เพราะฉันคือหญิงอมตะ! 19
605 Words
“หลงร่างกายผมหรือไง จะให้ผมจัดเหมือนคืนนั้นก็ได้นะ”
“ฉันไม่มีวันพลาดท่าเหมือนคืนนั้นอีกแน่”
“นั้นก็รีบใส่ให้ผมสิ” ทำไมฉันต้องใจเต้นแรง เหมือนคนเป็นโรคหัวใจด้วย ยิ่งเห็นร่างกายของเด็กวัย 22 กับความเต็งตึงของกล้ามหน้าอกนั้น มันยิ่งทำให้ร่างกายฉัน...เกิดฮอร์โมนหลั่ง สารอินโดฟิน อินฟินิท อินฟีนีตี้ บรรดาฮอร์โมนทั้งหลายแหล่ มันกำลังทำงานพร้อมกัน มันคงไม่ใช่ช่วงฤดูที่ฉัน...อยากจะ...คาบเด็กไปแดกหรอกนะ ยิ่งเห็นความอมชมพูของหัวนมนั้น มันยิ่งเกิดสิ่งกระตุ้น แต่ก็ยังสามารถที่จะรวบรวมสติ เอาแขนของเต้มายัดใส่เสื้อเชิ้ตจนได้ ช่วงที่ฉันกำลังจะใส่แขนข้างขวาให้ ฉันก็ต้องโค้งร่างกาย เพื่อไปใกล้ๆ ร่างกายของเต้ ลมหายใจของเขารดซอกคอฉันพอดี ก่อนฉันจะรีบยัดด้วยความไว และรีบเด้งร่างกายตัวเองออกมา และค่อยๆ มาติดกระดุม ขอบล่าง! ขอบล่าง! (. . ) นึกออกไหม ขอบรอยต่อระหว่าง...นั้นกับนั้น >< ไอ้เด็กผีมันต้องป้ายยาเสน่ห์ฉันแน่ๆ ฉันถึงปั่นป่วนขนาดนี้
“เจ๊ติดกระดุมผิด (-_-)” ใช่สิ! ฉันติดกระดุมเม็ดที่สองเข้ากับเม็ดที่สาม มันเลยคดโค้งแบบนั้น สรุปฉันต้องติดใหม่ รื้ออีกแหละ รื้อเพื่อมาดูหัวนมมันนี่แหละ
“ใจเต้นละซิ”
“อะไร!”
“ก็...”
“(O///O)” ไอ้เด็กผีมันยื่นหน้ามาใกล้ๆ ใบหน้าฉัน ทำไมฉันเห็นความสิริโฉมงดงามบนหนังหน้ามัน ทำไม!
“พาผมไปหาหมอด้วย” ฉันเลยต้องทำหน้าที่เป็นภาระ พาไอ้เด็กผีไปหาหมอ ฉันทั้งต้องพยุงร่างกายมันตลอด ส่วนร้านก็ให้กุ๊กเฝ้า ตลอดทางฉันก็กัดกับมันตลอด
“เจ๊ไม่เคยมีแฟนจริงๆ อ่ะ” ดูคำถามมัน ปวดจิต มันเป็นคำถามที่กระทบกระเทือนและบั่นทอนจิตใจของสตรีวัย 28 ปีอย่างยิ่ง
“แล้วแกล่ะ”
“ผมอยู่กับพี่ตลอด แล้วก็ติดเพื่อน ผมเห็นพี่ต้นคั่วผู้หญิงไม่เคยขาด พ่อบอกมันเป็นตัวอย่างที่ชั่วช้ามาก!” แหม่...คนดีของสังคม เด็กดีของวงตระกูล ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ
“แต่ผมคิดว่า...ผมน่าจะทำตามพี่ต้นตั้งแต่แรก จะได้ไม่ต้องมาเอาเจ๊เป็นเมีย”
“นี่!” มันก็ยังคงจะกัดจะจิกฉันอยู่แบบนั้น เดี๋ยวก็โยนทิ้งตรงนี่เลย
“ยิ่งทำหน้าตาแบบนั้น ยิ่งแก่นะเจ๊!”
“แล้วแกจะให้ฉันทำหน้าแบบไหน”
“ยิ้มไงเจ๊! ยิ่งยิ้มยิ่งหัวเราะ อายุยืนเป็นหมื่นปีเลยนะ แต่...เจ๊ก็เข้าขั้นสูงอายุแหละ” (-_-) มันเหมือนจะหวังดีนะ แต่มันก็ต้องมีคำมาตัดพ้อทุกที ชีวิตฉันก็ยังอยู่เลข 2 แหละย่ะ! ยังไม่แตะเลข 3 สักหน่อย ฉันยังอยู่ในระดับเดียวกับไอ้เด็กผีนะ 22 กับ 28 เห็นป่ะ ว่ายังอยู่ในช่วงเลข 2 (เข้าข้างตัวเองมาก) ห่างกันแค่ 6 ปีเอง ตอนมันอยู่ อนุบาล 3 ฉันอยู่ ป.6 ฮ่าๆ นี่ฉันกินเด็กอ่อนพญาไทยหรอ~ เด็กน้อยที่ยังนอนทาแป้งขาวโบ๊ะ นอนตอนกลางวัน เป็นการเปรียบเทียบที่โหดร้าย
“ถึงแล้วเจ๊” ในที่สุดฉันก็ขับรถมาถึงโรงพยาบาล นั่งรอสักพัก ทำประวัติคนไข้ ก็รอหมอตรวจ รอผลเอ็กเรย์ สรุป...
“คนไข้แขนหักนะครับ คงต้องใส่เฝือกสัก 2 อาทิตย์ เหมือนโดนทับด้วยของหนักเลยนะครับ”
“(-_-)” หมอพูดทำร้ายจิตใจฉันอีกแหละ
- Writer
