tumingin sakanya "What do you want?"
"Hindi ko gusto ang pagtawag mo sakin ng asshole" naiinis na sabi niya sakin, "ayaw mo? then change your attitude, asshole" diniin ko pa ang salitang asshole sakanya, lalo siyang nainis dahil lalong bumilog ang kanyang kamao. I grinned, "simple lang naman 'yun" bored na sabi ko
"Who are you?" napatigil ako, "you are not just an ordinary student..." dagdag pa niya
"I am just Rian Ritch Park, asshole." at umalis na ko doon.
Well, you are right Raphael. Hindi lang ako ordinaryong estudyante, dahil higit pa ako sa inaakala mo.
- Writer
