Married to my Boss

Sheannia's P.O.V. "No. I don't really love her." That was the words I heard from him. Hindi ko na tinangka pang makinig sa pinag-uusapan nila ng kung sino man sa kanyang phone. Napakagat ako sa labi ko at pinigilang lumabas ang mga luha ko. Ano? Iiyak na naman ba ako? Sanay na ako eh. Sanay na sanay sa pagsasabi niya ng ganoon. Pero bakit nasasaktan pa rin ako? Natural. Asawa ko siya eh. Ako lang 'tong si tangang nagmamahal sa kanya kahit na alam ko namang hindi niya ako magawang mahalin din. I sighed and just move down. Aalis na siya. Kailangan niyang mag-almusal. Mahaba ang araw niya sa office kaya naman dapat busog siya. Nagluto na ako ng usual almusal. Mahilig siya sa longganisa kaya naman iyon ang dinamihan ko. Paborito niya ito. Noong nagtatrabaho pa ako kasama siya sa opisina, iyon lagi ang pinapabili niya. Kaya naman alam na alam kong gusto niya ito. Pero sana kainin niya itong niluto ko. Sana nga lang. Ngumiti ako sa kanya nang bumaba na siya. Tumingin lang siya saglit sa akin at wala man lang naging reaction. "Good morning. Mag-almusal ka na," utas ko at pinanghila pa siya ng upuan. Pero nanatili lang siyang nakatayo sa gilid. "Bakit?" tanong ko nang lumipas na ang ilang segundo. "I will not eat breakfast here. May meeting ako," usal niya at tinalikuran na ako. Mapakla akong napangiti. Sabi na nga ba. Ilang beses ko na ring narinig iyon sa kanya. So, bakit nag-expect pa rin ako? Tumunog na ang sasakyan niya, hudyat na aalis na nga siya. Ako na lang ang umupo sa hinila ko kanina. I think ako na naman ang kakain nito . Pagkatapos doon ay nilinis ko na ang pinagkalatan ko. Actually, buong araw ay paglilinis lang ang ginagawa ko. Hindi naman makalat dahil kaming dalawa lang ang nakatira rito. Pero minsan, ang alikabok ay hindi mapigilan. Sa laki ba naman ng bahay, mansion pala. Umakyat ako sa kwarto namin at balak na linisin din ito. Kahit naman na one sided lang ang pagmamahal ko sa kanya, magkasama pa rin kami ng kwarto. Hindi dahil gusto niya. Kung hindi dahil wala siyang choice. Iyon ang gusto ng mga magulang namin. Hindi naman siya makatanggi. Napatingin ako sa letrato naming dalawa na nakadisplay sa side table. Kasal namin iyon. Simple lang at kami-kami lang din. Hindi naman kasi talaga planado. Shotgun wedding lang talaga ang nangyari sa amin. Bastat pagkagising namin magkatabi na kami sa kama. Naalala ko pa ang pangyayari bago iyon mangyari. "Damn it," mura ni Sir. Nandito siya sa bar at lasing na lasing na. Ako ang tinawagan ng bartender para sunduin siya. Hindi naman ako makatanggi at baka mapaano pa ang amo ko. Umupo ako sa tabi niya. Nakadukdok na siya sa la mesa, antok na antok na. Napatitig ako sa kanya nang itagilid niya ang kanyang ulo, dahilan para makita ko nang maayos ang kanyang mukha. Ang gwapo talaga. Hindi talaga maitatanggi na kaya niyang makabihag ng mga babae. Sa totoo lang, noong unang pasok ko sa opisina ay nagwapuhan na talaga ako sa kanya. At habang magkasama kami, dahil nga secretary niya ako, nakikilala ko siya. Madaming characteristics niya ang na discover ko. Minsan nakakatawa, minsan naman need maging sensitive dahil may mga traits din siyang pagkamasungit. "No..." bulong ko sa sarili ko. Hindi ako dapat mahulog sa kanya. He is my boss. Pag nagka feelings ako sa kaniya, there is a chance na maging awkward ako sa kanya. I need to be professional. Nanlaki ang mga mata ko nang bigla niyang buksan ang mga mata niya. Our eyes met and suddenly I feel like the time stopped. Shocks. Ano ba itong nadarama ko? Napaawang nang kaunti ang labi ko nang itaas niya ang kamay niya at haplusin ang aking mukha. Shet. Please, heart, kumalma ka. Nandito ka para sunduin lang siya. "Shea," tawag niya sa akin. Muntikan pang manlaki ang mga mata ko dahil doon. This is the first time that he called me by my nickname. Madalas kasi ay Miss Gozon ang tawag niya sa akin. Ganoon palagi sa opisina. Dala lang siguro ng pagkalasing niya kaya ganoon ang naging tawag niya sa akin. Hindi dapat ako mag-assume. Mahirap na ano. "Sir," utas ko nang bigla siyang dumiretso ng upo, dahilan upang magkalapit ang mga mukha namin. Hindi ako nakaalma nang pindutin niya ang ibabang labi ko. Please lang, paano ako kakalma kung ganito siya? Pwede bang... huwag na siyang huminto? Hehe. "Take me home," he whispered after that. Napalunok ako at tumango. Alam ko kung saan nakatira si Sir Jazen. Hindi dahil inalam ko talaga, syempre dahil boss ko siya, nakita ko lang sa card niya noong minsang nakapatong ito sa office table niya. Tumayo na ako at lumapit pa lalo sa kanya para akayin siya. "I can stand on my own," he said. Ayan, ganiyan ang boses niya sa opisina. Sa ganyan ako sanay. "But I want you to guide me," malamyos niyang sambit. I feel like my knees turns into jelly. Maging malamyos daw ba naman bigla ang boses niya? Tao lang ako, natutukso at nagiging marupok. Paraang awa mo na, Sir. Huwag kang maging ganiyan sa akin. Easy lang akong kunin. Hindi naman ako pabebe. Tumgil kami sa parking at inilahad ko ang palad ko sa kanya. "What?" kunot noo niya pang tanong. "Your key, Sir. Ako na ang magmamaneho," sagot ko. Nag-taxi lang kasi ako papunta sa kanya rito sa bar. Nakapantulog pa nga ako eh. Matutulog na dapat kasi talaga ako, nagmadali lang ako nang sabihin lasing na lasing siya. Nataranta ako kaya naman hindi na ako nakapagpalit at nakapagmaneho ng sasakyan. "Drive me then," he said. Napintig ang tainga ko roon. "Ha?" "I mean drive for me then," he clarified. Napapiling na lang ako sa sarili ko. Ano kasing klaseng berdeng utak ito? Ano-ano ang naiisip. Sumandal siya sa upuan at napamasahe sa kanyang ulo. Ayan kasi, bakit ba kasi siya naglasing? Sumakit tuloy ulo niya. Kawawa naman siya. Mabilis lang naman ang byahe. Hindi naman kasi ganoon kalayo ang tinitirahan niya sa may bar. Kaya siguro siya napunta doon sa bar na iyon, nadaanan niya kasi. Hindi naman siya nakatulog sa byahe kaya hindi ako nahirapang iakyat siya. Nasa pinakamataas na floor pa naman ang kanyang tinitirahan. Oo, sa penthouse siya. Mayaman naman kasi talaga siya. Afford na afford niya ito. Habang nasa elevator kami ay dumagusdos ang kamay niya sa aking baywang. Akala ko ay hindi niya iyon sinasadya, pero nang pisilin niya pa ito ay libo-libong boltahe na ang naramdaman ko. Pakiramdam ko ay uminit ang aking pakiramdam. Tumingin ako sa kanya. "Sir..." mahina kong utas. "Shea," he said and lowered his face. Tumigil siya nang kaunti na lang ang pagitan ng mga mukha namin. He stared at my lips and licked his own. Napalunok siya at pagkatapos napaawang na rin ang labi niya. Napakagat ako sa aking labi. I know this feeling too well. I am not that naive. I know to myself that I am turned on. Ganito pa lang ay nabubuwag na ang pader na binuo ko para hindi mahulog sa kanya. Wala na. Siniil na niya ang labi ko. Ito na talaga. Sorry, self. Mukhang tuloy-tuloy na talaga akong mahuhulog sa kanya. Gumawa ng ingay ang halikan naming dalawa. He bite my lips para mas magka-access siya rito. He entered his tongue and find mine. After that, he sipped my tongue as he caress my waist. Mabuti na lang talaga ay nasa pinakamataas na palapag ang penthouse niya. Mas marami pa ang time namin sa elevator. Napaungol ako nang kagatin niya ang labi ko. "Damn it," he cursed, mapupungay na ang mga mata niya. Mas lalo siyang nagmukhang lasing. He stared at me as he still caress my waist. "Tell me to stop, I will stop," he said in a serious tone. Gusto ko ba iyon? Hindi. "I am so turned on right now. I can't tell you to stop," lakas loob kong sambit. Napakagat siya sa labi niya, tinatago ang pagngisi. Sakto ay bumukas na ang elevator. Mabilis niya akong nabuhat papunta sa loob ng kanyang penthouse. He didn't waste time anymore, inilapag na niya ako sa kanyang kama at doon na nga nagsimula ang mainit naming gabi.