องค์ชายxกับสาวชาวบ้าน

ตอนที่ 11: อารมณ์ที่ห้ามไม่ได้

ในคืนที่ท้องฟ้าปกคลุมด้วยหมอกหนาทึบ ไม่มีแสงจากดวงดาวหรือแสงจันทร์ที่ช่วยส่องทางให้กับสองชีวิตที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะควบคุม เมื่อแสงจากตะเกียงเพียงดวงเดียวส่องแสงอ่อนๆ ผ่านห้องไม้เก่า ภายในนั้นมีเพียงความเงียบและอุณหภูมิที่ร้อนระอุจากการกระทำที่ไม่อาจหักห้ามได้

องค์ชายและหญิงสาวยืนอยู่ตรงหน้าเคียงข้างกัน ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปากของทั้งสอง เพราะทุกสิ่งที่ต้องการจะพูดมันเกินกว่าจะสื่อผ่านคำพูด ความตึงเครียดในอากาศรอบตัวค่อยๆ เพิ่มขึ้นทีละน้อย ราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างในห้องนี้กำลังถูกดึงดูดด้วยแรงดึงดูดที่ไม่สามารถต้านทานได้

องค์ชายยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ร่างสูงสง่าในชุดท่าทางที่เรียบง่าย แต่ดวงตาเขากลับซ่อนเร้นไปด้วยความปรารถนาและความไม่สามารถควบคุมได้ ดวงตาของเขาจ้องไปที่หญิงสาวอย่างหนัก แน่นอนว่าเขารู้ว่าเขาไม่ได้เป็นแค่ชายชาวบ้านธรรมดา เขาคือองค์ชายที่ต้องกลับไปสู่ราชสำนัก แต่ในขณะนี้ ความเป็นองค์ชายมันไม่มีความหมายใดๆ ต่อเขาเลย

หญิงสาวมองเขาเช่นกัน รู้สึกได้ถึงความตึงเครียดในอากาศ เธอรู้สึกถึงการห้ามไม่ได้ที่กำลังเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสอง แม้ว่าจะพยายามห้ามใจ แต่ความรู้สึกที่มีต่อเขาไม่อาจหยุดยั้งได้

“เจ้าคิดจะทำอะไร?” หญิงสาวถามเสียงเบา น้ำเสียงแฝงด้วยความหวั่นไหว แม้จะรู้สึกถึงความปรารถนาที่รุนแรงในตัวองค์ชาย แต่ก็ยังคงสงสัยในตัวเอง

องค์ชายยกมือขึ้นอย่างช้าๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความร้อนแรง “ข้าไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้… เจ้าทำให้ข้ารู้สึกอย่างที่ไม่เคยรู้มาก่อน” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ไม่อาจควบคุมได้

หญิงสาวหันหน้าหนีไปอย่างรวดเร็ว หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่สามารถหนีจากความรู้สึกนี้ได้เลย แม้ว่าเธอจะพยายามพูดให้ตัวเองเข้มแข็ง “เราทั้งสองไม่สามารถทำเช่นนี้ได้”

องค์ชายยื่นมือไปข้างหน้า เขาจับมือของเธอไว้แน่น “ข้าไม่สามารถห้ามความรู้สึกนี้ได้แล้ว… หากเจ้าต้องการให้ข้าไป ข้าจะไป แต่ข้าขอแค่คืนนี้”

คำพูดของเขาไม่ใช่คำขอธรรมดา แต่มันเต็มไปด้วยความตั้งใจและความมุ่งมั่นที่จะไม่มีทางย้อนกลับ เขาลากเธอเข้าไปใกล้กว่าเดิม พรหมลิขิตที่ดึงดูดให้ทั้งสองใกล้ชิดกันจนแทบจะไม่มีช่องว่างเหลืออยู่

เมื่อริมฝีปากของเขาแตะที่ปากของเธอ ความร้อนแรงที่สะสมมาตลอดทั้งวันก็ระเบิดออกมาอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแค่ริมฝีปาก แต่ร่างกายของทั้งสองยังเคลื่อนเข้าหากันอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกที่ทั้งสองมีต่อกันมันมากเกินกว่าจะต้านทานได้

การจูบของพวกเขาไม่ได้เริ่มต้นจากความอ่อนหวาน แต่เต็มไปด้วยอารมณ์ที่รุนแรงและไม่อาจหยุดยั้งได้ ทั้งสองต่างค้นหาความต้องการในตัวกันและกันผ่านจูบที่เร่าร้อน มือขององค์ชายสัมผัสไปทั่วร่างของหญิงสาวอย่างไม่ยั้งคิด ในขณะที่เธอก็ไม่สามารถควบคุมมือที่เริ่มขยับไปสัมผัสเรือนร่างของเขาเช่นกัน

“ข้าขอโทษ…” องค์ชายกระซิบเมื่อห่างจากเธอเพียงเล็กน้อย แต่เสียงของเขากลับเต็มไปด้วยความผิดหวังที่เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

หญิงสาวยิ้มบางๆ “ไม่ต้องขอโทษ… เพราะข้าก็รู้สึกเช่นเดียวกัน” น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความหวั่นไหวและความอ่อนโยน แม้จะรู้ว่าไม่สามารถควบคุมสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ได้ แต่หัวใจของเธอกลับเต็มไปด้วยความรักที่ไม่อาจยับยั้ง

ในค่ำคืนที่เงียบสงบ ความรักที่ไม่อาจห้ามได้ถูกเปิดเผยต่อกันอย่างไม่รู้ตัว แม้ทั้งสองรู้ดีว่ามันอาจจะทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป แต่ความรู้สึกที่พวกเขามีต่อกันมันแข็งแกร่งจนไม่สามารถปฏิเสธได้

คืนนี้อาจเป็นคืนที่พวกเขาต้องจดจำไปตลอดชีวิต คืนที่ทุกสิ่งทุกอย่างถูกกดดันจากความรู้สึกที่ไม่อาจห้ามได้… คืนที่อารมณ์และความรักทำให้ทุกสิ่งสูญสิ้นไปแล้ว