บทที่ 2
891 Words
เพี๊ยะ!
"กรี๊ดด" แซ่ในมือถูกฟาดลงมาเฉียดร่างกายของเธอแค่นิดเดียวเอง หญิงสาวค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกให้ไกลเท่าที่จะห่างจากตัวเขาได้
"ถ้าไม่อยากเจ็บตัวกลับมาอยู่ที่เดิม"
"คุณน่านฟ้าคะ ฉันกลัวแล้วคุณอย่าทำรุนแรงเลยนะคะ" เท้าที่ก้าวถอยก็ต้องเดินหน้ากลับมาอยู่ที่เดิมตามคำสั่ง
"ฉันทำเธอแล้วเหรอ? ก็ไม่นี่!" ก่อนออกจากบริษัทมาถูกท่านประธานกิตติมศักดิ์ต่อว่าหลายอย่าง แต่เขาซึ่งรับตำแหน่งประธานจำเป็นต้องรับฟังทุกคำตำหนิติเตียน แต่ก่อนเขาคือที่หนึ่งในสายตาของพ่อ ตั้งแต่พ่อรับรู้ว่าพี่ชายของเขาอัจฉริยะท่านก็หันเหความสนใจไปที่พี่ชายทั้งหมด ถ้าพี่ยอมรับตำแหน่งประธานในบริษัทอนันต์ไพศาลก็คงเป็นของพี่ชายไปแล้ว
ขณะที่หญิงสาวยืนตัวสั่นเทาอยู่นั้นมือหนาก็เอื้อมมาลูบไล้ใบหน้าเรียวเบาๆ เหมือนไม่มีพิษไม่มีภัย แต่ชั่วอึดใจจากที่อ่อนโยนอยู่มือนั้นก็ได้บีบคางของเธอจนริมฝีปากบางเผยอ
"ถ้าไม่อยากให้ฉันทำอะไร เธอก็ต้องใช้ปากจนกว่าฉันจะพอใจ"
นี่ขนาดบอกเขาไปแล้วนะว่าเพิ่งออกจากโรงพยาบาล คุณหมอห้ามเรื่องมีเพศสัมพันธ์ แถมเธอยังโชว์ร่องรอยที่คุณหมอให้น้ำเกลือ
"อืมม" ไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัวก็จับศีรษะกดลงไปที่เป้ากางเกง โดยที่กางเกงของเขายังคงอยู่ปกติ
จนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงได้..
"แอะๆ" เสียงหอบหายใจดังรวยริน เพราะกว่าเขาจะปล่อยให้เธอได้หายใจแต่ละครั้งก็เกือบขาดอากาศหายใจ "อืมม"
"ถ้าจะบริหารงานไม่ได้เรื่องขนาดนี้ก็เรียกพี่กลับมาบริหารงานเถอะ" ขณะที่ออรัลเซ็กส์อยู่เสียงของพ่อก็ยังคงตามหลอกหลอน
"อื้มมม" ครั้งนี้เกือบขาดอากาศหายใจจริงๆ แล้ว เพราะศีรษะของเธอถูกกดค้างไว้ ถ้าโยกก็ยังพอมีโอกาสได้หายใจบ้างแต่นี่เขากดจนมันฝังลึกเข้าไปในคอ "แอะๆๆ"
ทีแรกเห็นเขาปล่อยคิดว่าจะพอแค่นี้เพราะช่วยเขาจนเสร็จไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่พอเขาเดินไปเปิดลิ้นชักเธอก็ถึงกับตาเบิกกว้างเมื่อเห็นสิ่งที่เขาหยิบออกมา
"มะ ไม่นะคะ"
"จะกลัวอะไรไอ้นี่มันเล็กกว่าของฉันตั้งเยอะ"
"คุณหมอห้ามไว้"
"นอนลง!"
เฌอเอมส่ายศีรษะปฏิเสธ แต่ถ้าเขาต้องการมีหรือที่เธอจะปฏิเสธได้ "โอ๊ย เจ็บ เอาออกไปนะ"
วันต่อมา..
หญิงสาวร่างระหงค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงนอนด้วยร่างกายที่บอบช้ำ เมื่อคืนนี้จะเรียกว่าหลับกลางอากาศเลยก็ได้ ไม่รู้เขาปล่อยเธอตอนไหนมารู้ตัวอีกทีฟ้าก็สว่างแล้ว
"โอ๊ย" ขยับตัวทีก็รู้สึกเจ็บใต้หว่างขา บางทีคิดว่าตายไปซะอาจจะหมดเวรหมดกรรม
[บริษัทอนันต์ไพศาล]
"มาสายอีกแล้วเหรอ เธอคิดว่าตัวเองเป็นเมียเจ้าของบริษัทหรือไง"
"ขอโทษค่ะ"
"ถ้าทีหลังยังมาสายอีกนะฉันจะหักครึ่งวัน" จะไล่ออกก็ไม่ได้เพราะอยู่ในช่วงฝึกงานถ้าพนักงานอยู่ในช่วงฝึกงานต้องให้พ้นสามเดือนถึงประเมินผลว่าจะให้เป็นพนักงานประจำหรือจะให้ออก รอให้ถึงสามเดือนก่อนเถอะ
ตอนทำงานที่บริษัทเทวทิพย์เธอรับตำแหน่งเป็นเลขาท่านรองประธาน แต่พอมาทำงานที่บริษัทนี้เธอได้เป็นแค่ผู้ช่วยเลขานุการ แถมยังเป็นผู้ช่วยเลขาของผู้ชายที่เธอรับเงินกับเขามา
"น่านฟ้าอยู่ไหม"
"อยู่ค่ะท่านประธาน" พนักงานยังคงเรียกณภัทรประธานกิตติมศักดิ์ว่าท่านประธานเหมือนเดิม ส่วนลูกชายที่ขึ้นมารับตำแหน่งประธานบริษัทคนใหม่พนักงานเรียกว่าบอสจะได้แยกแยะถูก "ยืนเซ่ออะไรอยู่ล่ะไปเอาเครื่องดื่มมาให้ท่านสิ" พอท่านเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธาน ลิเดียเลขาหน้าห้องท่านประธานก็หันไปสั่งผู้ช่วยนั่นก็คือเฌอเอม
"ค่ะ"
ก๊อกๆ หญิงสาวแค่เคาะส่งสัญญาณก่อนจะเปิดประตูเข้าไป
"ทำไมช่วงนี้แกถึงทำอะไรไม่ได้เรื่องเลย!"
เท้าที่กำลังจะก้าวเข้าไปหยุดเล็กน้อยเมื่อเห็นสายตาเขามองออกมา
"ใครอนุญาตให้เปิดประตูเข้ามา"
"เอ่อ.." หญิงสาวกำลังจะก้าวถอยแต่ถูกณภัทรเรียกตัวไว้ก่อน
"เดี๋ยวก่อนนะทำไมฉันคุ้นหน้าเธอ" ณภัทรรู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้มากเหมือนเคยเจอที่ไหน
"ออกไป" น้ำเสียงของเขาฟังดูเยือกเย็นมากจนเธอรู้สึกขนลุก
"ค่ะ"
"ผู้ช่วยเลขาคนใหม่ใช่ไหม" แต่ถึงแม้เธอจะออกไปแล้วณภัทรก็ยังคงถามเรื่องนี้อยู่
"เรากำลังคุยเรื่องงานกันอยู่ครับ"
"ผู้หญิงคนนี้ไม่ผ่าน เปลี่ยนผู้ช่วยใหม่" ณภัทรไม่อยากให้ผู้หญิงที่หน้าตาดีอยู่ใกล้ลูกชาย เพราะท่านเล็งลูกสะใภ้คนเล็กไว้แล้ว เฉกเช่นเดียวกับลูกชายคนโตที่ท่านให้แต่งงานกับลูกสาวเพื่อน และทั้งสองก็รักใคร่กันดีเลยคิดจะให้ลูกชายคนเล็กเดินตามรอยพี่ชาย
- Writer
