Be My Kid's Mom

Chapter 2

"Miss Garcia, huwag akong masamain. Ibig kong sabihin ay bata pa si Sophia at hindi pa siya nagsalita kahit kailan. Ngayon lang siya nagsimulang magsalita noong makita ka niya, kaya nais kong magpanggap ka pansamantala bilang ina ni Sophia. Sa madaling salita, ituturing ka bilang kanyang espesyal na yaya. Kailangan mo lamang na samahan siya at ibigay sa kanya ang kalinga ng isang ina, at ang maid na ang gagawa ng iba pa." Agad na nagpaliwanag si Francis nang makita siyang nagulat.

Alam ni Zoey na walang ibang intensyon si Francis kaya matapat rin siyang sumagot. "Mr. Alejandre, sa palagay ko ay hindi mabuti para sa iyo na gawin ito. Kung hihilingin mo sa akin na maging ina ng iyong anak na babae, lilikha ito ng hindi pagkakaunawaan sa ating relasyon. At sa palagay ko ay hindi mo nais na pag-usapan ka ng iba. Bata pa si Sophia, kahit umiyak man ng umiyak ngayon, maikling panahon lamang ay magiging maayos din siya. Kung hihilingin mo sa akin na kumilos bilang kanyang ina, palalalimin lamang nito ang kanyang damdamin sa akin at pagtitiwala sa akin. Kapag ako ay umalis at iwanan sa sandaling siya ay lumaki, mas mahirap para sa kanya na tanggapin ang katotohanan. At makaapekto sa kanya ng lubos ang tungkol sa pagpapanggap ko bilang ina niya."

Francis felt deep sorrow when mentioning his deceased wife. And Zoey knew that the man could not get over his wife yet. If it was not for the sake of his baby daughter, how could President Alejandre, the highest rank person will meet her, a street vendor?

The way he looked at Zoey was uncertain. After being silent, Francis stared at Zoey and said in a low voice, "Miss Garcia, forgive me for being so rude."

Tumayo siya at lumapit sa kanya, iniunat ang kanyang mga kamay upang kunin mula sa braso ni Zoey si Sophia.

"Mom."

Gayunpaman, itinulak lang ng bata ang kamay ni Francis. Iniwas pa nito ang kanyang ulo upang maiwasang tumingin sa kanyang ama. Mas hinigpitan din nito ang pagkakayakap ng kamay sa leeg ni Zoey.

"Sophia, come on. Let daddy hug you." Francis was pushed by his daughter, but he still tried to grab his daughter without irritation and coaxed her gently.

Ayon na rin sa sinabi ni Zoey ngayon lamang, hindi niya dapat hilingin sa kanya na magpanggap bilang ina ng kanyang anak na babae dahil lamang sa umiyak si Sophia sa loob ng ilang araw.This will cause his daughter to be more dependent on Zoey.

Moreover, Francis was unlikely to marry her, and hence his daughter will be in suffering as Zoey will eventually leave her one day.

"Mom, mom…" Wala ng ibang sinabi si Sophia maliban sa tawagin ang kanyang ina. Nang makita na kukuhanin siyang muli ng kanyang ama, pinilit niyang yumakap ng mas mahipit sa leeg ni Zoey.

"Sophia, hindi ako ang mommy mo,” paliwanag naman ni Zoey.

"Mom...mom," aniya. Nang makita ng maliit na batang babae na kahit si Zoey ay nais siyang ibigay sa kanyang ama, kaagad ngumiwi ang kanyang maliit na bibig at lumuha.

Pilit na inalo ni Francis ang kanyang anak na babae, ngunit lalo lang itong umiyak.

Naaawa na si Zoey sa bata. Bagaman ito ang kauna-unahang pagkakakilala nila, napamahal na sa kanya si Sophia tulad ng pagmamahal ng maliit na batang babae sa kanya. Hindi rin niya mapigilang lumambot ang kanyang puso nang marinig ang pag-iyak nito.

Tumayo nang tuwid si Francis at tumigil sa pagpilit na hawakan ang kanyang anak. Sa halip, tinawag niya ang yaya na nasa labas. "Yaya Sally, pumasok muna kayo at kunin si Sophia."

Ang yaya na tinawag ni Francis ay kaagad na tinulak ang pinto. Pumasok ito at lumapit kay Zoey. Habang inaabot ni Zoey si Sophia sa yaya, mariing umiyak ito at yumakap muli sa leeg ni Zoey hanggang sa kailangan na itong puwersahan na kunin ni Sally.

Matapos makuha si Sophia ni yaya Sally, pinigilan ni Francis tingnan ang nakakaawa niyang anak. "Miss Garcia, humihingi ako ng paumanhin sa aking mga sinabi,” hinging paumanhin niya sa malamig na boses.

The apology by Francis caused Zoey to feel the President was not as difficult to get along with as the rumors in the society. He was polite and courteous, though his expression was cold. He then continued. "Miss Garcia, you may leave now."

Tumingin si Zoey kay Sophia, may luha sa munting mukha ng maliit na batang babae at patuloy pa rin sa pag-iyak kaya mas lalo siyang naawa.

"Mr. Alejandre, bata pa ang anak mo at nangangailangan ng maraming attention at pagmamahal. Lalo na’t kulang siya sa pagmamahal ng isang ina. Mas makabubuti kung magkaroon ka ng ekstrang oras upang makasama siya kaysa sa kumuha ng isang bungkos ng mga nannies na mag-aalaga sa kanya,” ani Zoey.

Zoey felt like a nosy person when Francis remained silent. She then left as calmly as she came.

"Mom..."

Sa pagsara ng pinto, ang mga sigaw ni Sophia ay na-block.

Hindi mapigilan ni Zoey na ibaling ang ulo papunta sa pintuan pagkalabas ng silid. Ipinaalala nito sa kanya ang eksena sa nakaraan kung saan mayroong isang babaeng may hawak na payong habang hila-hila nito ang isang maleta. Sinugod ang malakas na ulan habang umiiyak. May isang anim na taong gulang na batang babae ang mahigpit na pinipigilan ng tatlong tao upang pagbawalan siya sa paghabol sa babae. As the girl watched the woman moving further away, she desperately shouted to the woman in the rain, mom...

Medyo namasa ang mga mata ni Zoey at tuluyan na s'yang humakbang upang umalis.

Nagpatuloy naman sa pag-iyak ang bata sa loob ng silid, hindi siya kayang patahanin ni yaya Sally.

Niyakap ni Francis ang kanyang anak na umiiyak, ang boses nito ay halos namamaos na dahil sa walang tigil na pag-iyak. "Sophia, huwag kang umiyak, hindi iyon si mommy,” wika niya.

Nilingon ni Sophia ang kanyang ulo at tinuro ang pintuan habang tumutulo ang mga luha. Ang kanyang maliit na katawan ay sumandal sa mga bisig Ng ama at sumigaw ng mom.

"Sophia, behave. She is really not your mother." Francis felt helpless and distressed. Sinisisi niya ang kanyang sarili dahil sa kanyang naging decision—na nagpadala pa siya ng isang tao upang anyayahan si Zoey sa hotel.

His little daughter had always been thinking about Zoey and regarded her as a mother. His arrangement today undoubtedly adding to the worries of his daughter, caused her to miss Zoey even more.

Kailanman ay hindi naging palpak sa paggawa ng mga bagay-bagay si Francis, ngunit pagdating sa kanyang pinakamamahal sa anak, lahat kaya niyang gawin. Kahit pa magkapakumbaba sa ibang tao.

Bumalik si Francis at umupo sa harap ng monitor screen, tumingin sa likuran nang paalis na pigura ni Zoey, there was some intention in his eyes to explore in depths about her. Nagtataka siya dahil kalmado at likas na kumilos habang nakaharap sa kanya. Ang kanyang pauugali ay hindi tugma sa mga nagtitinda sa lansangan dahil para siyang isang dalaga mula sa isang mayamang pamilya.

Hindi maniniwala si Francis na si Zoey ay isang Street vendor lamang kung hindi niya mismo nakita ang kanyang stall sa night market gamit ang kanyang sariling mga mata.

Zoey was able to analyze the pros and cons calmly when Francis made a request to her, as she did not want to be misled at all. At naniniwala si Francis na siya ay isang tao na may nakatagong background. Bukod pa rito, Garcia ang surename nito.

"Mom..."

Lalo pang nagpumiglas si Sophia nang makita niya si Zoey sa monitor screen at umiyak ng todo. Si yaya Sally, na nakikinig sa tabi ay hindi alam kung ano ang gagawin sa bata para mapatahan.

Lumapit siya at sinabi, "Sir Francis, pakiusap pabalikin na ho ninyo si Miss Garcia. Ilang araw na ho umiiyak si Sophia. Kung magpapatuloy ito, natatakot ako na hindi niya ito kayanin."

Nang yakapin ni Francis nang mahigpit ang kanyang anak at tinitigan si Zoey sa surveillance screen, kumibot ang kanyang mga labi.

Bumaba na si Zoey sa reception hall sa unang palapag. Paglabas niya ng hotel at malapit na siyang mawala sa monitor screen, agad iniutos ni Francis na pabalikin siya. "Sabihin mong pabalikin si Miss Garcia."