Güneş doğalı çok olmamıştı. Reyhan pencerenin önünde oturmuş, güneşin doğuşunu izlerken bu ana kadar hiç uyumamıştı. Dakikalarca yatakta dönmekten bunalmış, sonrasında kendini burada bulmuş, gözünü kırpmadan sabahı beklemişti. Ve ağlamıştı... Çaresizliğini, ilk kez tattığı aşkın imkansızlığını, sevdiği adamın bir başka kadına aşık olmasını düşünerek ağlamıştı. Fırat'a kızmak istiyor ama kızamıyordu. Dün gece aralarındaki yakınlaşmadan dolayı rahatsız olması gerekirken, rahatsız da olmuyordu. Ne yapmaya çalışıyordu ki Fırat? Yoksa ona karşı hissettiklerini anlamış mıydı? Çok mu belli etmişti? Ya onun tavırları ve bakışları? O da aynı şeyi hissediyor olabilir miydi?
Yanan gözleri yüzünden pencereden vuran ışığa dayanamıyordu. Sabah olmuştu ve artık bu odadan çıkmalıydı. Fırat her an giyinme
