ในคืนที่แสนเงียบสงัด องค์ชายยืนอยู่ในมุมมืดของกระท่อมไม้หลังเก่าพร้อมกับหญิงสาวที่เขารัก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความลังเลและความวิตกกังวล เมื่อไม่นานมานี้ เขาได้สังเกตเห็นร่องรอยของผู้ตามที่แอบมาที่หมู่บ้าน ความรู้สึกเหมือนมีเงามืดที่กำลังแทรกซึมเข้ามาใกล้ชิดทุกขณะ จนเขารู้สึกได้ว่าเขากำลังตกอยู่ในอันตรายอย่างแท้จริง
“เราต้องไปจากที่นี่…เดี๋ยวนี้” เสียงขององค์ชายดังขึ้นในความเงียบ เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แต่ในแววตาของเขากลับแฝงไปด้วยความเศร้า
หญิงสาวหันกลับไปมองเขาด้วยความตกใจ “ไปที่ไหน?” เธอถามด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย ไม่เคยคิดว่าเรื่องราวจะมาถึงจุดนี้ ท่ามกลางความสงบสุขในชีวิตที่เริ่มรู้สึกว่าเป็นเรื่องจริง กลับมีภัยร้ายที่คุกคามอยู่ใกล้แค่เอื้อม
“เราไม่มีทางเลือก…ข้าจะพาเจ้าไปที่ที่ปลอดภัย” องค์ชายกล่าวพร้อมกับกุมมือของหญิงสาวไว้แน่น ความกังวลในหัวใจของเขามากกว่าความกลัวเรื่องตัวเอง เขารู้ดีว่าเขาไม่สามารถปล่อยให้เธอตกอยู่ในอันตรายที่ไม่อาจควบคุมได้
หญิงสาวยืนนิ่ง แม้ว่าใจจะเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่สิ่งที่เธอรู้สึกมากที่สุดคือความรักที่เธอมีต่อเขา ชายที่ไม่ใช่แค่คนธรรมดา แต่กลับเป็นองค์ชายที่มาจากโลกที่แตกต่างจากชีวิตที่เธอรู้จัก
“เจ้าคิดว่าข้าจะหนีจากที่นี่ไปกับเจ้าหรือ?” หญิงสาวถามอย่างใจกล้า แม้ภายในใจจะเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เธอรู้ดีว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอจะไม่ทิ้งเขาไปไหน
องค์ชายมองเธอด้วยสายตาที่เจ็บปวด ดวงตาของเขาหม่นหมอง รู้สึกได้ถึงความผิดที่เขามีต่อเธอ “ข้าไม่อยากให้เจ้าต้องทนทุกข์เพราะข้า…แต่ข้าไม่สามารถทิ้งเจ้าไปได้”
หญิงสาวก้าวไปข้างหน้า ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น “แล้วถ้าเราต้องแยกจากกันล่ะ? ถ้าข้าต้องอยู่ที่นี่คนเดียว ข้าจะทนไม่ไหวหรอก” เสียงของเธอสั่นเครือ เธอรู้ดีว่าในตอนนี้เธอไม่สามารถหนีจากความรักนี้ได้
องค์ชายรู้สึกถึงความเจ็บปวดในหัวใจเมื่อเห็นน้ำตาของหญิงสาว คำพูดของเธอทำให้ความรู้สึกผิดในใจของเขาเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว “ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าเสียใจ ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าต้องอยู่ในความเสี่ยง”
ความตึงเครียดในอากาศเพิ่มขึ้น เมื่อเสียงของคนเดินทางมาถึงหูของทั้งสอง การเคลื่อนไหวผิดปกติรอบหมู่บ้านยิ่งทำให้เขาตัดสินใจได้ชัดเจนยิ่งขึ้น “คืนนี้เราจะออกไปจากที่นี่” เขาพูดเสียงต่ำและเด็ดขาด
หญิงสาวมองหน้าเขาด้วยแววตาที่ยังไม่เชื่อสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น “แล้วถ้าข้าจะไม่ไปกับเจ้า? ข้าจะยังคงอยู่ที่นี่…” หญิงสาวพูดด้วยความกล้าหาญ แม้ภายในใจจะเต็มไปด้วยความหวั่นไหว
องค์ชายยืนนิ่งไปสักพัก ก่อนจะเดินไปหาหญิงสาวและยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาของเธอเบาๆ “ข้าไม่อยากบังคับเจ้า แต่ข้าไม่สามารถปล่อยให้เจ้าอยู่ที่นี่ในสถานการณ์นี้ได้” เขาเพียงแค่พูดอย่างเงียบๆ แต่ความหมายทั้งหมดกลับเต็มไปด้วยความห่วงใยที่เขามีให้เธอ
หญิงสาวหลับตาลงและพยักหน้า “ข้าจะไปกับเจ้าต่อไป แม้จะไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร” เธอตัดสินใจในที่สุด การจากไปนี้ไม่ใช่แค่การหลีกหนีจากอันตราย แต่เป็นการทำตามเสียงหัวใจของตัวเองที่ต้องการอยู่เคียงข้างเขา
องค์ชายค่อยๆ กุมมือเธอแน่นขึ้น และทั้งสองมองไปข้างหน้าในความมืดมิดของค่ำคืน การเดินทางที่ไม่รู้จุดหมายกำลังเริ่มต้นขึ้น ท่ามกลางความไม่แน่นอนและความลึกลับที่รอพวกเขาอยู่ข้างหน้า
ท่ามกลางความเงียบสงัดนั้น ทั้งสองกลับรู้สึกว่าการตัดสินใจในคืนนี้อาจจะเป็นการตัดสินใจที่สำคัญที่สุดในชีวิตของพวกเขา แต่คำถามยังคงวนเวียนในหัวขององค์ชายว่า เขาจะสามารถปกป้องคนที่เขารักจากการถูกล่วงล้ำเข้ามาได้หรือไม่…