องค์ชายxกับสาวชาวบ้าน

ตอนที่ 8: หวั่นไหวในความลับ

เช้าวันต่อมา องค์ชายตื่นขึ้นมาในห้องเล็กๆ ที่พักในบ้านของหญิงสาว เขารู้สึกถึงความเงียบสงบรอบตัว แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยคำถามและความลังเลที่เขาหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อคืน

การพูดคุยกับหญิงสาวเมื่อคืนทำให้เขารู้สึกถึงความไม่แน่นอนที่เริ่มบังเกิดขึ้นในใจ เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดความรู้สึกเช่นนี้กับหญิงสาวผู้เป็นเพียงคนธรรมดา แต่กลับไม่สามารถปฏิเสธมันได้ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันแรงจนยากจะควบคุม

ขณะที่เขานั่งอยู่บนมุมของห้องและคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวาน มองออกไปยังทิวทัศน์ของหมู่บ้านที่ไม่ไกลจากบ้านหลังนี้ ความสงบในที่นี่ทำให้เขาหลุดพ้นจากความวุ่นวายในวังหลวง แต่ก็ยังคงมีสิ่งหนึ่งที่เขาไม่สามารถหนีจากมันได้

หญิงสาวเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับน้ำชาที่เธอชงเองตั้งแต่เช้า เธอวางถ้วยลงบนโต๊ะและมองไปที่องค์ชายที่นั่งอยู่

“ดื่มหน่อยไหม?” หญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

องค์ชายมองไปที่ถ้วยน้ำชา กลิ่นหอมอ่อนๆ ของมันทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย เขาหยิบถ้วยขึ้นมาดื่มในความเงียบ ก่อนจะมองไปที่หญิงสาว

“เจ้า… รู้ไหมว่าข้าคิดยังไงกับเจ้า?” องค์ชายถามเสียงเบา

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขา ไม่ได้ตอบอะไรในทันที ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาก็ยังคงไม่อาจบอกออกมาได้ แต่ความจริงที่ว่าเธอเองก็เริ่มมีความรู้สึกที่ยากจะควบคุมเหมือนกันทำให้หัวใจของเธอสับสน

“เจ้า… พูดถึงอะไร?” เธอถามเสียงต่ำ เผื่อว่าคำพูดนั้นจะทำให้เธอหลีกเลี่ยงความรู้สึกที่ไม่อาจบอกได้

องค์ชายมองไปที่เธออีกครั้ง รู้สึกถึงความอ่อนโยนที่อยู่ในดวงตาของหญิงสาว แม้จะมองเห็นความแข็งแกร่งในตัวของเธอ แต่เขาก็รู้ว่าในบางช่วงเวลาหญิงสาวก็แค่คนที่หวาดหวั่นกับความรู้สึกของตัวเอง

“ข้าคิดว่าเจ้าคือ… คนที่ทำให้ข้ารู้สึกเหมือนกลับบ้าน” องค์ชายพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เขารู้ดีว่าเขากำลังพูดออกไปโดยไม่คิดมาก แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้ว่าความรู้สึกนี้มันซับซ้อนเกินกว่าจะเป็นแค่คำพูดง่ายๆ

หญิงสาวนิ่งไปครู่หนึ่ง ท่ามกลางความเงียบที่ปกคลุมทั่วทั้งห้อง เธอหันไปมองออกไปนอกหน้าต่าง แม้จะรู้สึกถึงความหวั่นไหวในใจ แต่เธอก็ไม่อาจปล่อยให้ตัวเองอ่อนแอไปกับความรู้สึกที่ไม่ชัดเจนนี้

“ข้าแค่เป็นคนธรรมดา… เจ้าคงรู้ดีว่าความแตกต่างของเรามันใหญ่หลวงเกินไป” หญิงสาวพูดขึ้นมาเสียงเบา ท่าทางของเธอไม่ค่อยมั่นใจ

องค์ชายรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในคำพูดของหญิงสาว มันเหมือนกับการยืนยันในสิ่งที่เขากลัวที่สุด—ความจริงที่ว่าเขาเป็นแค่คนจากชนชั้นสูง และความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอไม่อาจไปต่อได้ง่ายๆ

“ข้า… ข้ารู้ว่ามันยาก แต่ข้าก็ไม่สามารถหลีกหนีจากความรู้สึกที่มีต่อเจ้าได้” องค์ชายพูดอย่างตรงไปตรงมา

หญิงสาวเงียบไปอีกครั้ง รู้สึกถึงความกังวลที่เกิดขึ้นในใจ เธออยากจะเชื่อในความรู้สึกของเขา แต่ความจริงที่เขาเป็นใครก็ยังคงทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว

“เจ้าคิดว่า… มันจะเป็นอย่างไร ถ้าข้าต้องกลับไปเป็นองค์ชาย?” องค์ชายถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

หญิงสาวหันไปมองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน “ข้าไม่รู้… แต่ข้ากลัวว่าความรู้สึกนี้จะทำให้เราเจ็บปวดกันทั้งคู่”

คำพูดของหญิงสาวทำให้หัวใจขององค์ชายหดตัว เขารู้ว่าเธอกลัวอะไร แต่เขาก็ไม่สามารถหยุดความรู้สึกที่มีต่อเธอได้ และมันยากที่จะหนีจากสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นความรัก

ในขณะนั้น ประตูห้องเปิดออกมา และเสียงของคนในหมู่บ้านดังขึ้น เมื่อเห็นสถานการณ์ที่ทำให้ทั้งสองคนรู้สึกอึดอัด

“พวกเจ้าทำอะไรกัน?” เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น

หญิงสาวหันไปมอง แล้วพูดขึ้นเสียงเรียบ “ไม่มีอะไรหรอก”

องค์ชายหันไปมองผู้ชายคนที่พูดขึ้น เขารู้ทันทีว่าในหมู่บ้านนี้คงมีคนที่เริ่มสงสัยเขามากขึ้น

“ข้าแค่พูดคุยกับเธอเท่านั้น” องค์ชายพูดเสียงต่ำ

ผู้ชายคนนั้นพยักหน้าและเดินจากไป แต่ทิ้งความรู้สึกไม่สบายใจไว้ในใจขององค์ชายและหญิงสาว ทั้งสองมองหน้ากัน รู้ดีว่ามีบางสิ่งที่กำลังจะเปลี่ยนแปลงไป

“เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆ หรอก…” องค์ชายพูดเสียงเบา แต่ในใจเขาก็รู้ว่าตอนนี้เขากำลังยืนอยู่บนเส้นทางที่อันตราย

หญิงสาวหันไปมองเขาด้วยดวงตาที่ลึกซึ้ง “ข้ารู้… แต่มันจะทำให้เราต้องเลือกบางสิ่ง”

องค์ชายยิ้มขมๆ ก่อนจะหันไปมองออกไปนอกหน้าต่าง ท่ามกลางท้องฟ้าสีฟ้าในยามเช้า เขารู้ว่าเส้นทางข้างหน้ามันยากลำบาก และเขาต้องตัดสินใจบางอย่างในเร็ววัน