องค์ชายxกับสาวชาวบ้าน

ตอนที่ 12: ความหวั่นไหวของหัวใจ

แสงยามเช้ากำลังสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างไม้เล็กๆ ภายในกระท่อมหลังเก่า ฟ้าครามสดใส แต่หัวใจของหญิงสาวกลับเต็มไปด้วยความสับสนและหวั่นไหว หลังจากค่ำคืนที่ท่วมท้นไปด้วยความรู้สึกที่เธอไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเอง

เธอลุกขึ้นจากที่นอนและเดินไปยืนอยู่หน้าต่าง ริมฝีปากของเธอยังคงรู้สึกถึงรอยจูบที่ไม่อาจลืมเลือน หัวใจยังคงเต้นแรงเหมือนจะหลุดออกจากอก ร่างกายของเธอยังคงรู้สึกถึงการสัมผัสของเขา ความร้อนจากสัมผัสเมื่อวานนี้ยังคงติดอยู่ในหัวใจ แม้ว่าเธอจะพยายามหลีกเลี่ยงมัน แต่ความรู้สึกที่ไม่อาจห้ามได้กลับยิ่งเพิ่มความสับสนในใจ

องค์ชายที่ไม่ได้เป็นแค่ชายธรรมดาคนนั้น เขาคือองค์ชายจากวังหลวง… เขามีสถานะที่สูงส่ง เขามีหน้าที่และอนาคตที่ต้องรับผิดชอบ แต่ทำไมกัน… ทำไมเธอถึงไม่สามารถหยุดความรู้สึกนี้ได้?

“ข้าไม่สามารถห้ามหัวใจของตัวเองได้…” หญิงสาวพึมพำเบาๆ ก่อนจะหลับตาลงและปล่อยให้ลมหายใจรินออกมาอย่างยาวนาน พยายามตั้งสติและทำให้ตัวเองสงบลง

ในตอนนี้, องค์ชายยังคงอยู่ข้างๆ เธอ เพียงแค่ความเงียบที่ปกคลุมไว้ ไม่มีคำพูดใดๆ ออกจากปากของเขาหลังจากการจูบเมื่อคืนที่ผ่านมา ทั้งสองต่างก็หลีกเลี่ยงการพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น แต่รู้ดีว่ามันไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

ในขณะที่หญิงสาวกำลังครุ่นคิดถึงความรู้สึกของตัวเอง องค์ชายก็เดินเข้ามาใกล้เธอจากทางด้านหลัง เขาวางมือเบาๆ บนไหล่ของเธอ ทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากฝ่ามือของเขา เขาไม่ได้พูดอะไร แต่การสัมผัสนั้นทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นอีกครั้ง

“เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่?” องค์ชายถามเสียงเบา แม้จะมีความหนักแน่นในน้ำเสียง แต่ก็แฝงไปด้วยความหวั่นไหวที่เขาเองไม่สามารถปิดบังได้

หญิงสาวหันไปมองเขา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสนและความไม่แน่ใจ “ข้ากำลังคิดว่า… เราทั้งสองเป็นคนจากโลกที่ต่างกันเกินไป” น้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความเศร้าเล็กน้อย และเมื่อพูดจบ เธอก็หลบตาเขาทันที

องค์ชายยิ้มบางๆ และโน้มตัวไปใกล้เธอ “ข้าไม่เคยสนใจในสิ่งที่คนอื่นคิด… ข้ารู้แค่ข้าไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้” เขาพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาจับมือของเธอเบาๆ “เจ้าคือคนเดียวที่ทำให้ข้ารู้สึกเป็นตัวของตัวเอง”

คำพูดนั้นทำให้หัวใจของหญิงสาวสั่นสะเทือนอีกครั้ง หญิงสาวไม่สามารถห้ามตัวเองได้อีกแล้ว ความหวั่นไหวในหัวใจมันไม่อาจควบคุมได้อีกต่อไปแล้ว

“แต่เราก็ไม่สามารถเป็นเช่นนี้ไปตลอดได้…” เธอพึมพำออกมา รู้สึกเจ็บปวดที่ต้องคิดถึงความจริงนั้น แต่หัวใจของเธอก็ยังเต็มไปด้วยความรักที่ไม่อาจปฏิเสธ

องค์ชายก้มหน้าลงและยิ้มให้กับเธออย่างอบอุ่น “เราจะหาทางทำให้มันเป็นไปได้… ข้าเชื่อว่าทุกอย่างสามารถเปลี่ยนแปลงได้ ถ้าเราตั้งใจที่จะทำมัน”

หญิงสาวลอบยิ้มให้กับเขา ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในหัวใจของเธอเหมือนจะก่อตัวเป็นแรงผลักดันให้เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเล แม้ว่าเธอจะรู้ดีว่ามันอาจเป็นความรักที่ต้องต่อสู้เพื่อให้ได้มา แต่เธอก็ไม่สามารถหยุดยั้งมันได้

“ข้าไม่รู้ว่าเราจะต้องเผชิญอะไรบ้าง แต่ข้าพร้อมที่จะไปกับเจ้า” เธอพูดอย่างมั่นคง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตั้งใจ และหัวใจที่ไม่สามารถกลับไปเหมือนเดิมได้อีกแล้ว

ในขณะที่องค์ชายมองตาของเธอ เขาก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ “ขอบคุณที่ไว้ใจข้า… ข้าจะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง”

ในช่วงเวลานั้น ความรู้สึกระหว่างพวกเขาไม่เพียงแต่เป็นการรักที่ลึกซึ้ง แต่ยังมีความตั้งใจที่จะเดินทางไปข้างหน้าด้วยกัน ความหวั่นไหวที่เต็มไปด้วยความรักมันรออยู่ข้างหน้า แต่พวกเขาก็พร้อมที่จะเผชิญกับทุกอย่างไปด้วยกัน

แม้จะรู้ว่าเส้นทางที่พวกเขากำลังเดินไปนั้นไม่ง่าย แต่ทั้งสองคนก็พร้อมที่จะร่วมเดินไปด้วยกัน เพราะหัวใจของทั้งคู่ได้ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่หันหลังกลับอีกครั้ง.