Chapter 1 รุ่นน้องตัวแสบ

1339 Words

ปัง " ไอ้แทน " เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นพร้อมกับเสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้ผมละสายตาจากเอกสารรายงานการรับน้องของคณะเงยหน้าขึ้นไปมองนิ่งๆ " ประตูกูพึ่งซ่อม " ผมเอ่ยบอกไอ้ฟีนิกซ์นิ่งๆ แล้ว " เออ เดี๋ยวกูซ่อมคืนให้ " ไอ้ฟีนพูดขึ้นแล้วเดินมานั่งเก้าอี้ตรงหน้าผม แล้วก็ตามด้วยเพื่อนอีก 3 คนที่ลากเก้ามานั่งตรงหน้าผมเช่นเดียวกัน " มีอะไร " ผมมองหน้าเพื่อนนิ่งๆ เพราะพวกมันทั้ง 4 คนเข้ามาหาผมด้วยสีหน้าจริงจังนี่แทบจะไม่มีเลย ปกติเพื่อนผมมันปัญญาอ่อนจะตาย " วันนี้มึงไปเฝ้ากิจกรรมหน่อย " ไอ้แมสพูดขึ้น " มึงอ่านรายงานอยู่ไม่ใช่หรอว่ะ ได้อ่านหน้าสุดท้ายที่กูให้ฟอร์จเขียนมาป่ะ " ตามด้วยไอ้โฟล์คที่มองมาที่แฟ้มตรงหน้าผมแล้วพูดขึ้น " อ่านแล้ว " ผมพยักหน้ารับนิ่งๆ แล้วเอนหลังพิงเก้าอี้ กอดอกมองหน้าไอ้พวกห่านี่ รอดูว่าพวกมันต้องการอะไร " งั้นวันนี้มึงไปดูหน่อย พวกกูไม่ไหวล่ะ " ไอ้ฟีนพูดขึ้น " แค่นี้คุมไม่ได้ " ผมหันไปมองไอ้ทากะลูกพี่ลูกน้องตัวเองนิ่งๆ " เออ ไอ้สัส น้องก็คุมไม่ได้ เพื่อนแล้วก็รุ่นพี่กูก็คุมไม่ได้ " ไอ้ทากะตอบแล้วทำหน้าเซ็งๆ ใส่ผม " บอกเฮียโฟนดิ " ผมพูดขึ้นแล้วปิดแฟ้มตรงหน้า เอาไปวางไว้ข้างๆ แล้วหยิบรายงานของคณะอื่นมาดู " บอกก็โดนซ่อมดิ ไม่เอาหรอก " ไอ้โฟล์คพูดขึ้นแล้วทำหน้าแหยงๆ เฮียโฟนคือเฮดว๊ากปี 3 แล้วก็เป็นพี่ชายของไอ้โฟล์คด้วย แล้วที่เฮียแกได้ตำแหน่งนี้มาก็เพราะความโหดของแกล้วนๆ แล้วเหตุผลที่ทำให้พวกมันมาหาผมในวันนี้ก็คือ พวกมันคุมน้องไม่อยู่ ในรายงานเขียนว่ามีเด็กปีหนึ่งที่เป็นผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่มีเรื่องกับรุ่นพี่ทุกวัน แล้วก็ชอบโดดกิจกรรมด้วย ซึ่งผมคิดว่าเรื่องแค่นี้พวกมันน่าจะเอาอยู่นะ ก็แต่เด็กกลุ่มเดียว " แล้วจะเอาไง ให้กูไปแล้วจะได้อะไร " ผมมองหน้าเพื่อนแต่ล่ะคนนิ่ง " ก็อย่างน้อยน้องมันก็น่าจะเกรงใจมึง รวมถึงยัยพวกนั้นด้วยที่หาเรื่องน้องมัน " " ไร้สาระ " ผมมองเพื่อนที่ทำหน้าจะตายแล้วส่ายหน้าให้พวกมันอย่างเอือมๆ " ไอ้แทน กูขอร้อง " เสียงทากะพูดขึ้น " เออ กูก็ขอร้อง มึงไปดูหน่อย ไม่งั้นถ้าอาทิตย์หน้าเฮียโฟนเข้าว๊ากแล้วได้ยินเรื่องนี้ พวกเราโดนซ่อมเละเลยนะเว้ย " ตามด้วยเสียงไอ้แมส ผมเงยหน้าขึ้นไปมองเพื่อนแต่ล่ะคนทำตาปริบๆ ให้ผม คิดว่าน่ารักมากมั้งไอ้สัส สยอง " เออๆ " ผมตอบแล้วปิดแฟ้มงานตรงหน้า จากนั้นก็ลุกขึ้นท่ามกลางเสียงดีใจของเพื่อนทั้ง 4 คน ลานกิจกรรม " นั่นไง " เมื่อผมนั่งลงที่โต๊ะหินอ่อนข้างๆ ลานกิจกรรมไอ้ฟีนก็นั่งลงข้างๆ แล้วชี้ให้ผมดูเด็กปีหนึ่งกลุ่มหนึ่ง ผมหันไปมองก็เห็นว่ามีผู้หญิง 3 คนที่นั่งหลังสุด ซึ่งที่ทำให้กลุ่มพวกเธอเด่นคือข้างๆ พวกเธอมีแต่ผู้ชาย " ก็ไม่เห็นจะมีอะไร " ผมมองแล้วก็เห็นพวกเธอนั่งทำกิจกรรมกันปกติ ไม่เห็นว่าจะมีท่าทีต่อต้านอย่างที่เพื่อนผมพูดซักนิด " ตอนนี้อ่ะยังไม่มี แต่ต่อไปน่ะมีแน่ " ไอ้แมสพูดขึ้นแล้วทำหน้าแหยง " เออ กูโดนตอกหน้ามาแล้ว น้องๆ แม่งพูดเจ็บจริ๊งไอ้สัส " ไอ้โฟล์คพยักหน้าเห็นด้วย ผมก็นั่งฟังเพื่อนผมพูดคุยกันแล้วก็ชำเลืองไปมองน้องๆ กลุ่มนั้นไปด้วย ลืมแนะนำตัว สวัสดีครับ ผมแทนไท จิระโชติ พัฒนไพศาล เรียนคณะบริหารธุรกิจ สาขาธุรกิจระหว่างประเทศ เพราะพ่อผมทำบริษัทเกี่ยวส่งออกอาหาร แต่ว่าผมไม่น่าจะได้ไปสานต่อธุรกิจของพ่อหรอก เพราะตอนนี้ผมช่วยคุณปู่ดูแลมหาลัยของท่านอยู่ ซึ่งก็คือมหาลัยที่ผมเรียนนี่แหละครับ ผมมีน้องชายแท้ๆ 1 คน ชื่อไทม์ แล้วก็มีเพื่อนสนิทคือไอ้ 4 ตัวที่ว่า แล้วก็ไอ้พวกกลุ่มวิศวะนั่นแหละ แต่มีคนหนึ่งที่พ่วงตำแหน่งลูกพี่ลูกน้องคือ ไอ้ทากะ พ่อมันซึ่งก็คือคุณอาของผมเนี่ยเป็นคณะบดีของคณะผม แล้วก็เป็นหลานก็คุณปู่ผมด้วย ท่านเป็นลูกของน้องชายปู่น่ะ ไอ้ทากะจึงเป็นญาติที่จะว่าห่างๆ ก็ไม่เชิง เพราะคุณปู่ผมเลี้ยงคุณอามาเอง แล้วก็ตั้งใจจะมอบมหาลัยนี้ให้ด้วยเพราะพ่อผมไม่ทำต่ออยู่แล้ว แต่คุณอาท่านไม่รับ ท่านขอให้ผมและไอ้ทากะรับช่วงต่อด้วยกัน แต่ไอ้ทากะมันก็ไม่อยากรับเหมือนกัน ภาระการทำงานจึงมาหนักที่ผมคนเดียว โดยที่มันลั๊ลลาอยู่อย่างสบายๆ นั่นแหละครับ ประวัติคร่าวๆ ของผม ส่วนนิสัยใจคอ ก็ค่อยๆ รู้จักกันไปก็แล้วกันนะ เอาล่ะ กลับเข้าสู่ปัจจุบัน แล้วก็จนจบกิจกรรมที่ผมนั่งดูก็ไม่เห็นจะมีอะไรเหมือนกับที่เพื่อนตัวดีของผมบอกซักอย่าง เหตุการณ์ทุกอย่างปกติ แล้วรุ่นน้องที่มันชี้ให้ดูก็ไม่เห็นว่าจะก่อเรื่องอะไร พวกเธอก็ทำกิจกรรมที่รุ่นพี่มอบให้ปกติ แม้ว่าหน้าตาจะบ่งบอกถึงความไม่เต็มใจซักเท่าไหร่ก็เถอะ ผมจึงหันไปมองหน้าเพื่อนตัวดีแต่ล่ะคนที่บังคับให้ผมมาด้วยสายตานิ่งๆ " แฮ่ๆ พอมึงมาแล้วกิจกรรมดูเงียบขึ้น มาบ่อยๆ นะเพื่อน " ไอ้ทากะหัวเราะแหย่ๆ ให้ผม " ถ้าไม่มีอะไรกูไปล่ะ " ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้นั่งแล้วหันหลังจะเดินกลับไปที่ห้องกิจการนักศึกษา แต่ว่า " เห้ยเดี๋ยวไอ้แทน ดูนั่น " เสียงไอ้แมสดังขึ้น ทำให้ผมที่ยังไม่ได้เดินไปไหนหันไปมอง แล้วภาพที่เห็นคือหนึ่งกลุ่มเด็กผู้หญิงที่ไอ้ฟีนบอกว่าชอบมีปัญหากำลังผลักอกเพื่อนร่วมรุ่นของผมคนหนึ่งอยู่ " อะไรว่ะ " ไอ้ทากะพูดขึ้นเสียงตื่นๆ " นั่นไง กูบอกแล้ว " ไอ้ฟีนพูดขึ้นแล้วทำหน้าเซ็ง ผมจึงเดินไปตรงนั้นทันที เพราะกลัวว่าถ้ามีเรื่องเกิดขึ้นในกิจกรรมรับน้องแล้วคณะจะเสื่อมเสีย แล้วที่สำคัญผมโดนปู่ด่าแน่ๆ " มีอะไรกัน " ผมเดินไปถึงแล้วถามขึ้น " ทะ แทนไท " วิเวียน เพื่อนผู้หญิงรุ่นเดียวกันกับผมหันมาเห็นผมก็ชะงักทันที ส่วนรุ่นน้องคนนั้นก็หันมามองผมด้วยใบหน้านิ่งๆ แต่สายตานั้นเหวี่ยงขั้นสุด " มีอะไรกัน " ผมจ้องน้องคนนั้นแล้วถามย้ำเสียงนิ่ง " เอ่อ คือเราเดินมาชนน้องอ่ะ แต่เราไม่ได้ตั้งใจนะ เราไม่ทันมองจริงๆ " ผมฟังที่วิเวียนพูดแต่ไม่ได้ละสายตาออกจาร่างบางตรงหน้าเลย คนอะไรว่ะ หน้านิ่ง เหวี่ยง แต่มีเสน่ห์ชิบ เมื่อมองลงไปที่ป้ายชื่อก็รู้ว่าเธอนั้นชื่อ วาเลน " แต่วิเวียนก็ขอโทษน้องเขาไปแล้วนะ แต่น้องไม่ฟัง หาว่าวิเวียนตั้งใจเดินมาชน " เพื่อนวิเวียนพูดเสริม " เหอะ " วาเลนเหลือบตาไปมองวิเวียนกับเพื่อนพร้อมเบะปากใส่ " หึ จริงรึป่าว " ผมหัวเราะให้กับท่าทางดื้อรั้นนั้นแล้วถามขึ้น มองน้องด้วยสายตาเอ็นดู น่ารักดี " เล่าไปก็ไม่มีใครเชื่อหรอก ตามนั้นล่ะค่ะ " เด็กน้อยตรงหน้าชำเลืองตามาที่ผมเล็กน้อย จากนั้นก็หันมองไปที่วิเวียนและเพื่อนแล้วก็พูดกระแทกเสียงแบบประชด " พูดดีๆ "

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more