Bu evde ki tutsaklık ve sıkıntıdan patlamak üzereydim.Ben hayatım boyunca hiç durmadan çalışan biriydim ve bu evde gün geceye dönene kadar oturuyor ya da yatıyordum.
Günleri saymayı bırakmıştım artık.
Karan denen mafya bozuntusu bana yaklaşmıyor hatta onu evde bile görmüyordum son zamanlarda.Neden beni halâ yanında tutuyordu anlamıyordum.
Yemek yemek için aşağı indiğimde bu koskocaman yerde insanların nasıl yalnız yaşadıklarını düşünmeden edemedim.O tek başına burada yaşıyordu ve ailesine dair bir kişi bile görmemiştim şimdiye kadar.Bir tek geçen gün ki sarışın kadınla onu aynı masada görmüştüm.Kadının konuşmaları onunla samimi olduğunu göstermişti.Belki de sevgilisiydi.
Zihnime düşen görüntüler midemi bulandırdı.Eğer sevgililerse kadının bilmesi gereken bir şey vardı ki psikopat sevgi
