***
Gördüklerim ile kanım donmuştu.Fakat bir şey söyleyemeyecek kadar bitkin ve acı dolu hissediyordum.Hala beni görmeyen ikili ile olduğum yerden hareketlenip,onlara arkamı döndüm.
Gözlerimi kırpıştırırken nereye gideceğimi düşündüm.Onlardan bir an önce uzaklaşmak istiyordum çünkü midem bulanıyordu.Onun ne kadar iğrenç bir herif olduğunu her seferinde görmek bana acı veriyordu.Ömrüm boyunca böyle birinin yanında olmak ölüm gibi olacaktı.Acı bir gülüş dudaklarımda yer edinirken küçük adımlarla yürüdüm.Az önce acımasızca itildiğim merdivenleri yavaşça indim ve sağa sola bakındım.
Hiçbir yere gidemiyorum Allah'ım.
Çok çaresizdim.
Bedenim ağrıdan uyuşmuştu neredeyse.
Kolumun sızısı tüm bedenimi kaplamıştı fakat içimde ki yangınlar daha acı vericiydi.Arka bahçeye bir daha gitmeye cesaret
