Ertesi gün tüm hızıyla koşuşturmacayla başlamıştı. Operasyonun ciddiyeti ikisini de kendine getirmişti ama bu, aralarındaki küçük kaçamaklara engel olmuyordu. Kaçamak bakışlarla birbirlerini süzmeyi, yan yana geldiklerinde fark ettirmeden dokunmayı, göz göze gelince kısa da olsa gülümsemeyi seviyorlardı. Sanki tüm o sertliğin ve sorumluluğun içinde birbirlerine açılan küçük bir mola gibiydi bu anlar.
Deniz, her zamanki gibi sabahın erken saatlerinde, üsse bakan arka koruluğa koşuya çıkmıştı. Havanın serinliği yüzüne çarpıyor, Kulağında ki müziğin ritmiyle keyifli bir antrenman oluyordu.
Koşmak, nefesini kontrol etmeye çalışmak, zihnini hem boşaltıyor hem de onu yeni güne hazırlıyordu.
Fatih ise her sabahki düzenini bozmuştu. Normalde ön yolu kullanarak ofisine geçerdi ama bu sabah...
