HE WAS MY COMFORTER

(Cami POV) (3 years ago) Namamanhid na ang katawan ko. Malakas ang ulan at sobrang lamig na lamig na ako. Mula noong lumayas ako sa pamilyang pinagbentahan ng mga kuya ko saakin, magtatatlong araw na akong pagala gala sa City na to. Walang kain, buti na lang umuulan kaya nakakainum ako kahit papaano. Walang may balak patuluyin ako. Lahat ng napuntahan ko, pinagmalupitan ako at minamaltrato. Nginig na ang buong katawan ko at manhid na ang mga paa. Gustuhin ko mang magpatuloy pero di ko na talaga kaya. Wala akong masilungan, bakit ang malas ko yata? Umupo ako at sumandal sa basurahan. Damn! Napangiwi ako. "Hey? What are you doing in this kind of place?" Napaangat ang ulo ko. Medyo blured ang paningin ko kaya inaninag ko nang maayos ang taong nakatungo sa akin. Napatingin ako sa gwapong mukha niya. Nakasuot siyang pulang jacket na may tatak na letter S na kulay black. "Dapat hindi ka nagpapaulan! Pagabi na at delikado sa labas," nakangiting usal niya at hinawi ang buhok ko. Mukhang wala siyang pakialam sa gusgusing mukha ko. Kulang na lang siya ng pakpak, anghel na talaga siya. "You have no where to go? What is your name?" Tanong niya at ngumiti, umupo sa harap ko. Hindi siya mukhang masamang tao o gwapo lang talaga siya kaya di siya nakakatakot. "Stan, ano ba? Tara na. Mahuhuli na tayo. Are you crazy? Letting yourself soak," biglang sulpot ng isa pang gwapong lalaki may dalang payong. Si Stan, siya tong mukhang anghel. "Come on Dylan, di ako mapano sa konting ulan. Look what I found," sambit ni Stan turo ako kay Dylan. Lumapit si Dylan saamin at pinayungan kami. "What's your name?" Ngiting tanong ulit ni Stan. "Cami," mahinang sagot ko. "Come on Cami, sama kana sa amin. Mula ngayon magtatrabaho ka na para saakin. Kapalit non bibigyan kita ng pera," ngiting sabi ni Stan abot ang kamay niya saakin. Wait? Si Stan na ba ang pinadalang anghel ng nakakataas para iligtas ako or isa lang din siya sa magpapahirap saakin? He is the first person stretch his hand to me. Akala ko pagtawanan niya ako o saktan pero mali ako, mukhang mabait siyang tao. Hindi siya nandiri saakin. Wala na akong mapuntahan, kaya tinanggap ko ang kamay niya at hinila niya na ako patayo. "Lets go Dylan," yaya ni Stan at inakbayan na ako, wala siyang pakialam sa dumi ng katawan ko. "My heaven Cami, you are all bone," puna niya. Malamang wala akong kain kain syempre puro buto na talaga ako. "Stan, Cami needs to wash and eat, madadaanan natin ang bahay ko papuntang Rapture Hotel kung saan ang meeting with the Clients. Ibaba nalang natin si Cami sa bahay at tutuloy na tayo," sabi ni Dylan pagkapasok namin sa mahabang kotse. "Yeah, you are right. Cami, okay lang ba sayong sa bahay ka na muna ni Dylan? Pagkatapos ng appointment namin tonight babalikan ka namin," sabi ni Stan baling ako. Tumango na lang ako. Ano ba tong mga taong to? Mukha ba akong mapagkatiwalaan o ano? Mukha silang mayayaman base sa suot at kotse na sinasakyan namin. Mukha din silang mapagkatitiwalaan. Sapalagay ko highschool students sila kagaya ko. Ang maganda lang doon sa nakabili saakin, pinagaral ako, kaya lang grabe naman ang trabaho ko at ang babastos ng mga anak ng pamilyang yon. *** Narating na namin ang bahay ni Dylan. "Cam, help your self in my house, hindi ka naman siguro maliligaw dito at maraming pagkain sa ref, maghanap ka na lang nang masusuot mong damit sa closets ko. Wait for us, we'll be back soon," sabi ni Dylan tapik ang balikat ko. Npakaayos ng bahay at mukhang walang ibang tao. "Sorry Cam but we have something to do, so settle yourself and rest, okay. Magpapadala ako ng doctor para tingna ka," sabi ni Stan. "Wag na, okay na ako. Salamat talaga." Mula nung napulot ako ni Stan, dun na ako nakatira sa bahay ni Dylan. Sinanay niya ako at naging kasapi na ng Stygian Beast. Mula noon pinangako ko na sa sarili ko na pagsilbihan at protektahan si Dylan at Stan sa abot ng makakaya ko. They saved me, that's 3 years ago and until now. I have a family because of them. Ngayon nasa fourth year highschool na kami dito sa Crown University at ang pangyayaring yun ay di ko makakalimutan.How could I forget about that? Stan and Dylan are my heros. Nasa hideout kami ngayon, dito sa Crown. Breaktime kaya nandito kami. Si Stan, nakatingin lang sa labas ng bintana. Si Dylan nagbabasa ng tragic romance book sa tabi ko. Si Theron at ang iba pang Stygians naglalaro ng chess at cards. Si Stan ay ang kilalang diyos ng boung Crown. They say that he is merciless and he'll take all his enemies straight to their graves, they said that he is evil, but the truth is Stan is really a soft hearted guy, he even burst to tears while reading a sad story, like yesterday. Since the day they save me, they promise to take care of me. The truth is I respect Stan so much and I been inlove with a grumpy person Dylan and I was the one who wants to protect him. "Hey Hey Hey guys, you have to see outside!" Hingal na pasok ni Aiden at Gabe sa silid. "Anong nangyayari?" Tanong ni Dylan at napatayo. "The Lethals and the Darks are in riot," sagot ni Aiden. Kakampi namin ang Dark Mafias. "Stan, let me handle them," wika ni Dylan at humakbang papalapit sa pinto. "What? Kailangan mo pa talagang makialam Dylan? Hayaan mo na sila," pigil ko sa braso ni Dylan. "Come on Cami. Manonood lang ako, promise," ngiting usal ni Dylan gulo ang buhok ko. "Wag mo nga akong lokohin. Palagi mo yang sinasabi pero ang totoo makikibugbog ka rin! " Sigaw ko. "Hey ayaw ko ang tono mo." sabi niya tinaasan ako ng kilay. "Kung pupunta ka, pupunta din ako!" "Err no way, balita ko may mga blades sila. I can handle them." "No way too! That attitude of yours irratates me Dylan!" "Arghh stop worrying yourself too much, okay? It's fine. Kaya ko sila," panigurado ni Dylan. Grabe ang tigas ng ulo nito. "If you go with out me, I'll get angry," seryosong sabi ko na nakasimangot. "Gabe take care of her," bilin ni Dylan kay Gabe, di man lang ako pinakinggan at naglakad na ito palabas. Magsalita pa sana uli ako, pero tinakpan ni Gabe ang bibig ko. "I know how much you like him, that is why you worry that much, " bulong ni Gabe. Tinulak ko ang kamay niya. "Tsss you are wrong," irap ko. "Really. You know, your face shows it. The way you look at him tells how much you love him. Hmp, akala ko nga si Stan ang gusto mo but now I see it clearly. You like Dylan," wika ni Gabe at tumabi saakin. "That's not true." Pilit pagtatakip ko. "Alam mo bang ginagawa ko ang lahat para lang mapasaya ka? Are you happier with Dylan than with me?" Malungkot na tanong niya. My brows narrowed. Alam ko na to, kilala ko si Gabe, matrip talaga siya. Magaling mangasar. "I'm happy beside Dylan and I don't care even with or without you," sagot ko tinaasan siya ng kilay. Tumayo siya. "Don't worry. I'll go after him but promise me not to go after us. Okay?" Presenta ni Gabe at lumabas na rin. Isa din tong si Gabe eh, araw araw na lang inaasar ako. Masaya siya kapag nakikitang nanggagalaiti ako sa galit. Pero nahalata niya ba talaga na gustong gusto ko si Dylan? Dylan is always special for me. I always want to protect him. But I can't tell him about what I feel. I rather cut my tongue than telling him. He is kind towards me because he is a good person, that's all. I'm so happy to stay this close to him. Kaya dapat kalimutan ko tong nararamdaman ko, para di kami masira dahil wala naman talaga akong pagasa sakanya. Haist, unrequited love is really a painful one. "Staaaaan, Staannn.Si Dylan," hiningal na usal ni Gabe pagkapasok ng silid. Napatayo ako at si Stan lumapit, lahat sa silid pinalibutan si Gabe. "What happen to Dylan?" Tanong ni Stan kay Gabe. Napalunok ako. Kinabahan ako nang husto. "Dylan is at death's door. He is dying!" wika ni Gabe na siyang kinagulat ko! Shit!!! Sabi ko na nga ba eh. Tumakbo na ako palabas ng silid para puntahan si Dylan. THE HELL. NOT THIS TIME. DAMN IT, DYLAN. NO WAY!!!! .............