You are my Hope

""Ako nga pala si Ralph Celozi, ang pangarap ko ay mamatay."" Sulat ko sa aking bagong gawang diary. Dahil hindi ko alam kung kailan ako lalamunin ng aking sarili, kahit na wala naman akong problema ay minimithi kong mamatay. Madalas kong nakikita ang mga hayop karamihan sa kanila ay mabilis mamatay ngunit bakit hindi iyon patas sa tao. Bakit ang tagal kong mamatay. Kahapon ay sinubukan kong mag patiwakal ngunit pinigilan ako ng aking ina. Meron ako ngayong sariling apartment at tiyak akong wala ng makaka pigil pa sa minimithi ko. Natapos akong mag sulat sa diary ng mapansin kong malalim na pala ang gabi. Sinimulan ko lang namang gawin ang diary na yun ay pakiramdam ko malapit ng akong kainin ng anxiety ko. Hindi ko alam kung paano mabuhay. Pero napaka daling mag desisyon upang mamatay kahit paman din pumatay. ""Hoy, bibili kaba ng tali?! Napaka istorbo mo, daming naka pili oh!"" Nagulat ako ng nag salita ang isang matabang babae. Nawala ako sa sarili, hindi ko napansin na pumunta nga pala ako sa hardware shop kahit madilim na. Bumili ako ng tali. ""Lintek, bibili ka din pala. Parang tanga, naka tulala. Namatayan kaba, ha?!"" Pansin na iritang irita ang babae. Parang napaka laki ng kasalanan ko sa kanya. Hindi ko naman siya inaao. Ganyan ba talaga pag matanda at panget kailangan mag sungit sa mga bata?! ""Pasensya na po."" Umalis na ako, nag pikit mata nalang ako ng pinakitaan niya ako ng gitnang daliri. Hindi naman ako naiinis dahil nakasanayan ko na iyon sa tuwing nasa school ako. Bukas ay holiday at walang pasok, nakaka tuwa naman talaga. Sa kalagitnaan ng pag lalakad ko ay tila napansin ko sa daan na walang ni isang tao. Tinignan ko ang orasan sa cellphone ko at nalamang 3 o'clock na pala ng umaga. Hindi na ako nag taka pa kung bakit walang katao-tao sa daan. Nakaka bingi ang katahimikan sa paligid. Giniginaw narin ako sa lamig. Tamang tama ang oras na ito para magpaka matay. Minsan sa isang banda, ano kayang magiging reaksyon ng ina ko kung matutuklasan niyang nag tagumpay ako- nag tagumpay na mag pakamatay. Hindi nila alam ang pakiramdam ng mabuhay ng walang kaibigan, doon sa school ay pag pasok ko palang, ako na ang puntirya ng mga kaklase ko. Binubugbog nila ako hindi gaano- bagkus ay sobra-sobra. Kahit na bago matulog ay naririnig ko ang mga boses nila na umaalingawngaw sa tenga ko, mga halakhak at pag mumura nila sakin. Hindi yun mawala sa utak ko, hindi ko alam kung bakit pero natatakot na akong pumasok pa. Isang beses ay nag sumbong ako sa school na binubully ako, ang sagot lang nila sakin ay ""Mag aral kang mabuti."" ""Mag aral kang mabuti?"" ""Mag aral kang mabuti?!"" Hindi mawala saloob ko ang sinabi nila. I-imbis na tulungan nila ako ay wala silang ibang sinabi kundi ang mag aral ako ng mabuti! Isipin naman nila paki-usap, anong kabutihan ng pag aaral kung mamatay kana, hindi ba?! Lumuha na pala ako hindi ko napansin. Sinampal ko ang sarili ko, ""Ralph, hu 'wag kang mag alala. Malapit na tayong maka 'laya."" Mahinang sambit ko sa 'king sarili. Nag patuloy nalang ako sa'king pag lalakad habang sinusundan ang liwanag ng buwan. ""T-tulong... May narinig akong umuungol sa isang eskinita, kalapit lang sakin halos at sobrang nakaka inggit. Gusto ko din sanang maka ranas ng s*x bago mamatay pero wala na talaga, mag papakamatay na 'ko, pag uwi. ""TULUNGAN NIYO AKO!!!"" ""Huh?!"" ""Paki usa- Mabagal akong nag lakad tungo sa boses sa maliit na eskenita na pinanggalingan ng napaka tigas na ungol, wala doong liwanag ngunit ng nakapasok sa padiretso meron doon isang streetlight. Sa pag pasok mo sa eskenita ay babandala saiyo ang kasing luwag ng basketball court, meron doong mga puno at- bangkay. ""Anong ginagawa mo?"" ""Pumapatay."" ""Okay."" ""Hindi ka natatakot?"" ""Hindi naman."" ""Sigurado ka?"" ""Oo."" Nakita ko ang isang bangkay ng matandang lalake na naka balandra. Tinignan ako ng babae habang siya'y nakangiti lang habang inaabangan ang mga kilos ko. Napaka bungisngis niya dahil sa nag lalagkit na dugo ng lalake. Naka upo lang siya sa lupa katabi ng bangkay na tiyak akong pinatay niya, hawak-hawak niya pa ang kustilyo sa kanang kamay. Nakangiti siya at makikitang walang bakas ng pag sisisi sa mukha nito. Dinurog niya ang mukha ng lalake kahit na ako'y natalsikan ng napaka daming dugo. ""Kailangan mo ba talagang durugin ang mukha ng lalakeng pinatay mo?"" ""Oo, para di siya makilala agad. Hahaha." ""Ganun pala."" ""Ano yang dala-dala mo?"" Tinuro niya ang dala-dala kong plastic. Nag dadalawang isip pa sana ako kung sasagutin ko siya pero parang curious ang babae sa harap ko. ""Tali."" ""Saan mo gagamitin?"" ""Para sa pagpapatiwakal ko."" ""Ah, kaya pala di ka takot sa mamatay tao?"" ""Siguro."" ""Gusto mo bang mamatay?"" Nag iba ang boses niya pero nakangiti lang siya. Blanko lang ang mukha ko pero sa isip-isip ko'y napaka saya ng nararamdaman ko. ""Maraming salamat."" Yumuko ako bilang pagtanggap, hindi ko mapaliwanag ang ekspresyon niya para siyang nawawala sa sarili, galit o pag kalito. ""Kakaiba ka."" Nilapit niya ang kutsilyo niya sa leeg ko atsaka nag tanong ng importanteng bagay sakin. ""Ano bang pakiramdam ng mabuhay habang minimithi ang kamatayan?"" Hindi ko inaasahan ang tanong niya ngunit parang may sariling utak ang bibig ko na siyang nag sagot sa katanungan ng babae. ""Ang mabuhay habang minimithi ang kamatayan ay walang kasiyahan, sa totoo lang."" Tinanggal niya ang kutsilyo sa leeg ko. Para siyang natutuliro sakin. Siya palang yata ang pinaka matagal na naka kwentuhan ko. ""Naiintindihan na kita."" ""Talaga?"" ""Gusto mong mamatay, pag bibigyan kita."" Blankong pinikit ko ang mata ko ngunit sa tagal kong nakapikit ay wala akong naramdaman talim na siyang tumama sa 'kin. Pagka dilat ko'y naka upo lang siya sa sahig. Naka suot siya ng school uniform at hindi ko matatangging napaka ganda niya. Isang karangalan ang mamatay mula sa kanyang mga kamay. Biglang bumuhos ang ulan. ""Napaka ginaw."" Ika nito. ""Hindi mo ba ako papatayin?"" ""Hindi muna, babalikan kita!"" ""Sandali, may mauuwian kaba ngayon?"" ""Wala."" ""Ayos lang namang patuluyin kita sa apartment ko, pero sa isang kundisyon!"" Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa, basang basa na kami parehas kayat kailangan naring mag madali. ""Ano?!"" ""Paki usap, patayin mo 'ko habang natutulog."" Hindi siya umoo kahit humindi hanggat dinala ko siya sa aking apartment. Parehas kaming basang-basa. Binigyan ko siya ng towel, napaka haba ng buhok at ang ganda ng bangs niya. Kinikilabutan ako ng kaunti, hindi ko pa 'to naramdaman. ""Salamat sa pag papatuloy."" ""Hindi ko kailangan ang pasasalamat mo, gusto kong gawin mo lang ang kundisyon ko."" ""Bakit ba- Hindi niya na muling tinuloy ang balak na sanang itanong dumiretso siya sa bathroom kahit na walang paalam. Inabutan ko din siya ng aking mga lumang damit. Ngunit may isang problema at yun ay ngayon ay wala siyang suot-suot na panloob ngunit binigyan ko siya ng panjama at tea. ""Ito ang unang beses na mag susuot ako ng damit na hindi sakin! Wala pa 'kong suot-suot na panloob ngayon. Subukan mong gumawa ng bagay na hindi inaasahan, pupugutan kita."" Napaka kapal ng mukha niya. Pabiro at seryoso ang paraan ng kanyang pananalita, Napaka cute talaga niya isa lang ang depekto at yun ay mamatay tao siya. 4 o'clock na ng umaga hindi padin siya natutulog. Nag babasa siya ng libro habang ako naman ay nag babasa din. Napaka babae niya kung umakto, hindi mo talaga mapapansin na pumatay siya. ""Ilan na nga pala ang napatay mo?"" Sinarado niya ang pinto at tinitigan ako, nakaka pang akit ang paraan ng pag tingin niya. ""Hindi ko mabilang sa tingin ko nasa higit isang daan na."" ""Okay."" ""Kakaiba kang lalake, alam mo ba yun?"" ""Hindi ako kakaiba, bumalik ka nalang sa pag babasa mo."" ""Sungit, kaya siguro wala kang kaibigan."" Hindi ko nagawang itanggi ang salitang binanggit niya. 5 o'clock na pero hindi parin namin nagagawang matulog. Pansin kong inaantok na siya pero kahit na ganoon ay ayaw niyang matulog, dahilan upang tanungin ko ang dahilan. ""Bakit ayaw mo pang matulog?"" ""Mauna ka nalang susunod ako."" ""Wala akong interes sa katawan mo pero mauuna na 'kong matulog. Paki usap, ang kundisyon ko ay tuparin mo."" ""Oo na."" Nahiga na ako saking kama. ""Sandali, san ako matutulog?"" ""Sa kama."" ""Mag katabi tayo?!"" ""May problema ba du'n?"" ""Oo!"" Nag latag ako ng kutson sa sahig. Isang unan pati narin kumot. ""Dyan kaba matutulog?"" ""Hindi, ikaw ang matutulog diyan."" ""Huh? Bakit ako matutulog diyan! Kalalake mong tao tapos papatulugin mo ang babae sa sahig?!"" ""Naniniwala ako sa gender equality, kung gusto mo talagang matulog sa kama, pwede mo naman akong patayin...ngayon na mismo."" ""Talagang gagawin ko 'yun dahil napaka hambog mo."" ""Mabuti naman."" Kahit na nahiga ako sa kama ay may naririg akong bulong mula sa pag kakahiga niya. Kesyo napaka hambog ko daw at walang paggalang sa babae. ""Hindi talaga ako makapaniwala na matutulog ako sa sahig!"" ""Napaka arte mo, babae."" ""Paano ba naman kase..."" ""Shhh matutulog na ako."" Pinatay na niya ang ilaw, wala na akong narinig pang mga ingay na mula sa kanya. Unti-unti na sana akong makaka tulog ng naramdaman kong dahan-dahan siyang tumayo. Inisip ko na kinuha na niya ang kutsilyo niya, kayat nag panggap na akong natutulog ilang sandali pa'y gumalaw ang kama, sa palagay ko'y umakyat na siya tungo sa'kin dala ang kutsilyo nito. Ngunit imbis na saksakin niya ako'y pumatong ito sa 'kin. Hindi ko maintindihan ang mga babae! ""Alam kong hindi ka pa tulog."" ""Bakit ka naka patong sa 'kin?"" ""Wala kabang nararamdaman?"" ""Meron at yun ay antok."" Unti-unti niyang tinaas ang pambahay na suot-suot niya. Hindi ko maisip kung ano ang tumatakbo sa isip ng babaeng ito ngunit may masama akong pakiramdam. Hinatak ko ang t-shirt niya pabalik upang hindi ko makita ang dibdib niya.. Wala siyang suot-suot na panloob kayat pinigilan ko siyang mag hubad. ""Hindi kaba nagagandahan sa 'kin?! Alam mo hindi kita maintindihan! K-kadalasn sa mga lalake ay hindi tumatanggi sa alok ko pero ikaw, kabaliktaran ka."" ""Wala namang magandang dulot ang pakikipag talik sa taong hindi mo mahal. Isa lang ang kundisyon kung bakit kita pinatuloy dito, hindi dahil sa sex."" ""K-kakaiba ka talaga!"" Sinampal niya ako ng marahan, di ko alam kung umiiyak siya pero alam kong malungkot ito. Ngayon na napagalit ko siya ng sobra, sigurado akong papatayin niya ako. Bumalik na 'ko mula sa pag kakahiga. Sa mga oras na yun ay unti-unti akong naka tulog, naramdaman ko nalang ng may yumakap sakin isang segundo bago ako lamunin ng kaantukan. Pagging ko'y naka tali ako sa isang upuan mayroong binalilibutan ako ng kandila, mayroong tali ang aking bibig dahilan upang hindi ako makasigaw. Ang pinag usapan namin ng babaeng yun ay mabilis na kamatayan, hindi ko gusto ang torture! Muli kong nakita ang babae, nakangiti ito at nakatingin sakin. Mayron siyang hawak-hawak na plastic gloves, pinaikot niya ang kanyang dila sa mga labi nito. Napaka saya ko. Sinaksak niya ako sa parte ng aking tagiliran, nais ko mang sumigaw dahil sa sakit ay nagawa ko nalang ay mag ngitngit ng ngipin dahil sa sakit. ""Masarap ba?"" Tumango nalang ako. Tila nag iba ang ekspresyon niya. Dalawang saksak pa ang binigay niya sakin isang himala nalang kung bakit buhay pa 'ko ngayon. Binutasan niya ang pisngi ko. Napaka sakit nito, hindi ko maiwasang maluha dahil sa sa saya at pighati. Ngayon ay kaharap ko ang babaeng papatay sakin, hindi ko na magawang mag isip pa. ""Masarap ba?"" Tumango nalang ako. Nanggigigil na siya ng lubos, hindi na niya makontrol ang sarili. Parang kumakawala ang sarili niya sa katawan nito. Kakaiba ang ekpresyon pero napaka ganda parin niya. Ano bang iniisip ko? Ako lang yata ang taong pumupuri sa taong papatay sa 'kin. Tama talaga siya dahil kakaiba talaga ako. ""Masarap ba?"" Tumango ako. Gamit ang kamay niya inabot niya ang kamay niya tungo sa'king kanang mata at- hinila ng marahas. Pinakita niya saking kinain niya iyon. ""Ang sarap nga!"" Ika nito. Nauubusan na ako ng hininga, pakiramdam koy hindi na 'ko aabot ng isang minuto. ""Maraming salamat, natutuwa ako na makilala ka."" Sambit nito sa napaka sweet na boses. Akala ko noong una pag tapos niyang sabihin ang mga katangang yun ay puputulin na niya ang pag hihirap ko. Ngunit nag kakamali pala ako. Meron siyang kinuha, hinipan niya ang mga kandila na pumapalibot samin. Kahit nahihilo na ako at isang mata nalang ang gumagana ay napag alaman kong ang kinuha niya ay lagare. Binuka niya ang hinta ko at tinanggal ang boxer ko, nasa isip ko na ang gagawin niya. Napaka baliw talaga ng babaeng ito. ""Ikaw ang pinaka mabait na nakilala ko, bilang souvenir ay itatago ko sa jar ang ari mo."" Doon ay nawalan na ako ng malay. Nagising ako, panaginip lang pala ang lahat. Ang babaeng mamatay tao na pinatuloy ko sa 'king apartment ay wala na ngayon. Walang ni isang bakas siyang naiwan at ang pangako ay hindi niya tinupad- ang pangako na papatayin niya ako ay napako. Hindi siya marunong tumupad sa pinag usapan. Sobra akong nanghihinayang.