Aşk Bir Hayâl-Bedel

2.Cehennem Yeri

Karanlığa bürünen hava ile ağlamaktan sızlayan gözlerim yavaşça açılıp kapandı.Odanın içi de tıpkı dışarısı gibi kapkaranlıktı.Welat,annesinin çağırması üzerine gitmiş ve saatlerdir de gelmemişti odaya.Sanırım kader bana acımıştı da o an bana dokunan ellerinden kurtulmuştum.Üzerime giydiğim eteğim ve yanımda getirdiğim küçük valizden aldığım bir üst giyinmiştim.Yerde ki yırtık olanı odada olan banyoya atmıştım. Derin bir nefes alıp yavaşça ayağa kalktım.Oturduğum koltukta uyuşmuştum saatlerdir.

Ellerimde hala kurumuş kan lekeleri vardı ama yıkamakla uğraşmadım.Kalbim kadar acımıyordu zaten.

Odadan çıkmak istemiyordum.Kimsenin de benim yüzümü görmeye meraklı olmadığını biliyordum.Ev de yas vardı ve buna sebep olan benim abimdi malesef.Bunun için ne kadar az karşılaşırsam onlarla o kadar iyiydi.

Kapı büyük bir gürültü ile açıldığında irkilerek arkamı döndüm.

Yaşlı kadının düşmanca bakışları anında üzerime saplanmıştı.Ne yapacağımı bilemez gibi ona baktığımda bağırarak konuştu.Sanırım Welat'ın yengesiydi bu.Koca konakta hep birlikte yaşıyorlardı.

"Gelir gelmez yatmaya başladın bakıyorum soysuz!Yürü arkamdan!"

Söylediği nefret dolu söylemlere cevap vermeden arkasını dönüp giden kadını takip ettim.Büyük bir konaktı.

Merdivenleri inerek sola dönmesi ile onu takip ettim.Eski bir kapının önünde durması ile ben de duraksadım.Bakışları anlık olarak bana değdi ve kapıyı sertçe açarak odadan içeri girdi.Havasız ve pek güneş görmeyen oda ilk dikkatimi çeken şey oldu.

"Gel içeri!"

Yavaş adımlarla odadan içeri girdim.Kablolara bağlı, ağzında bir maske olan yaşlı bir kadın vardı odada.Oda temiz görünüyordu fakat kapalı perdeler ve havasız olması sağlıklı bir insanı bile hasta ederdi.Yaşlı kadının gözleri içeri giren bize döndü.

"Bundan sonra anama sen bakacaksın!Yemeğini verecek, altını alacak ve bakımı ile sen ilgileneceksin!Keyif yapmaya gelmedin bu konağa sen!Madem kanımıza karşılık geldin, bu konakta gün yüzü görmeyeceksin! Sana gülmek haramdır bundan sonra!"

Beni kolumdan tutup odanın ortasına itekledi.Sessiz kaldım.Buraya neden geldiğimi biliyordum fakat onlar bunu sürekli yüzüme vurmaktan geri durmayacaklardı belli ki.Önemli değildi.Alışırdım zamanla.

"Anladın mı!?"

Sadece kafamı onaylar anlamda salladım.

"İyi.Mutfağa git.Sana ne yapacağını söyleyecekler!"

Mutfağın nerede olduğunu bilmiyordum ama öğrenirdim.Yanımdan geçip gittiğinde gözlerim karşımda ki kadına kaydı.Onunla ilgilenmek zor bir şey değildir diye tahmin ediyordum.

Yapabilirdim.

Sanırım konuşamıyordu.Bu yüzden ben de bir şey demeden odadan çıkıp mutfağı aramaya başladım.Akşam yemeği için hazırlık yapılıyordu sanırım.Elinde tepsi ile terasa çıkan birini gördüğümde tersi yönüne ilerleyip gözlerimle etrafı tarıyordum.Avluya inen merdivenlere gözüm çarptığında ileride yaşayacağım acıdan haberim yoktu.Onlarcasından sadece birini.

En sonunda mutfağı bulduğumda yardımcıların gözleri bana döndü.Sessizce yanlarına ilerledim.Kimse bir şey demiyordu ama bakışlarında da düşmanlık yoktu.Sadece diğerlerine nazaran daha genç bir kızın gözlerinde ki nefreti görmüştüm.

"B-en yardım etmek için geldim."

Boğazımı temizleyip onlara baktım.

"Gel kızım.Al bunları masaya götür."

Orta yaşlı bir kadın sıcak bir tavırla elinde ki bardak tepsisini bana uzattı.Sanki hep buradaymışım gibi, burada yaşıyormuşum gibi herkes işine kaldığı yerden devam etti.Kısa bir süre elimde ki büyük tepsi ile mutfağın ortasında durdum.Fakat sonrasında mutfaktan çıkıp az önce yardımcı kızın gittiği yöne doğru yürüdüm.Terasa çıktığımda beni büyük bir yemek masası karşıladı.İlerleyip tepsiyi masaya koyacağım sırada arkamdan gelen bağırış sesi ile korkuyla sıçradım.Elimde ki bardaklar yeri boylarken arkama dönmeye cesaretim yoktu.

"Odaya gel!"

Welat Zana tüm acımasızlığı ile bana seslenmişti.Kırılan bardaklara buruşan yüzüm ile baktığım sırada beni kolumdan çeken kişi ile kesik bir nefes aldım.

Karşımda gördüğüm kişi kaynanamdı.Ve hemen ardından yanağıma patlattığı tokat ile kırılan camların üzerine düştüm.

"Ahh!"

"Beceriksiz!Şu hale bak!"

Eliyle kırıklarla dolu zemini göstermişti.Korku ile bir anda düşürmüştüm tepsiyi.Bacaklarıma ve ellerime batan camlar ile kafamı kaldırıp tepemde ki kadına baktım.

"Yanlışlıkla oldu."

Gözlerim arkasında ki kocam olan adama kaydığında ifadesiz bir şekilde bana baktığını gördüm.Hatta gözlerinde ki tatmin olmuş bakışı yakaladığımda kafam yavaşça aşağı eğildi.Ağlamayacaktım.

"Kalk temizle şuraları!"

Yavaşça ayağa kalktığımda ellerime ve bacaklarıma batan camları aldırmadan dik durdum.Daha sonra eğilip camları tek tek toplayıp düşen tepsiye koyacağım sırada kolumdan tutan güçlü el buna engel oldu.

"Benim işim var onunla!Söyle çalışanlar yapsın ana."

Beni ayağa kaldırıp peşinden çekmeye başladı.Kolumda ki eli kemiğimi kıracak kadar sıkıyordu bileğimi.Ayaklarımı yere sürerek ona engel olmaya çalışıyordum.

"Dur!Lütfen!"

Beni dinlemedi ve yatak odasının kapısına kadar peşinden çekiştirdi.

Kapıyı açıp içeri girdiğinde beni de kendi ile beraber odaya kilitledi.

"Yarım kalan işimizi tamamlayayım.Ama önce şu kanlarını temizle.Yatağımı kirletme."

Gözleri kesik ellerimden akan kanlara iğrenir gibi baktı.Benim de bakışlarım onun baktığı yere kaydı.Parmak uçlarımdan akan kanlar yere damlıyordu ve bazı parmaklarımda cam parçaları hissediyordum.

Gözlerinde ki ifade ağlama isteğimi arttırdı.

"HADİ!"

Bağırışı ile irkildim.Yavaş adımlarla odada ki banyoya ilerledim ve kapıyı sızlayan parmaklarımla açıp içeri girdim.Işığını açtığım banyoya girdiğimde arkamda ki kapıyı kapattım ve sırtımı ahşap yüzeye yaslayıp sessiz bir hıçkırık kopardım.Aşağı doğru kayan bedenim ile dizlerimi kendime çektim ve kanlı elimi ağzıma kapatıp hıçkıra hıçkıra ağladım.

Ne yapacaktım şimdi?

İlkinden kurtulmuştum ama şimdi nasıl kurtulacaktım onun ellerinden.Üzerime damlayan kanları umursamadan ağladım o soğuk zeminde.

Daha sonra ailemi, abimi hatırlayıp ayağa kalktım.Gözlerim gözyaşlarından önünü görmüyordu ama musluğu açıp ellerimi suyun altında tuttum.Bu cehennemde güçsüz olmayacağım deyip ilk günden tüm gücümün tükendiğini hissediyordum.Dermansız bedenimi lavaboya yaslayıp suyla akan kanlarımı izledim.Küçük camları elimden geldiğince temizleyip suyu kapattım.Eteğimi sıyırıp bacaklarımı da aynı şekilde temizlemeye çalıştım.

Ölene kadar burada kalmak istiyordum ama malesef böyle bir şey mümkün değildi.Kapıyı açıp odaya girdim. Bakışlarım camın önünde ayakta duran adama kaydı.Elinde ki sigaranın dumanı yavaşça havaya süzülüyordu.

Ailesi terasta yemek yerken o burada...

Kapının sesini duyduğu için yavaşça bana doğru döndü.Burnumu çekip

gözlerimi odanın içerisinde dolaştırdım.

Ağladığım anlaşılıyordu ama bu da zaten onun umurunda değildi.

Yavaşça bana doğru gelip gözlerini üzerimde tembelce dolaştırdı.Ellerimde oyalanan bakışları en son gözlerime çıktı.

"Aferin,söz dinliyorsun Leyla."

Çenemi sıkarak yüzümde gezinen gözlerini yok saymaya çalıştım.Yarım sigarasını dudaklarından çekip gözlerime baktı.Eli yavaşça havaya kalktığı sırada refleksle geriye bir adım attım.Bu hareketime gülerek baktı bana.Havada ki el yavaşça elime gitti ve yanımda yumruk yaptığım elimi tuttu.Tırnağımı avucuma batırarak sıktım elimi.Yaralarımın sızladığını hissettim.Welat sakince fısıldadı.

"Aç elini."

Titreyen çenemle dediğini yaptım.Daha sonra beklemediğim bir şey yaptı.Avucumu aramızda yükseltip elinde ki sigarayı tam da kesilen yarama bastırıp söndürdü.

Birbirine sımsıkı bastırdığım dudaklarımdan acılı bir inleme çıktı.Gözlerim dolarken o zevk alır gibi sırıtarak avucumda ki sigarayı tamamen söndürene kadar bastırdı elime.

Yanağıma düşen gözyaşına kayan bakışları bu halimden oldukça tatmin olmuş gibiydi.

Acımasızdı.

Beni hergün tüketeceğine emindim.Bu belki de bana yaşatacağı en küçük acıydı.Dirayetli olmalıydım.Ama canım yanıyordu ve buna alışık değildim.

Babam yoktu belki ama her düştüğümde avuçlarımı üfleyerek öpen bir abim vardı.Birilerinin sakındığı göz bebeği iken şimdi birilerinin acı çektirmekten zevk alacağı düşmanıydım.Ve bu acıya gözüm kapalı atlayan ben olmuştum.

Şimdi duyduğum sözler ise bu acıların yeni başlaması demekti galiba.

"Geç yatağa!"