CHAPTER 7
942 Words
Chapter 7 – Ang Unang Misunderstanding
Kinabukasan matapos ang kanilang coffee meet-up, magaan ang pakiramdam ni Lia. Para bang biglang gumaan ang mundo niya. Habang hawak ang tasa ng kape sa condo, nakatitig siya sa sketchpad na puno ng bagong ideya.
“Grabe,” bulong niya sa sarili, “hindi ko in-expect na magiging gano’n ka-komportable si Marco in person.”
Napangiti siya habang ini-scroll ang messages nila sa chat. May mga simpleng “Good morning” at memes na pinadala ni Marco bago pa siya magising. Simple lang, pero sapat na para gumising siya ng masigla.
---
Samantala, si Marco ay gising na rin ng maaga. May tatlong delivery agad siyang kailangang ihatid bago magtanghali. Nakapark ang motor niya sa harap ng maliit na bakery. Habang hinihintay ang order na kukunin, mabilis niyang chine-check ang phone.
“Good morning, Lia,” type niya. “Huwag mong kalimutan mag-breakfast, ha?”
Bago pa man niya ma-send ang message, bigla siyang tinawag ng staff ng bakery.
“Boss, eto na po ‘yung orders!” sigaw ng babae.
Nagmamadali siyang sumakay muli sa motor at kinuha ang paper bags. Dahil doon, hindi niya agad napansin na hindi pala na-send ang message niya.
---
Bandang alas-diyes, nasa café si Lia kasama si Trixie.
“So? Spill!” excited na sabi ni Trixie habang nakahawak sa straw ng kanyang frappe. “Paano ‘yung meet-up niyo kahapon? May spark ba? May kilig? May moment?”
Napatawa si Lia. “Grabe ka. Hindi naman siya movie scene, Trix. Pero… okay siya. Actually, sobrang okay.”
“Ha! Kita ko na sa mukha mo! Liaaa, kinikilig ka!”
“Hindi ah!” tanggi ni Lia, pero hindi niya napigilang mapangiti.
Habang nag-uusap sila, biglang tumunog ang phone ni Lia. May bagong notification mula sa dating app.
Marco has unmatched with you.
Natigilan si Lia. Nanlamig ang mga daliri niya.
“Ano ‘yan?” tanong agad ni Trixie nang mapansin ang reaksyon niya.
Hindi makapagsalita si Lia, pero ipinakita niya ang screen.
“WHAT?! Unmatched? As in, dinelete ka niya?” bulalas ni Trixie, halos malaglag ang baso. “Pero kahapon lang, di ba ang saya-saya niyo?”
“Exactly…” mahinang sagot ni Lia. Ramdam niya ang kirot na hindi niya inaasahan. Parang ang dali-dali palang mabura ng connection nila.
---
Samantala, clueless si Marco sa lahat ng nangyayari. Tuloy-tuloy lang ang delivery niya, hindi alam na nagkaroon ng glitch sa dating app na ginamit nila. Dahil nag-log out siya nang hindi sinasadya, na-reset ang profile at nag-resulta sa automatic “unmatch.”
---
Kinagabihan, hindi mapakali si Lia. Nakatitig lang siya sa phone niya, hinihintay ang kahit anong message mula kay Marco. Wala ba talaga siyang balak magpaliwanag? tanong niya sa sarili.
Dumating ang alas-otso ng gabi. May narinig siyang notification. Isang chat mula kay Marco.
Marco: “Hi Lia, kumusta ka? Busy day ako kanina. Ikaw?”
Napakunot-noo si Lia. May ganang pa siyang mag-message after niya akong i-unmatch?
Agad niyang sinagot:
Lia: “So that’s it? After kahapon, bigla mo na lang akong buburahin?”
Halos malaglag ang cellphone ni Marco nang mabasa ang reply niya.
Marco: “Wait, what? Burahin saan?”
Lia: “Sa app! Nakita ko. You unmatched me.”
Nalito si Marco. Binuksan niya agad ang dating app, at doon niya nakita na wala na ngang record ng chat nila roon.
Marco: “Lia, hindi ko ginawa ‘yon. Siguro nag-glitch lang. Hindi ko gagawin sa’yo ‘yun, promise.”
Napabuntong-hininga si Lia. Gusto niyang maniwala, pero hindi mawala ang kirot. Paano kung tama si Trixie? Paano kung pinaglalaruan lang niya ako?
---
Kinabukasan, nagdesisyon si Marco na puntahan mismo si Lia. Dinala niya ang isa sa mga pastry na paborito nito mula sa café—isang simpleng ensaymada na may extra cheese.
Pagdating sa condo building ni Lia, nagtanong siya sa guard. “Pwede ko bang iwan itong food delivery kay Ms. Lia Santiago?”
Tiningnan siya ng guard at tumango. “Ah, ikaw ba ‘yung laging nakikita niyang kasama sa café kahapon? Aakyat ka na lang.”
Kumakabog ang dibdib ni Marco habang hawak ang maliit na paper bag. Sana, tanggapin niya ako. Sana makinig siya.
---
Binuksan ni Lia ang pinto, nakasuot lang ng loose shirt at shorts. Hindi niya inaasahang nandoon si Marco.
“Marco?” gulat niyang sabi.
“Hi,” mahina pero seryosong tugon nito. Iniabot niya ang paper bag. “Para sa’yo. I know galit ka pa, pero gusto ko lang ipaliwanag.”
“Hindi mo na kailangang mag-abala,” malamig na sagot ni Lia, pero kinuha pa rin niya ang bag.
Huminga ng malalim si Marco. “Lia, totoo ‘yung sinabi ko. Hindi ko ginawa ‘yung unmatch. Siguro glitch lang sa app. Kung gusto mo, burahin na natin ‘yung app na ‘yon. Hindi naman ‘yun ang mahalaga, eh. Ang mahalaga… gusto pa rin kitang makilala.”
Tumigil si Lia. Hindi niya inaasahang maririnig iyon. Nakatingin si Marco nang diretso, walang halong biro, walang filter. Totoo.
At sa kauna-unahang pagkakataon, nakita ni Lia ang isang bagay na hindi niya makalimutan—ang sincerity sa mga mata ni Marco.
Natahimik ang paligid. Tanging ingay lang ng ulan mula sa labas ang maririnig.
Pagkatapos ng ilang segundo, napabuntong-hininga si Lia at nagpakawala ng isang maliit na ngiti. “Okay. But you owe me another coffee.”
Napangiti rin si Marco, parang nabunutan ng tinik. “Deal.”
At doon nagsimula ang bagong yugto—ang unang misunderstanding na muntik nang sumira sa kanila, pero siya ring naging tulay para mas lalo nilang makita ang halaga ng isa’t isa.
- Writer
