บทที่ 3 เพทายเปย์ฉ่ำ

2122 Words

"พี่ไม่ต้องใส่หน้ากากแล้วเหรอคะ" ไพลินถามออกมาอย่างแปลกใจ หลังจากที่ทั้งคู่กินข้าวเสร็จแล้วจะลงไปที่ลานจอดรถ "ฮ่า ฮ่า ฮ่า ตอนนี้มีแต่คนของพี่ ไม่ต้องใส่หรอก" เพทายบอกน้องออก "อืม เข้าใจแล้ว" ไพลินบอกกับพี่ออกมา หมับ! เพทายเอามือคว้าเอวของน้องให้ขยับเข้าใกล้ และเขาไม่ยอมปล่อยมือ โอบน้องอยู่อย่างนั้น "พี่จะเดินไปแบบนี้เหรอคะ"ไพลินถามไปแกะมือพี่ไป "ตัวเล็ก อย่าดื้อครับ"เพทายบอกออกมาแล้วมองหน้าน้องนิ่ง "หนูกลัวคนจะว่าเอานะคะ" "ใครว่ายิงทิ้งให้หมด" เพทายบอกออกมาอย่างจริงจัง "ไม่เอานะคะ อย่าไปยิงใคร" ไพลินรีบบอกพี่ออกมา "ก็ใครที่มันมาทำให้ตัวเล็กของพี่ ประหม่าหรือไม่สบายใจ พี่จะจัดการให้หมด"เพทายบอกออกมาเสียงดุ "หนูโอเค เดินแบบนี้ก็ได้ แต่พี่ต้องใจเย็นๆนะคะ" ไพลินบอกพี่ออกมาแล้วก็มองพี่อ้อนๆ "ครับดิว" เพทายบอกน้องออกมาอย่างพอใจ แล้วเดินโอบเอวน้องลงด้านล่าง ลูกน้องทุกคนที่เห็นต่างโค้งคำนับทำความเคารพ "ทุกคนจงฟังและรับรู้ ว่านี้คือผู้หญิงของกู เคารพกูแค่ไหน ต้องเคารพไพลินเท่านั้น เข้าใจไหม" เพทายบอกออกมาเสียงดังกังวาล "ครับนาย" "ดีมาก"เพทายบอกออกมาอย่างพอใจ "แล้วเราต้องเรียกคุณไพลิน ว่านายหญิงใช่ไหมครับนาย" ลูกน้องคนนึงถามออกมา "จะเรียกนายหญิงหรือคุณหนูก็ได้ทั้งนั้น" เพทายบอกออกมา แล้วเดินโอบไพลินไปที่รถ หลังจากที่เจ้านายเดินลับสายตา "พวกมึง นายใหญ่ให้กูบอกว่า ห้ามให้พ่อเลี้ยงและแม่ของคุณหนูไพลิน เข้าใกล้คุณหนูเด็ดขาด เข้าใจไหม" เปรม 1 ในลูกน้องคนสนิทของเพทาย บอกออกมากับลูกน้องทุกคน "ครับพี่เปรม" "ดีมาก อย่าให้พลาด"เปรมบอกออกมาอย่างพอใจ ที่ทำตามคำที่เจ้านายสั่งเรียบร้อย ด้านเพทายและไพลิน "พี่จะพาหนูไปไหนเหรอคะ" ไพลินถามออกมาอย่างสดใส "ไปซื้อของครับ" "ซื้ออะไรอีกเหรอคะ" "เยอะนะครับ"เพทายบอกออกมาแล้วหันมายิ้มให้น้องก่อนจะหันไปขับรถต่อ "อืม แล้วพี่ไม่กลัวเป็นข่าวเหรอคะ พี่นะดังมากนะคะ" "ก็ไม่นะครับ อยากเป็นก็เป็นไป เราเป็นคนมีชื่อเสียงก็จริง แต่เราก็คือคนธรรมดาคนนึงเหมือนกันนะ ตัวเล็กไม่ต้องคิดมาก" เพทายบอกออกมาอย่างอาารมณ์ดี แล้วเหยียบคันเร่งมุงหน้าไปห้างสรรพสินค้าต่อ ไพลินมองพี่ยิ้มๆ ก่อนจะสังเกตุเห็นกระจกด้านข้าง ว่ามีรถคันนึงขับตามมานานแล้ว "เออ พี่เพทายคะ" "ครับ ว่าไงตัวเล็ก" "เหมือนจะมีรถคันนึงตามเรามาตลอดทางเลยนะคะ" ไพลินบอกพี่ออกมาอย่างกังวล "หึ อัลพาร์ทสีดำ ทะเบียน 8789ใช่ไหมครับ" "ค่ะใช่เลย" "คนของพี่เอง ไอ้มิวกับไอ้เปรมนะ มาช่วยเราถือของและมาช่วยดูแลเรา"เพทายบอกออกมา "อ่าว แล้วไม่มาคันเดียวกันเลยละคะ" ไพลินถามออกมาด้วยความซื่อ "ฮ่า ฮ่า ฮ่า วิถีมาเฟียไง ตัวเล็ก" เพทายตอบน้องออกมาทีเล่นทีจริง เพราะเขาไม่อยากให้น้องกลัว การเป็นมาเฟียมันไม่ง่าย มีคนศัตรูคอยจ้องเอาชีวิตอยู่ทุกเมื่อเขาต้องระวังเอาไว้ และมีแผนสำรองเสมอ "โถ่ พี่ล้อหนูเล่นหรือเปล่าเนี่ย" ไพลิน ขำออกมาแล้วถามพี่ "ตัวเล็กคิดว่าไงละครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า" เพทายต้องหัวเราะกลบเกลื่อน ห้าง เพทายโอบเอวไพลินเดินเข้าห้าง เขาพาน้องเข้าร้านชุดนักศึกษา "เลือกเลย แต่อย่าให้มัดรัดมัดสั้นมากพี่หวงมากเข้าใจนะตัวเล็ก" เพทายกระซิบบอกน้องยิ้มๆ "ค่ะ หนูซื้อได้กี่ชุดคะ"ไพลินถามพี่ออกมมาอย่างเกรงใจ "มีเจ็ดวัน ก็ 7 ชุดเลยดีไหม"เพทายบอกน้องออกมา "เออ เยอะไปค่ะหนูไม่ได้มีเรียนทุกวัน"ไพลินบอกพี่ออกมา "งั้น 5 ชุดครับ ตามนี้" เพทายบอกน้องให้เลือก "อุ้ย พี่เพทายหล่อมากเลย" พนักงานร้านชุดบอกออกมาอย่างปลื้มๆ "ขอบคุณครับ"เพทายพูดออกมาเพียงแค่นั้น แล้วส่งยิ้มให้พนักงานร้านชุดนักศึกษา หลังจากเข้าร้านชุดนักศึกษาเรียบร้อย เขาก็คว้าเอวน้องเดินเข้าร้านโทรศัพท์ราคาแพง ไม่นาน ไอโฟน ไอแพด แมคบุ๊ค ก็ถูกวางตรงหน้าและเพทายก็เลือกและจัดแจ้งให้น้องทั้งหมด ไพลินมองอึ้งๆ "พี่เพทาย พอแล้วคะ" "ตัวเล็กอย่าขัดใจพี่ พี่อยากให้ ตัวเล็กอย่าคิดมาก" ไพลินได้แต่มองพี่แล้วทำตาปริบๆ เพราะเธอเกรงใจ ออกจากร้านโทรศัพท์ เพทายก็พาน้องเข้าร้านชุด ร้องเท้า และร้านกระเป๋า ตอนนี้คนที่รับบทหนัก คือเปรมและมิว เพราะของพะรุงพะลังเต็มสองมือของทั้งคู่ "พี่เพทาย พอแล้วคะ แค่นี้ก็เยอะมากแล้ว พอนะคะ"ไพลิน ดึงแขนพี่ไว้ ในขณะที่พี่กำลังจะพาเธอเข้าร้านกำไลร้านดัง "ไม่อยากได้เหรอครับ ร้านนี้สวยนะ" เพทายถามน้องออกมา "พอแล้วค่ะ เยอะมากแล้วค่อยซื้อวันหลังก็ได้นะคะ วันนี้พอแล้วนะคะ"ไพลินบอกกับพี่ "ก็ได้ครับ หนูอยากไปไหนไหม" เพทายถามน้องออกมา "ไม่ค่ะ กลับไปดูคอนโดของพี่กันนะคะ ที่ห้างพอแล้วนะ" ไพลินบอกออกมาแล้วดึงแขนพี่ให้ไปลานจอดรถ "ก็ได้ครับ พี่ตามใจตัวเล็ก"เพทายบอกออกมาแล้วโอบเอวน้องเดินไปที่ลานจอดรถ "เห้อเป็นบุญของเรา ที่นายใหญ่เชื่อคุณหนูไพลิน ไม่งั้นมึงกับกู ต้องหาแขนที่ 4 ที่ 5 มาต่อ เพราะไม่มีจะหิวของให้แล้ว ไม่เคยเห็นนายเปย์ใครเลย เพิ่งมาเห็นกับตากูก็วันนี้แหละ เปย์จนกูขนลุก" เปรมหันมาพูดกับมิว "เออ ป่ะรีบไป เดี๋ยวไม่ทันนาย"มิวบอกออกมาแล้วทั้งสองก็รีบเดินตามเจ้านายไป คอนโดของเพทาย ชั้น 50 “ชั้นนี้มีแค่ห้องของพี่เหรอคะ” “ครับตัวเล็ก พี่เป็นโรครำคาญคน อยู่ห้องเดียวทั้งชั้น สบายใจดี และอีกอย่าง พี่มีตัวเล็กมาอยู่ด้วยอย่างนี้ ก็จะได้สวีทกันแบบไม่ต้องกลัวใครจะมามองเมียของพี่ด้วย” เพทายตอบคำถามของไพลินแล้วโอบกอดเธอจากด้านหลัง เพราะไพลินกำลังมองวิวตึกสูง 50 ชั้นอย่างตื่นเต้น “พี่เพทาย วิวสวยจังเลยคะ” ไพลินมองออกไปที่วิวแล้วบอกออกมา “ชอบที่นี่ไหม” “ชอบเหมือนกันนะคะ” “เราจะอยู่ที่นี่กันเป็นหลักนะ ถ้าตัวเล็กมีเรียนพี่จะให้เปรมหรือไม่ก็มิว พาไปที่มหาลัย แต่ถ้าไม่มีเรียน ไปทำงานกับพี่ ไม่สิ ต้องบอกว่า ไม่ว่าพี่จะไปไหน เราจะไปด้วยกัน”เพทายก้มลงกระซิบที่ข้างๆหูของน้อง “แล้วถ้าไปทำงานหรือไปไหนต่อไหนกับพี่ แล้วเกิดเป็นข่าวขึ้นมา พี่จะไม่เสียหายเหรอคะ แฟนคลับพี่มีแต่สาวๆเลยนะ หนูจะไม่โดนลากไปตบใช่ไหม”ไพลินหันหน้ามาถามพี่ แล้วส่งยิ้มบางๆให้ “ก็ลองดู ใครหน้าไหนมันจะมาทำเมียพี่ ฆ่าแม่งทิ้งให้หมด ” เพทายบอกออกมาอย่างเอาเรื่อง “เออ พี่เพทาย ใจเย็นๆ หนูก็แค่แซวเล่น ไม่เอา ไม่ฆ่าใครนะคะ”ไพลินบอกออกมาอย่างเป็นกังวล “ไม่ต้องห่วงหรอกครับตัวเล็กพี่ไม่เคยทำใครก่อน ถ้าไม่มีใครมาทำอะไรเรา พี่ก็ไม่ไปทำอะไรใคร”เพทายบอกน้องออกมาแล้วจูงมือไพลินมานั่งที่โซฟากลางห้อง “ไหนลองบอกพี่หน่อย ว่าเราอยากปรับอะไรในห้องนี้ไหม ตัวเล็กคิดว่าตัวเองจะอยู่ได้หรือเปล่า”เพทายถามน้องออกมาอย่างแคร์ความรู้สึก “อยู่ใด้ค่ะ พี่ไม่ต้องปรับอะไรเลย แต่ว่าหนูอยากทำงานเพราะว่าเรียนมันต้องมีค่าใช้จ่าย เกรงใจพี่มากๆ แค่นี้พี่ก็หมดเงินกับหนูเยอะมากเลยนะคะ” ไพลินบอกพี่ออกมาอย่างเกรงใจ “ไม่ต้องทำงานหรอก เมียคนเดียวพี่เลี้ยงได้ แล้วอีกอย่างเลิกรู้สึกผิด ตัวเล็กไม่ได้ทำผิดอะไรกับพี่เลย เรานะแค่โชคร้ายที่มาเจอเรื่องอะไรพวกนี้ก็แค่นั้น อย่าคิดมากไปเลย ไหนพี่ขอดูโทรศัพท์ใหม่หน่อย” เพทายบอกออกมาแล้วแบมือ ไพลินวางโทรศัพท์เครื่องใหม่ของเธอที่พี่เพิ่งซื้อให้ใส่มือพี่ “อืมใช้แอฟอยู่ธนาคารเดียวเหรอ” “ค่ะ” “รหัส”เพทายถามรหัสเข้าแอฟธนาคารของน้อง “181818 ค่ะ” “ตัวเล็กตั้งอายุเป็นรหัสผ่านเหรอ” เพทายถามอย่างเอ็นดู “ใช่แล้วค่ะ” ไพลินบอกออกมาแล้วยิ้มให้พี่อย่างสดใส เพทายมองน้องแล้วยิ้มๆ แล้วเขาก็ก้มหน้ากดโทรศัพท์น้องและโทรศัพท์ของตัวเอง “เรียบร้อย ตัวเล็กไม่ต้องทำงาน แค่ดูแลพี่ก็พอ พี่ให้เราใช้เดือนละ 5 แสน ถ้าไม่พอค่อยว่ากันครับขอพี่เพิ่มได้นะ”เพทายบอกออกมาแล้วโชว์ยอดเงินที่เขาโอนไปใส่บัญชีน้องให้น้องดู “พี่เพทาย มันเยอะมากนะ ไม่เอาได้ไหม” ไพลินบอกออมาอย่างตกใจ “ไม่ได้ครับ ไม่ต้องคิดมาก ผัวหนูรวยมากจำเอาไว้” เพทายบอกออกมา แล้วส่งยิ้มให้น้อง ไพลิน มองหน้าพี่นิ่ง “เป็นอะไรไปอีกครับ ทำไมทำหน้าแบบนี้” เพทายถามออกมาเมื่อเห็นสีหน้ากังวลของน้อง “พี่ทำให้หนูกลัว” “หะ กลัวอะไรกันครับ” “ก็พี่ดีและอบอุ่นมาก ดีมากๆ ดีมากจนหนูกลัว กลัวว่าพี่จะเบื่อและทิ้งหนูเข้าสักวัน” ไพลินบอกออกมาตามตรง “โถ่ นึกว่าเรื่องอะไร ไม่เบื่อหรอก ตัวเล็กอย่าคิดมาก”เพทายบอกออกมาแล้วเอามือลูบหัวเล็กของน้องอย่างเอ็นดู “ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกค่ะ ขนาดแม่ของหนูเองยัง”ไพลินพูดออกมาได้เพียงเท่านั้น ความรู้สึกเสียใจก็ถูกตีขึ้นมา พลันน้ำตาของเธอก็รินไหลลงมาอีกครั้ง เพทายเช็ดน้ำตาของน้องอย่างเบามือ “ไม่ต้องกังวล หนูจะไม่ได้เจอเหตุการเลวร้ายแบบนี้อีกแล้ว พี่สัญญา”เพทายบอกออกมาแล้วดึงน้องมากอด “ไม่ต้องกลัว ต่อไปนี้ตัวเล็กของพี่จะมีแต่รอยยิ้ม ไม่ต้องกังวลอะไรเลย เชื่อพี่”เพทายให้คำหมั่นสัญญา แล้วกอดน้องแน่น “ค่ะ หนูขอโทษนะคะ จริงๆไม่ได้อยากจะร้องไห้ แต่พอนึกถึงเรื่องเมื่อวาน มันก็กลั้นไว้ไม่ไหว” “ไม่เป็นไร พี่เข้าใจ ไม่เป็นอะไรเลย” เพทายบอกน้องด้วยน้ำเสียงอบอุ่น “ไหนดูสิ ตาช้ำหมดแล้ว” เพทายบอกออกมา แล้วเช็ดน้ำตาให้น้อง สักพักไพลินก็นิ่งและหยุดร้อง “เก่งมาก” เพทายบอกน้อง แล้วจูบที่หน้าผากของน้อง ไพลินมองหน้าพี่ แล้วยิ้มบางๆออกมา “เวลาที่หนูยิ้มมันสดใสมาก รู้ไหม ยิ้มเยอะๆนะครับตัวเล็ก”เพทายบอกน้องแล้วส่งยิ้มให้น้องกลับอย่างอบอุ่น “ค่ะ” “พรุ่งนี้ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อย พี่มีถ่ายแบบ”เพทายบอกกับน้อง เพราะถ้าน้องไม่มีเรียนเขาเองก็อยากจะหนีบน้องไปด้วยทุกที่ “ไปได้เหรอคะ” “ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ละ” “หนูก็ไม่รู้ค่ะ กลัวว่าเป็นคนนอก เค้าจะไม่ให้เข้าไงคะ” ”คนนอกที่ไหน เป็นเมียพี่ไง” เพทายบอกออกมายิ้มๆ “คนอื่นเขาไม่ได้รู้ความสัมพันธ์ของเราไงคะ” “เดี๋ยวพี่ประกาศตอนนี้เลยครับ” “อย่านะคะ พี่เพทายใจเย็นก่อน” “ตัวเล็กของพี่จะได้สบายใจไง” “ไปค่ะ พีไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้ หนูกลัวฐานแฟนคลับของพี่เสียใจ” “ขอแค่ตัวเล็กสบายใจ พี่ยินดีทำทุกอย่างนะ”เพทายบอกออกมาแล้วดึงน้องมากอดอีกครั้ง “ค่ะ หนูเชื่อพี่”ไพลินตอบพี่ออกมาแล้วยิ้มสดใสส่งให้พี่

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more