บทนำ
แสงไฟภายในห้องพร่าเลือน และมีเสียงร้องแหบแห้งอื้ออึง...
"ยาหยีจ๋า"
เสียงร้องนั้นดังงึมงำข้างแก้มนุ่ม ผิวอ่อนที่ตรงนั้นแดงระเรื่อด้วยพิษใคร่อันรัญจวน สองร่างที่กอดกันชนิดที่แทบหาช่องทางให้อากาศลอดผ่านไม่ได้ ขณะที่เจ้าของชื่อและเจ้าของผิวแก้มนุ่มนิ่มที่เจ้าของจมูกโด่งเป็นสันกดแนบชิดกำลังขัดเคืองที่เขาทำเหมือนประวิงเวลาทรมานเธอเล่นอยู่
"เอา...เข้าไปสิคะ อาเกื้อขา" เธอบอกเขา ประท้วงที่ชายหนุ่มประวิงเวลาหยอกเอินกับร่างกายเธอ มันทรมานจนเธอจะทานทนไม่ไหวอยู่แล้ว
"เดี๋ยวก่อน...มันยังไม่พอ" เขาประท้วงเสียงแหบแห้ง ก่อนจะเคลื่อนริมฝีปากย้ายจากแก้ม จูบตามลำคอไหล่ลาด และต้นแขนกลมกลึง
เพราะความใจร้อนของร่างเล็ก เขาจึงถูกผลักลงที่นอนด้วยความรวดเร็ว หญิงสาวรีบเข้ามาคุมเกมรักอันร้อนฉ่านี้ด้วยการขึ้นนั่งคร่อมเขา ครอบครองบางสิ่งผงาดชูชันตรงทางเข้าอันฉ่ำชื้น
ดวงหน้าที่หลับตาพริ้มของหญิงสาวเหยเก ค่อยๆ เบียดสะโพกลง กลืนกินตัวตนเขาเอาไว้ด้วยความร้อนชื้น นุ่มและแน่น ขยับเข้าได้เพียงครึ่ง ก็เป็นฝ่ายล่าถอยเพราะความอลังการงานสร้างนี้
"ไหวมั้ย..."ชายหนุ่งผงกหน้าจากที่นอนถามด้วยความเป็นห่วง หากเขากระดกสะโพกสวนขึ้นไป เธออาจจะเจ็บ ให้หญิงสาวค่อยๆ ทำด้วยความใจเย็น แม้ว่าเขาจะได้รับความทรมานไม่ต่างกัน
"ว่ะ ไหวค่ะ" เธอตอบ แล้วพยายามเดินหน้า ด้วยการกดสะโพกลงอีก พอๆ กับที่สะโพกหนากำลังเกร็งตั้งรับ
"ยาหยี..." เขาครางชื่อเธอเสียงแหบพร่า มือหนานั้นลูบโลมชุดนอนซีทรูเนื้อบางเบาจนเห็นผิวกายละมุนน่าลูบไล้
จนในที่สุด เขาก็เป็นฝ่ายพลิกตัวลง เพื่อโหมสะโพกใส่ร่างบาง และเธอก็หวีดร้อง กับความดุดันที่ถาโถมก่อนจะกระตุกตอดรัดถี่ๆ
ดวงตาหวานเบิกโพลง เธอกะพริบตาปริบๆ เมื่อพบว่า ห้องที่นอนยังเหมือนเดิม ทุกอย่างรอบตัวยังเหมือนเดิม ไม่ใช่เตียงนอนหนานุ่มในห้องชุดสุดหรูของชายหนุ่มที่เธอนึกถึง ก่อนจะพบอีกว่า...เธอกำลังปลดเปลื้องอารมณ์ร้อนฉ่าด้วยตัวเอง!
มนัสยาเลื่อนฝ่ามือมี่สอดเข้าใต้กระโปรงนอนขึ้นมาดู ปลายนิ้วกลางมีความชื้นแฉะติดอยู่ ก่อนจะถอนหายใจ...เฮือก!
"อาเกื้อ ...ทำไมต้องเป็นเขาทุกที!"
หญิงสาวพึมพำถึงบุรุษผู้หนึ่ง เขาทั้งหล่อเหลา สมาร์ท จนสาวๆ ทั้งเมืองต่างพากันหลงใหล ทว่า กลับไม่ใช่เธอแน่นอน
แล้วในเมื่อไม่ใช่เธอ ทำไมถึงเป็นเขาทุกทีที่เข้ามาอยู่ในฝันอันวาบหวามของเธอ
ใช่ คืนนั้นเธอไม่น่าดันทะเล่อทะล่าไปเห็นภาพอันเร่าร้อนของเขาและหญิงสาวคนหนึ่ง ภาพนั้นจึงยังตามมารบกวนหลอกหลอนเธอทั้งในยามหลับ และยามตื่นเช่นนี้ บวกกับ หลังจากได้อ่านนิยายโรมานซ์สุดแซ่บของนักเขียนชื่อดังจบแล้ว เธอก็พบกับความปั่นป่วนเข้าเล่นงาน ไฟร้อนลามเลียไปถึงจุดๆ นั้น ก่อนจะทนไม่ไหวต้องจัดการปลดปล่อยด้วยตัวเอง และทุกครั้งก็ลงท้ายด้วยภาพสีหน้าดุดันอันกร้าวใจของชายหนุ่มที่เธอฝันถึงเสมอ เขาตอกตรึงสะโพกหนาถามโถมใส่ร่างเธออย่างไม่หยุด
'อาเกื้อ...หรือเกื้อการุณ นิวัฒน์รังสันน์'
สองแก้มนุ่มนั้นเห่อร้อนขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ไม่ว่าจะผ่านมานานเท่าไหร่เธอก็ลืมใบหน้าหล่อเหลาของคุณอาเพื่อนรักคนหนึ่งไม่ได้เสียที!
