อาจารย์คนใหม่
992 Words
1เดือนผ่านไป
"บ่ายนี้คาบคณิตโคตรเบื่อเลยว่ะ ออกไปเล่นเกมดีกว่ามึงไปไหมไอ้อาร์ต"ไซม่อนชวนเพื่อนสนิทโดดเรียนตามเคย
เขาเป็นคนไม่ชอบวิชาคณิตมันปวดหัว แล้วอีกอย่างเรื่องมาเรียนบริหารก็ไม่ใช่ความต้องการของเขาตั้งแต่แรก
พ่อเขาอยากให้เรียนเพื่อไปบริหารงานที่บ้าน อีกอย่างแค่อยากตามเพื่อนสนิทมาก็เท่านั้น
เขายังไม่มีเป้าหมายอะไรในชีวิตสักอย่างแค่อยากใช้ชีวิตไปวันๆ
"มึงรอบที่แล้วยังไม่เข็ดอีกโดนเรียกผู้ปกครอง อาจารย์คนเก่าที่ลาออกไปน่ะ" ไอ้อาร์ตเตือนเพื่อนสนิทเพราะโดนเรียกคุยบ่อยพอแม่ของไซม่อนมาก็คุยแล้วก็จบไป ไม่มีการลงโทษอะไรทั้งนั้น ทำให้ไซม่อนเคยตัวไม่กลัวที่จะโดนตักเตือนอะไร แถมอาจารย์คนก่อนก็คุมพวกเขาไม่อยู่จนต้องลาออกไป
"มึงจะกลัวอะไรวะอาจารย์คนก่อนยังไม่กล้ากับพวกเราเลย แล้วนี่อะไรอาจารย์คนใหม่หรือมึงกลัวงั้นมึงก็ไม่ต้องไป"ไซม่อนว่าไอ้อาร์ต ก่อนที่จะเดินออกไป
"ใครกลัววะ กลัวที่ไหน"อาร์ตวิ่งไปกอดคอเพื่อนสนิท
แล้วเดินตามกันออกไป
##############################
"เล่นเกมอะไรดีวะวันนี้ "อาร์ตพึมพำอยู่หน้าคอมที่ร้านประจำใกล้มหาลัย "ลองเกมนี้สิสนุกดี"ชายใส่แว่นหน้าตาหล่อเหลาที่พึ่งเดินมานั่งลงข้างๆพวกเขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวแลดูเรียบร้อยสุขุม อายุน่าจะยังไม่ถึง30 "ขอบคุณครับ"
อาร์ตหันไปมองหน้าชายคนนั้นที่ทำเอาเขาใจเต้นแรง
สเปกชายในฝันของเขามายืนอยู่ตรงหน้าแถมยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ "มาที่นี่บ่อยเหรอครับ"ชายคนนั้นเริ่มชวนคุย
"ครับเบื่อๆก็พากันมา"อาร์ตตอบอึกอัก เพราะยังรู้สึกวูบวาบอยู่ "ใส่ชุดนักศึกษามหาลัยโดดเรียนกันใช่ไหมเนี่ย"ชายคนนั้นจับแว่นขยับเบาๆก่อนที่จะมองมาที่อาร์ตแล้วยิ้มเหมือนรู้ทัน
"ครับจะว่าอย่างนั้นก็ได้วันนี้อาจารย์คนใหม่ไม่เข้าก็คงไม่เป็นไร"อาร์ตพูดอย่างมั่นใจว่าไม่น่ามีปัญหา
"ขาดเรียนเกิน7ครั้งไม่มีสิทธิ์เข้าสอบนะครับรู้ใช่ไหม"
ชายคนนั้นยังพูดต่อ
"ว่าแต่คุณเถอะดูท่าแล้วไม่น่าใช่ นักศึกษานะ หรือคุณเองก็อู้งานแอบมาเล่นเกมเหมือนกัน"อาร์ตหันไปยิ้มให้แล้วแกล้งแซว เพราะเวลาวันนี้ไม่ใช่วันหยุดเป็นเวลาที่คนเขาทำงานกันถ้ามาร้านเกมก็น่าจะอู้งาน
"ครับเวลาทำงานของผม ผมมาตามหาคนคุณพอจะรู้จักไหมครับ "ชายคนนั้นยื่นกระดาษขนาดA4ให้อาร์ตดู
มีรูปเขากับไซม่อนอยู่ในนั้น พร้อมทั้งข้อมูลการศึกษาในมหาลัยที่เขาอยู่
"นีี่คุณเป็นใครอาจารย์ให้มาตามพวกเราเหรอ"
อาร์ตเห็นกระดาษแผ่นนั้นแล้วรีบลุกขึ้นถาม
"ผมคืออาจารย์คนใหม่วิชาคณิตศาสตร์ของพวกคุณ "
เขาชี้ให้อาร์ตกับไซม่อนดูป้ายชื่อที่กระเป๋าเสื้อเชิ้ตของเขา "นี่...คุณตั้งใจมาตามพวกเราเหรอ"อาร์ตตกใจเพราะไม่เคยมีอาจารย์คนไหนเคยตามมาถึงร้านเกมแบบนี้
"ผมอยากตามมาดูว่าพวกคุณโดดเรียนกันมาทำอะไรเหลือเวลาอีกช.มครึ่งถ้ากลับไปตอนนี้จะไม่ตัดคะแนนแต่ถ้าไม่ ก็รอเอาหนังสือเรียกผู้ปกครองมาพบได้เลย"
ชายคนนั้นพูดใบหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมาจนอาร์ตเริ่มกลัว "กลับแล้วครับอาจารย์ไม่น่าเหนื่อยมาตามเลยเนอะ ไปๆกลับ"อาร์ตดึงแขนไซม่อนที่กดแป้นพิมพ์เอาจริงเอาจังกับเกมที่เขาเล่นอยู่จนต้องเดินกึ่งวิ่งตามแรงดึงของเพื่อนออกมา
"อะไรของมึงก็บอกว่าเคลียร์ได้เขาก็ขู่ไปงั้นแหละพ่อกับแม่มาก็จบเชื่อกูดิ"ไซม่อนพูดอย่างมั่นใจก่อนจะเดินตามเพื่อนเข้าห้องไป
ไซม่อนเข้ามาในคาบก็เอาแต่นอนฟุบที่โต๊ะไม่สนใจเรียน
แถมยังแอบเล่นโทรศัพท์ใต้โต๊ะอีก แถมยังยื่นคลิปตลกให้อาร์ตดูจนอาจารย์เดินมาข้างหลัง
"ผมขออนุญาตยึดโทรศัพท์จบคาบค่อยมารับคืนเพราะนายไซม่อน กับนายอาร์ตไม่มีสมาธิในการเรียน"
พูดจบอาจารย์ลีก็ดึงโทรศัพท์ออกจากมือไซม่อนกับอาร์ตทันที ทำให้ไซม่อนไม่พอใจมาก มองหน้าอาจารย์ด้วยความไม่พอใจ ส่วนอาร์ตแทนที่จะโกรธกลับยิ่งรู้สึกชอบในความเข้มงวดเอาจริงเอาจังแบบนี้มันดูมีเสน่ห์น่าค้นหา ไม่ใช่ปล่อยเลยตามเลยแบบอาจารย์คนก่อนๆ
"เวลาอาจารย์จริงจังแบบนี้หืม ดูดีว่ะ"อาร์ตมือเท้าคางนั่งมองอาจารย์ลีที่แนะนำตัวเอง และพูดเรื่องทั่วไปทำความรู้จักนักเรียนของตัวเอง "อะไรของมึง"ไซม่อนส่ายหัวแล้วฟุปลงบนโต๊ะด้วยอาการเบื่อหน่าย
อาจารย์ลีสอนจนใกล้จบคาบ เรียน
"ไห้นักศึกษาทุกคนเขียนย่อสรุปเรื่องที่ผมพูดวันนี้มาคนละแผ่นให้เวลา10นาที ถ้าใครไม่มีส่งเอาหนังสือเรียนเล่ม1ไปคัดมาส่งทั้งเล่มภายใน3วันลายมือตัวเองห้ามให้คนอื่นเขียนให้
อาจารย์ลีพูดจบก็นังลงบนโต๊ะมองดูนาฬิกาที่ข้อมือ
เป็นการบอกให้ทุกคนรู้ว่าเหลือเวลาไม่มาก
"หูย....อาจารย์แม่งโหดสัตว์ "เสียงบ่นพึมพำของนักศึกษาในห้อง
สุดท้ายกลุ่มที่ต้องโดนทำโทษคือกลุ่มของไซม่อนที่
ไม่สนใจเรียน เลยไม่รู้ว่าจะจดอะไรไปส่งอาจารย์
- Writer
